Yabancıları bitirdim yerli korku filmlerinde ilerlerken bu paylaşım cuk oturdu ))) Bu gün kesintisiz eğitim konusunu tartışan üç taraftan biri olarak sizin gibi düşündüm. Onlar ele geçirildi bana sıra ne zaman gelecek. Ne kadar direneceğim yada sonunda bendemi öyle düşüneceğim gibi sorular geçti aklımdan. Tamamen iktidar gibi düşünen, iktidar taraftarı olan ancak onlar gibi düşünmeyen, tamamen karşı tarafta olan karşı düşünceye sahip olarak kesintisiz eğitimi yorumladık :) Doğrusu biri çıkıyor ak diyor yine aynı mecradan bırı çıkıp kara diyor. Ben korkuyorum gördüğümüz ak karadır diyeceğiz. İnsanların beynini durdurdular artık kimse düşünmüyor zombiler gibi sürükleniyoruz :)))

“Ele geçirilmek” istemesek de bunun için dirensek de, maalesef öyle bir konuma getiriliyoruz ki bizlerde ele geçiriliyoruz sonunda : ( . Olması gerekenin ne olduğunu söylediğimizde ukala, çokbilmiş vs vs sıfatlara suçlanıyoruz.

Direniyoruz, düşüncemizin arkasında durmaya inatlaşıyoruz, çünkü diyoruz doğru bu ve sağdan bakıyorum doğru, soldan bakıyorum doğru.. Ama yok kabul görmüyor. Bağırıyorsunuz, çağırıyorsunuz gücünüz yetmiyor ve işin en kötüsü yalnızsınız..

“Emir demiri keser” durumunda “lanet olsun, pes” diyoruz ve sizin deyiminizle, sessizce, şaşırmadan hayatımızı sürdürmeye devam ediyoruz maalesef.

Ve en kötüsü de bunun sanırım bir çaresi yok artık : 

            Ben hala ele geçirilmedim :) Aslında kimse geçirilmedi.Sizinde söylediğiniz gibi bu laf ''Bu hayatta beni hiçbir şey şaşırtmaz,duyacaklarım asla sürpriz olmaz'' sadece beylik lafı.Birçok insan bu lafı kullanıyor evet ama kimse bunu uygulayamıyor.Haniz biz toplum olarak güçlü gözükmeyi severiz ya ben bu yollardan geçtim ve herşeyi biliyorum imajını yaratmak için söleriz bu kelimeyi vb. kelimeleri.Ama başımıza bir olay geldiğinde yine hayretler içinde bakarız dünyaya "Bu da mı bana bunu yaptı" diyebiliyorsak ki deriz genelde -çünkü her olayda biz hatasız- çevre hatalıdır.Hala ele geçirilmemişiz demektir.Toplum sorunlarına gelince sizin de dediğiniz gibi çözümü yok,çözüm önerisi olsa kaç yazar herkes bildiğini okuduktan sonra :)

Ellerinize yüreğinize sağlık...

Haliç’ten geçmek benim için bir ölümdü, daha yaklaşmadan Okmeydanı’ında burnumu kapatmam gerekiyordu., ta ki tüneli geçinceye kadar.

Fakat Haliç’in etrafında yaşayan insanlara bakıyordum; onlar parklarda geziyor, yemek yiyor, hatta bir kısmı piknik yapıyordu, bu kötü kokudan sanki hiç rahatsız değillerdi. Bu durum bana çok tuhaf gelmişti.

Demek ki kötü bir ortamda bulunan insanlar bir müddet sonra oraya uyum sağlayıp alışıyorlar ve bu ortamın çirkinliğini göremiyorlardı. Ne kadar kötü ve sağlıksız bir ortamda bulunulursa bulunulsun bir sure sonra kişinin bünyesi bu duruma uyum sağlayarak kötülüğün farkına varamıyordu.

Bir an için düşündüm. İnsanın içinde bulunduğu koşullara gösterdiği uyum, pis kokan bir ortama bile uzun sure kalınca alışması, bunu kabullenmesi sadece fiziki ortamla mı ilgiliydi? Yoksa düşünceler, sosyal davranışlar, etik kurallar gibi toplumsal hayatı etkileyen unsurlar için de geçerli miydi?

Ayni şekilde ortama uyum sağlama anlayışını toplumsal hayatın bütün alanlarına yansıtarak içinde yaşadığımız çok kötü ortamı bile normalleştirmiştik, dolayısıyla hiç bir rahatsızlık duymadan yaşıyorduk.

İnsanlar uzun süre kaldıkları ortamda yanlışlıklara, hatalara ve bütün anormalliklere alışıyor, uyum sağlıyor."

Bazılarımız o kötü kokulara alışıyor -Hanefi Avcı'nın deyişi ile "Simonlaşıyor"-,

sorgulamaya yönelmiş beyinler ise direniyor; okuyor, gözlüyor, araştırıyor, kıyaslıyor, farkları, çelişkileri irdeliyor, yargı koyuyor vs vs... Fazla bir şey yapamayacağını, çaresizliğie düştüğünü gördüğünde ise "Boşver" de diyemediğinden "Ele geçirilmiş" gibi yapabiliyor.

Bazıları da "Her ne olursa olsun, bir kişi bile olsa..." diyor, senin gibi.;)

Teşekkürler

Sevgiler

Merhaba

Toplumumuz 3 maymunu oynadığı müddetçe bu dengesizlikler devam eder. Üzücüde olsa kabul ediyoruz. Şuur'unu kaybetmiş duyarsız bir toplum olmuşuz.:((

Sevgiler...............