Bir varmış bir yokmuş…

Gece ve gündüz göz açıp, kapamak gibiydi beraberken.  Yastık şahitti, gülerek uyur, tebessümle uyanırdı.  Onunla olacağını düşünmek,  kan dolaşımını hızlandırıyordu. Yanlışı da doğrusuda oydu. O,dünyanın merkeziydi. İstemediği şeyleri yapmaz, sevmediği kişilerle asla konuşmazdı. Herkesi bilir, birkaç kişi dışında kimseye güvenmezdi. Arkadan konuşup, yüze gülmezdi netti en çok da bu yönünü sevmişti onun. Güçlü, baskın ve sağlam karakterdi.

Günler sonra,  ufak sebeplerle kırdılar birbirlerini ama her yeni bir barışmada daha da kenetlendiler. Ayrı kalmak sevgilerini alevlendirmişti.

Oysa..

Erkeğin hayatına, o boşlukta giren başkaları olmuştu, uzaklaşmak için yeni bir yol çizmeye kadar vermiş ve sürdürememişti. Bu süre zarfında sevdiğinin de kıymetini anlamıştı. Kız bunu onun ağzından duyduğunda vazgeçilmişliğini anladı ne olursa olsun ondan ayrı bir hayat düşünmesi, buna teşebbüs bile etmesi onu üzmeye yetmişti. Koparılması güç bir bağ vardı aralarında, kendi çizdiği pencereden böyle bakıyordu işte olaya. Birden yağmur başladı, yüreğinde fırtınalar kopuyordu. Ona,  belli etmemeye çalıştı ama içi içini kemiriyordu, kendine bir yol çizmesi her şeyi geride bırakmak istemesi, erkeğin suçu değildi sıkılmışta olabilirdi pişmanlığını da anlamıştı ama  artık ona geri dönmesinin hiçbir anlamı yoktu. O,  böyle hayal etmemişti,  hiçbir şeyin düşündüğü gibi olmadığını anlaması onu yaralamıştı. O, onun yerine asla birini koyamazdı, en azından kız buna inanmıştı. 

Sonra.. başka birileri ve başka birileri daha çıkmıştı ortaya,  hiçbir şeyin farkında değildi, sadece kendi hayal dünyasında inandığı erkeğe güveniyordu. Birine güvenmek hiç bu kadar canını yakmamıştı, gözü kör sevdi onu konduramadı hiçbir şeyi,  aslında onu üzen, erkeğin itirafı değildi, duydukları, bir kişi ile sınırlı kalmaması ve hiç bir şeyin artık eskisi gibi olamayacağıydı. Bu kez dar penceresinden sıyrılmış gözlerle, son kez baktı sevdiğine, Artık onu tanıyamıyordu. Sevmedikleriyle gülüşür, nefret ettikleriyle dost olmuştu. Derin bir nefes çekti….

Ondan geriye sadece nefreti kalmıştı, oysa her şey güzel başlamıştı…