Bir perinin kanata çırpınışı...
18 Nisan 2012, 03.16 A- A+
" Bir hikaye ki olması gerektiğinden fazla acı! Ve bir kahraman var ki, arsızlığın vermiş olduğu bir bedende saklı. Helalinden arınan bir arının sütü, kraliçenin gözetimi altında haramlaşıyor. Esir edilen bedenler, zindan kokulu bedenlerde nemlendi. Bilir misin, ağlamanın vermiş olduğu tatlı gülümsemeyi ? Yaşadın mı hiç, gecenin bir vaktinde tek başına yürüyen ayakların sessizliğini.
Bilmiyorum..
Haykırıyorum işte ;
Evvelinde, belkide çok öncesinde.. Hatta ötesinde bir yerde, karların altında bıraktığı toprak sıcaklığı ile birlikte, çürümeye terk edilmiş bedenler var. "
Bir perinin kanata çırpınışı ;
Gözlerden uzak, ya da ellerin içinde bir tuzak, belkide kalplerden ırak bir peri bu. Kimsenin bakmaya doyamayacağı kadar narin yapısı, al aşağı olmuş gecenin karanlığında aydınlanırken, bedenleri titretiyor adeta. Bir el var ki, uzanmak için yeltendiğinde saçlarına, kaçarcasına geri çekiliyor. Kimsenin dokunmaya kıyamadığı, seslerin narasız kaldığı, çığlıkların kendinden utandığı bir perinin hassas yapısı. Ne denli doğrudur bilinmez... Var mıdır, yok mudur , imkanının imkansızlığı çok mudur ? Bilmiyorum. Tahminimce, belkide hayalimde, bir perinin kanata çırpınışı çok ahenkli.
Yastıkların altına biriken cümlelerde saklı belkide, çırpına duran kanatları. Ya da, öksüz bir AŞK'a karışmış, perinin kanata çırpınışı. Hoş, yarım kalan bir elvedanın arkasında hoş çakalları. Ne bileyim... Anlatılması dile gelmeyen bir ahengin bestecisi bu haykırışları. Kimsenin işitemediği yerlere sesini çarpışı, kalbe uzanan ellerin mıymıntısı. Belki, içinde bulunduğu yalnızlığın hayata dair olan acımasız olan kısmı, kanatlarına evcilleştirilmesi için takılan yara bantları. Yine de tahmin ediyorum, bu çırpınış ; Tüm hayatlarda yarım kalan bir AŞK'ın duyarsız kalışı...
Bilmiyorum..
Haykırıyorum işte ;
Evvelinde, belkide çok öncesinde.. Hatta ötesinde bir yerde, karların altında bıraktığı toprak sıcaklığı ile birlikte, çürümeye terk edilmiş bedenler var. "
Bir perinin kanata çırpınışı ;
Gözlerden uzak, ya da ellerin içinde bir tuzak, belkide kalplerden ırak bir peri bu. Kimsenin bakmaya doyamayacağı kadar narin yapısı, al aşağı olmuş gecenin karanlığında aydınlanırken, bedenleri titretiyor adeta. Bir el var ki, uzanmak için yeltendiğinde saçlarına, kaçarcasına geri çekiliyor. Kimsenin dokunmaya kıyamadığı, seslerin narasız kaldığı, çığlıkların kendinden utandığı bir perinin hassas yapısı. Ne denli doğrudur bilinmez... Var mıdır, yok mudur , imkanının imkansızlığı çok mudur ? Bilmiyorum. Tahminimce, belkide hayalimde, bir perinin kanata çırpınışı çok ahenkli.
Yastıkların altına biriken cümlelerde saklı belkide, çırpına duran kanatları. Ya da, öksüz bir AŞK'a karışmış, perinin kanata çırpınışı. Hoş, yarım kalan bir elvedanın arkasında hoş çakalları. Ne bileyim... Anlatılması dile gelmeyen bir ahengin bestecisi bu haykırışları. Kimsenin işitemediği yerlere sesini çarpışı, kalbe uzanan ellerin mıymıntısı. Belki, içinde bulunduğu yalnızlığın hayata dair olan acımasız olan kısmı, kanatlarına evcilleştirilmesi için takılan yara bantları. Yine de tahmin ediyorum, bu çırpınış ; Tüm hayatlarda yarım kalan bir AŞK'ın duyarsız kalışı...
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış :( Yazık ama blog sahibi senin yorumunu bekliyor olabilir