Televizyon izlemiyorum çok fazla. Ama demin salondaydım, bir ara gözüm televizyondaki haberlere takıldı.Fonda müzik vardı. Neler oluyor diye anlamaya çalışırken bir baktım, çekik gözlü polisler dans ediyorlar. Aaaa, karşılarında, göstericiler de  dans ediyorlar.Pür dikkat izlemeye başladım, bir ellerinde copları diğer ellerinde, koruyucu kalkanları ile polisler, bir o yana, bir bu yana salınıyorlardı. Bir de, öyle birbirleriyle uyumlulardı ki, sormayın gitsin. :-) 'Bir kutlama mı acaba?' dedim. Yok değilmiş. Neymiş biliyor musunuz? Endonezya'da bugün itibariyle benzine olası gelecek % 30 luk zammı protesto etmek üzere, sokaklara dökülen halkı sakinleştirmek için, polisler müzik eşliğinde dans etmeye başlamışlar. Bu ; beklenen etkiyi göstermiş, uygulama hedefine ulaşmış ...Göstericiler de sakinleşip başlamışlar, eşlik etmeye polislere. Herkes 'haydi kollar havaya' modunda. Öylesine inanılmaz ve insanın içini ısıtan bir görüntüydü ki, dayanamadım, açtım hemen bir word sayfası ,bu haberi size iletmek üzere, başladım yazmaya...

Bir radyonun, tanıtım sayfasında , şu cümleleri kullanmıştım;

'Müzik; bulunduğu yerde kötülüğü barındırmaz, hayatın tozlarından arındırır, acıları dindirir, sevinçleri paylaştırır, ruhu çoşturur, koşturur. Müzik, bize sevmeyi ve sevilmeyi öğretir. Kısacası, 'tüm ruhları birleştiren, kaynaştıran, sevdiren tek dil, müzikdir'

Buradan bu tanımları doğrulayan; Endonezya polisinin bu uygulamasını şükranla, yüzümde kocaman bir tebessümle takdir eder ve onlara teşekkür ederken, halka da, 'siz yine de bu % 30 luk benzin zammını unutmayın, hakkınızı arayın' mesajını vermek istiyorum.

Sevgisiz ve müziksiz kalmamanız dileğiyle...