Hani bazen!
12 Mart 2012, 22.31 A- A+Hani bazen geçmişi hatırlarsın, yüreğini acıtsa da bazı anılar, yine de orada kalmak istersin bir süre daha, işte öylesi bir an şimdi...
Yaşım beş, annem ağır hasta , tedavisi Ankara' da devam etmek zorunda, bulaşma ihtimali olduğundan bizleri öpüp sevemeden gitmek zorunda kalmıştı. O günler de kavrayamasam da şimdi anlıyorum, bir annenin çocuklarını bırakıp gitmek zorunda olmasının , onun için ne büyük keder olduğunu..
Memleketten dedem geldi ve evdeki nüfusu azaltmak için ( abim hepimize bakamıyordu) benim dedemle köye gitmeme karar verildi .Batıkaradeniz den doğukaradenize uzun bir yolculuk vardı önümüzde.
Benim dışımda alınan bu karara tepkiliydim, ailemle kalmak istiyordum .Sustum günlerce ne kadar susmam gerekiyorsa o kadar sustum..sadece yüreğimle konuşuyordum..
Dedem , anneannem , teyzem ve kuzenlerim benimle çok ilgiliydiler bana ailemi arartmamaya çalışsalar da, ben zulama gider bütün vadiye tepeden bakarken ailemi düşünürdüm, bir gün kavuşmak özlemiyle..
Dedem benimle çok ilgileniyor bir erkek evladı gibi yetiştirmek istiyordu bunun içinde aklındakileri uyguluyordu. Önce saçlar kesildi kısacık, sonra küçük parmaklara tetik verildi (tabi kovanlar boştu ).
Kuzenlerimle ocağın başında oturup, lüküsün beyaz ışığında sohbet ederken , çıtırdayarak yanan odunların kokusunun ruhuma böylesine işleyeceğini bilmiyordum.Köyümü bu kadar çok seveceğimi, orada yaşadıklarımın hayatımın unutulmazları arasında olacağını tahmin edemezdim..
Ya öğrendiklerim ;
Hayatı öğrendim, ailemden uzak kalmanın yüreğimi nasıl yakacağını öğrendim.
Yaşamı öğrendim, emek vererek hayatın bize sunduklarını hasat etmeyi öğrendim.
En önemlisi benim için çok değerli olan büyüklerimi tanıdım, sevmeyi ve saymayı öğrendim.
Doğayı sevmeyi öğrendim , fidana sahip çıkmayı ve görmeyi..çimenlere yatıp bulutlara hayat vermeyi öğrendim..
Aylar geçmişti , güneş mesaisini bitirmiş, mevsimin dönmesine izin veriyordu artık..
Haber gelmişti ANNEM geliyordu beni almaya..
Bitmişti artık sürgün günlerim..
Annesine kollarını açarak koşan küçük bir çocuk, büyük bir yürek vardı artık ..
YORUMLAR
Çok sevdim yazınızı.
Teşekkürler paylaştığınız için.
Sevgiler
ellerini özlerim...
saygilar .
BENDE YANLİZ BAŞİMA HAYTTA TUTMAYA CALİYORUM..
BİR İŞ BULABİLSEM..DÜZENİM HERSEY İYİ OLACAK..
İNAN BU SATIRLARINI OKURSEN ÖYLE DUYGULANDİMKİ..
İNSANLAR OKADAR RİKAR OLMUŞLARKİ..