Bir çok paradoks var hayatımızda, bazen yün yumağına dolanan kedi gibi dolanıyoruz biz de yanımızda taşıdığımız paradokslarımıza.Son günlerde bir konuya feci derecede takıldım ve bu konuda ciddi çelişkiler yaşamaktayım.Çocukluğumdan beri reklam izlemeyi severim,her reklamın bir hikayesi vardır ya,reklam izlemek dizi ya da film izlemek gibi gelir bana,yani reklam araralarında içimden ya da dışımdan küfr etmem,kanal değiştirmem:).Hal böyle olunca da her reklamla ilgili ''güzel olmuş'',''keşke şöyle olsaydı''.''ı ıh bu adam bu reklama hiç gitmemiş'' gibi bilmişce yorumlar yapıyorum kendimce.''herşey iyi güzel de reklamlardan nasıl bir paradoks çıkardın be adam'' diyecek olursanız sabırsızlanmayın ağzımdaki bakla az sonra çıkacak:)

       Benim bu konudaki paradoksum daha ziyade gıda maddeleri ile ilgili.Her ürünün belli pazarlanma stratejileri vardır,bunların başında da görsel-yazılı medyaya verilen reklamlar,bilboardlara asılan gözümüzü alan ilanlar gelir,e firma haklıdır,belli bir maliyetin altına girmiştir ve bunu bir şekilde finanse edip kar etmek durumundadır.Yiyecek reklamlarındaki asıl hedef aslında çocuklardır.Çikolata,dondurma,pizza,hamburger,sucuk vs reklamlarında dikkat ederseniz direk çocukların üzerine oynanır ve Reklam'da da mutlaka bir çocuk oynar:) bu yolla reklamı izleyen çocuğun empati kurması sağlanır.Reklamı gören çocuk doğal olarak ağzının suyu aktıktan hemen sonra anne-babasının yanına gidip ''ben pizza istiyorum'' der hatta bunu bazı çocuklar emir kipinde söyler:).E Anne-Baba ne yapsın kıyabilirmi çocuğuna,imkan varsa o anda alır ya da en kısa zamanda gerçekleştireceğini söylerek söz verir.Yani reklam verenler hedef kitleye dolaylı yönden ulaşmıştır.Tabi ki sadece çocuklar etkilenmiyor reklamlardan,hepinizin bildiği bir sucuk reklamı belkide aklımızı başımızdan alıyor:).Bendeki çelişkilerde bu noktada başlıyor işte.

       Çocuk heryerde çocuk ve istekleri,beklentileri her yerde aynı.Ailesinden çikolata isteyen bir çocuğa şartlar ne olursa olsun ''yok'' denmez.Ya alınır ya da imkanlar uygun değilse dolaylı yönden,çocuk kırılmadan yok denir.Gelmiştir belki başınıza,küçükken Annenizle bakkala girdiğinizde,elinizi birşeye atarsınız,Anneniz bakkala kaş göz yaparak ''O'nu satmıyorsunuz di mi bakkal amcası'' der.Ya da çocuğunuzla gezerken oradan geçen baloncu ya da pamuk şekerci direk çocuğu keser,siz yön değiştirirsiniz durumunuz uygun değilse:).Bu esnada da takdir edersiniz ki Anne ya da Baba kahrolur.Baktığımızda,gelir dağılımının adaletli olduğu bir ülkede yaşamıyoruz.Bu yüzdende bu tarz diyalogların çok fazla yaşandığı gerçeği yadsınamaz.Tabi ki reklam verenler sırf bu toplumsal yarayı düşünüp ürünlerinin pazarlamasını yapmaktan vazgeçmeyecekler fakat R.T.Ü.K tarafından bu konudaki denetleme biraz daha hassas yapılabilir,''özendirme'' konusuna ehemmiyet verilebilir. Serbest piyasa ekonomisinde reklam önemli bir öğe,kesinlikle aynı fikirdeyim.Ama başından beri diyorum ya,bu konuda çok ortada bir yerlerde kaldım,bir münazara konusu olsa iki tarafıda çok rahat bir şekilde savunabilirim.Kısaca benim 1 PARADOKS'UM VAR.Neyse ben sucuk almaya gidiyorum:).Hepinize Sevgi Ve Saygılar...