Hayatınızdaki ve çevrenizdeki tüm Kadın'lar yemek yapma konusunda uzman olunca dış kapının mandalı olarak kalıyorsunuz ve mutfağa her adım atmaya çalıştığınızda Anne'niz  ''aaa oğlum sen bu işleri bana bırak,illa işe yarayacağım diyorsanda çatal,bıçak götür içeri'' diyor size ve hayatınız boyunca yemek saatlerinde ''sofraya çatal götüren adam'' muamelesi görüyorsunuz.

       Üniversite için İstanbul'dan İzmir'e gidişim bir çok konuda olduğu gibi ''yemek yapma pratiği'' konusunda da özgürlük demekti benim için,en azından o zamanlar öyle düşünüyordum.3 arkadaş ev tutmuştuk,Annem'in ev arkadaşımın Annesi'ne söylediği ''bizimki yumurta bile kıramaz'' sözü bile beni yıkmamış aksine gaza getirmişti.Fakat bu ''yumurta bile kıramama'' olayı evde de farkedilmişti.E iş bölümü yapılıyordu,adamlar beni yemek yapılırken mutfağa sokmuyorlardı,yemek sonrasında ise bulaşık için mutfağın kapıları ardına kadar açılıyordu şahsıma.Bu durum canıma ''tak'' ettiğinden bir gün ''ne var istesem bende yaparım'' diye bir laf çıktı ağzımdan,çıkmaz olaydı,''e hadi yapta görelim,ne yapacaksın'' dediklerinde de,ne akla hizmetse  titrek ve kısık bir seslede olsa ''ıspanak'' demiştim.Onlar hep makarna,patates gibi basit şeyler yaptıklarından bir anda ön plana çıkmak istedim sanırım ''ıspanak'' hamlesiyle.

       İstemeyerek de olsa Sevgili Annem'i aradım.Annem direk ''sen ne yapacaksın ıspanak tarifini'' deyince,''bir kız arkadaş yapacak, bilgi alalım dedik'' yalanını uydurdum bu konudaki beceriksizliğim konu edilmesin diye.Derken ıspanakları aldım,sınava girmek bu kadar heyecan veremezdi inanın,akşam başka arkadaşlarda gelecekti ve yemeği iyi yapmaktan başka seçenek yoktu elimde.Annem'in tarifini eksiksiz uyguladım,ukalaca kendime iltifatlar ediyordum yemeği yaparken,havamdan geçilmiyordu sizin anlayacağınız.Akşam oldu sofrayı hazırladım,düşünün ''yemekteyiz'' yarışması gibi bir ortam var evde.Sofraya oturduk,insanların suratlarına bakıyorum bir yandan da yiyorum,ağzımda birşeyler ''çıt'' edip duruyor.İşin kötüsü bu durum sadece benimle sınırlı değil,iyi yıkayamamışım ıspanakları ve kum,taş,çakıl,toprak,kaya ne varsa ağzımızın içinde:). Ağzımızdaki bilimum şeyleri Karabiber diye yutturmaya çalışınca ne benim bu yalanımı yediler ne de ıspanağı:).

          Sadece Üniversite yılları değildi yalnız kaldığım zamanlar.İçimde ukde var ya,zaman zaman depreşti tabi,2-3 sene önce yine gaza gelmişim,eve giderken alışveriş yapmışım,ha bu arada çok iyi salata yaparım:).Marul,havuç,kırmızı lahana,mısır ve üzerine birazda Nar Ekşi'si gezdirip (Zeytinyağı ve Limonu da unutmadım boşuna heveslenmeyin) harika bir salata yaptım.Tavuk Baget alıp onlarıda kızartınca tam bir ziyafet ortaya çıkacaktı anlayacağınız.Yazın tam ortası Marmaris sıcağı,Baget'ler e Patates muamelesi yapıp doldurdum tavaya yağı, attım üzerine zavallı Tavuklar'ı,ama öyle bir durum oldu ki,sanki havai fişek patlıyor evde,üzerime sıçrayan yağlar yüzünden yaz günü uzun kollu birşey giyip,elimde tahta spatula bir Eskrim'ci gibi mücadele ediyorum Tavuk'lar la.3. Derece yanıklarla atlattığım mücadele bitti sonunda,değmişti doğrusu,Nar gibi kızarmışlardı,açtım Cola'mı da,daldırdım çatalı Salata'ma,sonra Rahmetli Erol Taş'ın filmlerinde yediği gibi götürdüm Tavuğu ağzıma...

       Ne diyordum:) Ha bir ısırık aldım resmen gıdaklama sesini duydum,hayvan bırakın kızarmayı daha ölmemiş,bagetlerin dış görünümü müthiş,içi ise kıpkırmızı...Meğerse kızartmadan önce haşlamak gerekiyormuş,kendimi kızgın yağ ile haşladığım için Tavuk'lar ı haşlamak hiç aklıma gelmemişti.O son deneyimim oldu,sanırım kabullendim yeteneksizliğimin şarkı söylemek ile sınırlı olmadığını.''Hayat müşterektir'',''Erkek de zaman zaman mutfağa girmelidir'',''Sofraya tabak-çanak götürmek konusu dışında da yemek konusunda katkı vermelidir'' Vallahi de Billahi de hepsine Eyvallah,ama ne yaparsam yapayım,çok istesemde MUTFAK ERKEĞİ olamadım.Bu konuda gönüllü olup bana ders vermek isteyen sabırlı,güleryüzlü,idealist arkadaşlar varsa memnuniyetle dinlerim Onları:) Sevgi ve Saygılar...