HAYAT ÇOK ZOR!!!!
19 Nisan 2012, 01.13 A- A+
Ben mi büyüyorum?Yoksa sorunlar mı büyüyor?Yoksa ben mi zamanla bozuluyorum?
Anneme 'Ah be anam niye sıkıntı çektin beni 9 ay boyunca dünyaya getirmeye?'gibi bir soru sormayı düşündüğüm vakitler bu zamanlar.Büyüdükçe yaşama umudum azalıyor.Tad alamıyorum.
Hayat sizi çeşitli insanlarla karşılaştıryor.Bazılarından arkadaş olmayı bazılarından dost olmayı sunuyor size.E insansınız sonuçta bizde gereksinim duyuyoruz doğal olarak.Ama bunlar için bazı fedarkarlıklarda istiyor hayat.Her insan kabul edip başlıyor arkadaşlığa.Kimileri sözünü tutmaya çalışıyor.Kimileri ise çalkantılı bir şekilde bitiriyor arkadaşlığı umursamaz bir şekilde.
Allah bize de türlü arkadaşlıklar verdi.Elimizden geldiği kadar fedakarlık etmeye çalıştık hepsine.İşte bunların içinden birini farklı seçtik arkadaş olarak.Gönlümüz hoş birşeyler hisseti ona karşı.Yaşım 19 olduğu için 'aşk' kelimesinden kaçınıyorum.Çünkü yaşım için erken olduğunu düşünüyorum bu kelimenin.Ama hissediyordum yavaş yavaş.Hiç kimseye hissetmediğim birşeyi bu arkadaşta hissetmiştim.İnanın neden o olduğunu bende bilmiyorum.İlkokulda da sınıf arkadaşı olmamıza rağmen benim sevgim Lise 3 te başlamıştı.Parantez içinde söylüyorum.Bazıları diyecek ne işin olur senin dersine çalış,daha çocuksun diye.O insalara katılmıyorum.Düşünüyorum ki benim yaşımı geçmiş her insanda hissedilicek şeyler olduğunu düşünüyorum.Çünkü sonuçta insanız.Doğamızda vardır duygular.Buda onlardan birsi.
Herneyse ben devam edeyim.Böyle birşeyi ilk defa yaşadığımdan ne yapacağımı bilmiyordum açıkçası.Belliki ozaman nelere karışacağımı bende bilmiyordum.
Tesadüflere inanmam.Çünkü yaşanan herşeyin belli bir proğrama göre düzenlenmiş olduğunu düşünürüm.İşte belki bunlarda duygularımızı artıran şeyler oldu.Bakın neler yaşadım;
Lisenin son çeyreğine gelmiştim.2 senem kalmıştı liseyi bitirmeye. 3.seneye çok farklı başladım.Dediğim gibi belirli bir duygu evresi içine girmiştim.Ne olduğunu bilmiyordum.Nasıl olduğunuda.Umarım başından geçen anlıyordur bu duygularımı.Arkadaşa söyleyip söylemeyi kararını bile veremiyordum.Üzülerek söylüyorum ki bende ozaman sosyal paylaşım sitelerinde gezinen biriydim.Ve aynı sınfta olduğum sınıf arkdaşımda, orda arkadaşım olarak kayıtlıydı.Birgün ben sosyal paylaşım sitesinde kendi duvarımda 'Bir gün seninde haberin olacak dedim' tek beğenen kişinin o olduğunu gördüm.Sonra bayram arefesi gecesi onu göreceğimi hissetiğim anda onu karşımda görmem buda ayrı bir ilginç bir olaydı.Bunun gibi çeşitli birçok şeyler yaşadım.Ben o leyla halimle ne oluyor demiştim.Sonra bu duygularımı başka bir arkadaşıma anlatmayı düşündüm.Ve anlattım.Ve oda aracı olacaktı.Bana duygualrımı ona anlatma gerektiğini söylemişti.Israrylla ve yardımıyla gittim konuştum.
İşte hayatımda yeni bir dönüm noktasıydı.Sonu belirsiz.Arkadaşımın cevabı, daha erkenden olsaydı seni asla geri çevirmezdim, bir arkadaşını olduğunu söyledi.İnanın ne tepki vereceğimi bile bilmiyordum.Üzülmüşmüydüm,rahatlamışmıydım bende bilmiyordum. Bundan sonra daha zor şeyler bekliyordu beni.Aynı sınfta nasıl bakacaktım yüzüne veya birlerine anlatsa rezil olacaktım.Bilmiyordum ne yapacağımı.Tam 3 ay boyunca aynı sınfta zorda olsa konuşmamaya çalıştım.Ama psikolojik olarak çökmüştüm.Bu kadar zor olduğunu bilmiyordum beklentilerimin olumsuz cevap gelmesiniı.3 ay sonra arkadaşından ayrıldığını duydum.Benim içimde bitmeyen acı sanki biraz su serpilmiş gibi rahatlamıştı.Niye bu insan üzerinde ısrar ettiğimi inanın şuan bile anlamıyorum.Ben ondan tekrar konuşma kararı aldım.Çünkü yapamıyordum.İlla konuşmalıydım.Konuşmaya yavaş yavaş başladık.Normal arkadaş gibi.1 hafta sonra tekrar sordum benimle arkadaş olmayı.Cevabı tam vermesede olumlu gibiydi çünkü ondan sonra daha sık konuşur olduk şunu söyliyim mutlumuydum mutluydum.Okulda hiç yan yana gelmesek bile.Okuldan sonra telefondan konuşuyorduk.Yavaş yavaş tanıyordum onu.Ve 2 hafta sonra bana yapamıyoruz dedi.NE oluyordu anlamıyordum.Bir daha görüşmeyelim dedi.Aptal gibi hissettim kendimi.Nefret ediyordum kendimden.Aramızda tartışma çıkmış hatta bütün sınıf bile ikiye ayrılmıştı.Herkes biribiri hakkınada konuşuyor.Kötülüyorduk birbirimizi.Ve buna neden olan bendim niye söylüyordumki.Saklamalıydım.Arkadaşım öyle şeyler dediki bana okul mezun gecesinde balayo gelmememi,baloya gittiğimde baloda tüm erkeklerin elini sıktığında sıra bana geldiğinde sırtını dönmesi gibi.Herneyse mezun olduk o gece ve lise bitmişti.Ben 1 sene beklemeyi tercih edip adam gibi çalışmaya karar verdim.O ise aynı şehirde matemetik bölümüne gitti.Bakılırsa tam kurtulamamıştım ondan.Ama benim hiç niyetim yoktu ondan konuşmaya herşeyi silmiştim onun için.Yüreğim tam bitti demsede ben bitirmeye karar almıştım.Telefonumdan numarasınıda sildim.Sosyal paylaşım sitesinden engelledim.Başka yapabileceğim hiçbirşey yoktu.Ondan sonra 5 ay sonra telime bir mesaj geldi.Benim o gün sosyal paylaşım sitesinde paylaştığım bir şarkının ismini yazmış bu şarkı ikimize gelsin Betül demiş.Numara onundu.Ben betül değilim dedim.Pardon dedi.Yanlış atmışım dedi.Açıkçası inanmadım.Sen kimsin dedim?Bildğim halde numarasını.E sen benim numaramı sildiysen senin numaranada gerek yok dedi.Off dedim.Sonra çok düşünmeden şöyle dedim içimden. Ne olduysa oldu 8. sınıftan beri arkadaşız.Bare öyle arkadaş kalmak amacıyla söyledim. Numarını biliyorum ama.Seni tanıyorum merak etme dedim.Bana kzıgınmısın dedi.Yok dedim.Geçmiş bitmiş bir olay.Herneyse ondan sonra çok mesaj atmadım ara sıra genel mesaj atıyordum herkese arada onada atıyordum.Ama genele ne atıyorsam onada öyle.Oda ara sıra hep umutla ilgili mesaj atıyor.Amacı eskiye dönmek gibi mesajlar.Ah bu yüreğimi yine çaldı.Ama eskisi gibi olmasada bende arasıra müzik sözleri attım.Ancak sınıf arkadaşlarımdan görüşünce ona önümde kötü şeyler söyleyip onunla konuşan arkadaşlarım vardı.Onun haberi yoktu.Tabi ben ses çıkarmasamda beni üzüyordu tabi.Bende geçen hafta bir mesaj attım.Bak dedim sözlerimi sakın yanlış anlama.8. sınıftan beri arkadaşız.Aramızda kötü veya iyi şeyler geçti.Ama onlara rağmen hiçbir zaman sana kötü birşey söylemedim.Kötülüğünü asla istemem.Seni uyarıyorum dedim.Çevrene dikkat et.Bana kim söyledi diye sordu.Ben isim veremem dedim.Bana mesaj atma dedi.Ve tekrar küstük.Yılan hikayesine döndü.Ve bir arkadaş aracılığyla bana demişki Ahmet beni rahat bıraksın.Kim söyledi bana bunları?gibisinden
Bana salak diyebilrsiniz.Sen kendi elinden yapmışın diye yazabilrsiniz.İnanın bu duygular aklına hükmedince böyle davranmam söz konusu oluyor.Bu arkadaşım yüzümden kendi gözümdeki seviyemi yitirdim.Çünkü benimkisi biraz aptallıktı.Neden konuşmayı dewam ettirdim.Veya niye uyardım onu.İçimde Hiçbir kötü niye yokken sadece o aptal duyguları yaşadığımdan dolayı bunları yaşıyorum.Dışarıya çıkma yüzüm yok.Tüm arkadaş çevrem bana artık iyi gözle bakmıyorlar.Malsef hayat benide bozuyor.. Sosyal paylaşım sitesinden tüm arkadaşları sidim.Şimdi hiç kimse yok.Tel numaramıda değiştireceğim.Ama geçmişi ne değiştirebileceğim nede silebileceğim....SSSSS
Anneme 'Ah be anam niye sıkıntı çektin beni 9 ay boyunca dünyaya getirmeye?'gibi bir soru sormayı düşündüğüm vakitler bu zamanlar.Büyüdükçe yaşama umudum azalıyor.Tad alamıyorum.
Hayat sizi çeşitli insanlarla karşılaştıryor.Bazılarından arkadaş olmayı bazılarından dost olmayı sunuyor size.E insansınız sonuçta bizde gereksinim duyuyoruz doğal olarak.Ama bunlar için bazı fedarkarlıklarda istiyor hayat.Her insan kabul edip başlıyor arkadaşlığa.Kimileri sözünü tutmaya çalışıyor.Kimileri ise çalkantılı bir şekilde bitiriyor arkadaşlığı umursamaz bir şekilde.
Allah bize de türlü arkadaşlıklar verdi.Elimizden geldiği kadar fedakarlık etmeye çalıştık hepsine.İşte bunların içinden birini farklı seçtik arkadaş olarak.Gönlümüz hoş birşeyler hisseti ona karşı.Yaşım 19 olduğu için 'aşk' kelimesinden kaçınıyorum.Çünkü yaşım için erken olduğunu düşünüyorum bu kelimenin.Ama hissediyordum yavaş yavaş.Hiç kimseye hissetmediğim birşeyi bu arkadaşta hissetmiştim.İnanın neden o olduğunu bende bilmiyorum.İlkokulda da sınıf arkadaşı olmamıza rağmen benim sevgim Lise 3 te başlamıştı.Parantez içinde söylüyorum.Bazıları diyecek ne işin olur senin dersine çalış,daha çocuksun diye.O insalara katılmıyorum.Düşünüyorum ki benim yaşımı geçmiş her insanda hissedilicek şeyler olduğunu düşünüyorum.Çünkü sonuçta insanız.Doğamızda vardır duygular.Buda onlardan birsi.
Herneyse ben devam edeyim.Böyle birşeyi ilk defa yaşadığımdan ne yapacağımı bilmiyordum açıkçası.Belliki ozaman nelere karışacağımı bende bilmiyordum.
Tesadüflere inanmam.Çünkü yaşanan herşeyin belli bir proğrama göre düzenlenmiş olduğunu düşünürüm.İşte belki bunlarda duygularımızı artıran şeyler oldu.Bakın neler yaşadım;
Lisenin son çeyreğine gelmiştim.2 senem kalmıştı liseyi bitirmeye. 3.seneye çok farklı başladım.Dediğim gibi belirli bir duygu evresi içine girmiştim.Ne olduğunu bilmiyordum.Nasıl olduğunuda.Umarım başından geçen anlıyordur bu duygularımı.Arkadaşa söyleyip söylemeyi kararını bile veremiyordum.Üzülerek söylüyorum ki bende ozaman sosyal paylaşım sitelerinde gezinen biriydim.Ve aynı sınfta olduğum sınıf arkdaşımda, orda arkadaşım olarak kayıtlıydı.Birgün ben sosyal paylaşım sitesinde kendi duvarımda 'Bir gün seninde haberin olacak dedim' tek beğenen kişinin o olduğunu gördüm.Sonra bayram arefesi gecesi onu göreceğimi hissetiğim anda onu karşımda görmem buda ayrı bir ilginç bir olaydı.Bunun gibi çeşitli birçok şeyler yaşadım.Ben o leyla halimle ne oluyor demiştim.Sonra bu duygularımı başka bir arkadaşıma anlatmayı düşündüm.Ve anlattım.Ve oda aracı olacaktı.Bana duygualrımı ona anlatma gerektiğini söylemişti.Israrylla ve yardımıyla gittim konuştum.
İşte hayatımda yeni bir dönüm noktasıydı.Sonu belirsiz.Arkadaşımın cevabı, daha erkenden olsaydı seni asla geri çevirmezdim, bir arkadaşını olduğunu söyledi.İnanın ne tepki vereceğimi bile bilmiyordum.Üzülmüşmüydüm,rahatlamışmıydım bende bilmiyordum. Bundan sonra daha zor şeyler bekliyordu beni.Aynı sınfta nasıl bakacaktım yüzüne veya birlerine anlatsa rezil olacaktım.Bilmiyordum ne yapacağımı.Tam 3 ay boyunca aynı sınfta zorda olsa konuşmamaya çalıştım.Ama psikolojik olarak çökmüştüm.Bu kadar zor olduğunu bilmiyordum beklentilerimin olumsuz cevap gelmesiniı.3 ay sonra arkadaşından ayrıldığını duydum.Benim içimde bitmeyen acı sanki biraz su serpilmiş gibi rahatlamıştı.Niye bu insan üzerinde ısrar ettiğimi inanın şuan bile anlamıyorum.Ben ondan tekrar konuşma kararı aldım.Çünkü yapamıyordum.İlla konuşmalıydım.Konuşmaya yavaş yavaş başladık.Normal arkadaş gibi.1 hafta sonra tekrar sordum benimle arkadaş olmayı.Cevabı tam vermesede olumlu gibiydi çünkü ondan sonra daha sık konuşur olduk şunu söyliyim mutlumuydum mutluydum.Okulda hiç yan yana gelmesek bile.Okuldan sonra telefondan konuşuyorduk.Yavaş yavaş tanıyordum onu.Ve 2 hafta sonra bana yapamıyoruz dedi.NE oluyordu anlamıyordum.Bir daha görüşmeyelim dedi.Aptal gibi hissettim kendimi.Nefret ediyordum kendimden.Aramızda tartışma çıkmış hatta bütün sınıf bile ikiye ayrılmıştı.Herkes biribiri hakkınada konuşuyor.Kötülüyorduk birbirimizi.Ve buna neden olan bendim niye söylüyordumki.Saklamalıydım.Arkadaşım öyle şeyler dediki bana okul mezun gecesinde balayo gelmememi,baloya gittiğimde baloda tüm erkeklerin elini sıktığında sıra bana geldiğinde sırtını dönmesi gibi.Herneyse mezun olduk o gece ve lise bitmişti.Ben 1 sene beklemeyi tercih edip adam gibi çalışmaya karar verdim.O ise aynı şehirde matemetik bölümüne gitti.Bakılırsa tam kurtulamamıştım ondan.Ama benim hiç niyetim yoktu ondan konuşmaya herşeyi silmiştim onun için.Yüreğim tam bitti demsede ben bitirmeye karar almıştım.Telefonumdan numarasınıda sildim.Sosyal paylaşım sitesinden engelledim.Başka yapabileceğim hiçbirşey yoktu.Ondan sonra 5 ay sonra telime bir mesaj geldi.Benim o gün sosyal paylaşım sitesinde paylaştığım bir şarkının ismini yazmış bu şarkı ikimize gelsin Betül demiş.Numara onundu.Ben betül değilim dedim.Pardon dedi.Yanlış atmışım dedi.Açıkçası inanmadım.Sen kimsin dedim?Bildğim halde numarasını.E sen benim numaramı sildiysen senin numaranada gerek yok dedi.Off dedim.Sonra çok düşünmeden şöyle dedim içimden. Ne olduysa oldu 8. sınıftan beri arkadaşız.Bare öyle arkadaş kalmak amacıyla söyledim. Numarını biliyorum ama.Seni tanıyorum merak etme dedim.Bana kzıgınmısın dedi.Yok dedim.Geçmiş bitmiş bir olay.Herneyse ondan sonra çok mesaj atmadım ara sıra genel mesaj atıyordum herkese arada onada atıyordum.Ama genele ne atıyorsam onada öyle.Oda ara sıra hep umutla ilgili mesaj atıyor.Amacı eskiye dönmek gibi mesajlar.Ah bu yüreğimi yine çaldı.Ama eskisi gibi olmasada bende arasıra müzik sözleri attım.Ancak sınıf arkadaşlarımdan görüşünce ona önümde kötü şeyler söyleyip onunla konuşan arkadaşlarım vardı.Onun haberi yoktu.Tabi ben ses çıkarmasamda beni üzüyordu tabi.Bende geçen hafta bir mesaj attım.Bak dedim sözlerimi sakın yanlış anlama.8. sınıftan beri arkadaşız.Aramızda kötü veya iyi şeyler geçti.Ama onlara rağmen hiçbir zaman sana kötü birşey söylemedim.Kötülüğünü asla istemem.Seni uyarıyorum dedim.Çevrene dikkat et.Bana kim söyledi diye sordu.Ben isim veremem dedim.Bana mesaj atma dedi.Ve tekrar küstük.Yılan hikayesine döndü.Ve bir arkadaş aracılığyla bana demişki Ahmet beni rahat bıraksın.Kim söyledi bana bunları?gibisinden
Bana salak diyebilrsiniz.Sen kendi elinden yapmışın diye yazabilrsiniz.İnanın bu duygular aklına hükmedince böyle davranmam söz konusu oluyor.Bu arkadaşım yüzümden kendi gözümdeki seviyemi yitirdim.Çünkü benimkisi biraz aptallıktı.Neden konuşmayı dewam ettirdim.Veya niye uyardım onu.İçimde Hiçbir kötü niye yokken sadece o aptal duyguları yaşadığımdan dolayı bunları yaşıyorum.Dışarıya çıkma yüzüm yok.Tüm arkadaş çevrem bana artık iyi gözle bakmıyorlar.Malsef hayat benide bozuyor.. Sosyal paylaşım sitesinden tüm arkadaşları sidim.Şimdi hiç kimse yok.Tel numaramıda değiştireceğim.Ama geçmişi ne değiştirebileceğim nede silebileceğim....SSSSS
YORUMLAR
erdem 86 çok haklı aslında , ama ben sonuna kadar dayandım okudum , çünkü aykutluk , üniversite sınavlarına girdi , ne anlatıyor merak da ettim .
Ne desem size bilmiyorum ama , bunlar işte bizi olgunlaştıran , yeni şeylere yelken açtığımızda bize yol gösteren hallerimiz .İleride gülümseyerek hatırlayacaksınız eminim .İlk cümlenize katılmıyorum . Ne siz bozuluyorsunuz zamanla , ne de bir yanlışınız var , her şey olması gerektiği gibi , kemale erme aşamaları olarak görün bunları . Paylaşımınız için teşekkürler ve sevgiler .
Neden öyle davrandın, neden boşveremedin, neden kayıtsız kalamadın, neden herşeyi silmene rağmen kalbinden silemedin ''Aşk'' demiyorum buna desende aşıksın sen. Bütün bu debelenmelerinin sebebi bu. Dinmeyen karın sancılarının, beyninin kabul edipte yüreğinin hayır dediği kavgalarının sebebi Aşk. Ama kati bir karar aldıysan arkasında durmalısın dimdik, hayatının daha baharındasın, neler göreceksin kimbilir, hayat sürprizlerle dolu, umudunu yititrme hiçbirşey için...
Küçük bir de tavsiye anlatımın çok güzel akıcı ve akılcı fakat biraz paragraf kullanırsan yazarken, bizim de gözümüze sağlık olur:) Sevgiler....