Susss ey bülbül matem senin hakkın değil...matem benim hakkım. Mevsim bahar güller goncasını nerdeyse açmak üzere.  Ben gülümü kaybettim ...şimdi benden çok uzaklarda.   Bir tesbih gibi çözüldü sevdiklerim birer birer.. Hayata koşuyor her insan hatıraları umursamadan bir kalemde silip atıyor.

          Beyaz alcı seten duvarların arasında sadet arıyorlar heyy bülbül, senden benden bi haber yalnızlığa giyiniyorlar. Yeşile çimene, kekik kokularına, kuş seslerine ragmen yalnızlığa çekiliyor sevdiklerim ...SENİ BENİ UMURSAMADAN ...SUSSSS EY BÜLBÜLL MATEM BENİM HAKKIM BU GECE.

         Oysa bütün varlıklar istesede istemese de bir ayrılığa doğru yol alıyor. Hayat bu yolculuktur. Sen bu akışta bülbül kanadını kolla. Benim gibi sevenler sırları saklamasını da biliyor. Yakışıyor onlara böylesi sihirli aynalardan bakmak. Ayrılıpta bir kelime bile fısıldamadan konuşa bilmek ne güzel ! Böylesi daha çok huzur veriyor insana . Her anlam kaymasına bir kelime gelip yerleşiyor. Bu sevgi savaşı alanımda silahlar değil , kelimeler savaşıyor. Hiç bir kelime anlamsız değil . Ayrılık gibi bir yakışmıyor, hep uzaklaşıyor sevenler. AYRILIK!

  ''Sanki bütün menzillere erişmişim. Sanki yapacağım hiç bir şey kalmamış''

Bugün yazmayı menzil sanmışım! Bülbül bu sohbetim sana bir dost kalbin defterine ayrılığın resmini çiziyor, yine mor ışıklı , huzurlu, rahat ama korkudan uzak olmayan o pencerenin ışığını arıyorum.

         Gözlerimi kaçırıyorum artık o tarafa bakmamak için , bir şeyleri saklıyor derinlere gömüyorum onları.  Ayaktayım;  oturamıyorum, bütün hücrelerim ayağı kalkmış, herbiri bir kanatlı hücre . Bütün rakamların anlatamadığı sayıda  kanat kanatlar kanatcıklar kanatlarımm.  BÜLBÜL bir tek kuşlar uçmasını bilir. Bunu bilmeseydim bu gece ben ondan evvel uçabilir miydim acaba?

         ''Feci geceler geçiriyorum sancıyla uyanmak ! Bazen uyanamıyorsun Bülbül  uyku uyanıklık arası , ha bire kabuslar görüyorsun ..RÜYA BU AYRILIK Değil  diyesi  geliyor insanın .  Ama gerçek bu ayrılık onun penceresinde ki ,ışıksızlık vuruyor suratıma ,ayrılığı bir sille gibi . Donuyorum çöküyorum olduğum yere kıpkırmızı bıcak vursa kan damlamaz oluyor yüreğim..

         Suss konuşturma beni bülbül ben çok iyi değilim . ... Dün gece , aman ALLAHIM . Ve hangisi ötekisinden farklı ... Zihnimle kendimi zorlayarak acının üstüne çıkmayı denedim. Evet gerçekten hiç ağrım yok. Bir saniye bir kaç saniye daha . Fakat bülbül hayır , bütün zoruyla devam eden, o sinsi açımasız ayrılık alıyor insanı altına tepiniyor bir kısrak gibi insanın üzeride. Pestilini çıkarıyor insanın o sinsi ayrılık ...SUSSS EY BÜLBÜLL SUSSS.

        Şu fani dünyada aslında acıdan başka ne var !  Aslolan hepsini yüreklilikle ağırlamak , Bülbül . Allah'tan olana kavi bir yürekle razı olmak . Allah'tan istemesini bilmiyoruz . Bir yolu olmalı . ASLINDA HEPSİ ,BÜTÜN YOLLAR GÖSTERİLMİŞ ANLATILMIŞ BİZE . ONLARI BİLMESİNE BİLİYORUZ DA. AMA UYGULAMAK, UYGULAMAK.

       Bu ayrılık kuşu hep başımın üstünde yıllardır dolaştı. Kuş kelimesi sevimli kılmadı bu ayrılık denen acıyı acımı.  O GÜNLERDEN BU YANA BİR ÜMİDİN PEŞİNDE UÇURTMA UÇURTMAK ,YAKLAŞAN AYRILIĞI UZAKLAŞTIRMAYA YETMİYECEĞİNİ BİLE BİLE.

          Bende susuyorum  ey bülbül!  artık  hiç bir şey yazmamalıyım ,konuşmamalıyım . Yazmak konuşmak zorunda kalırsam, yazacaklarımın eksik   kalacak yanlarından dolayı benimle büyüyerek yaşaması gerekenleri günlüklerime terk etmiş olacağım.

           BÜLBÜL KİMBİLİR , BELKİ BİR GÜN , BELKİ HİÇ BİR GÜN.

            Bu ayrılığın ardından neler çektiğimi o nerden bilebilir ki , bilmeden bildiği doğruda hayat yolunda koşacak.....BENDEN SENDEN HABERSİZ EY BÜLBÜL.

              Sevgilerimle beraberliğinizi daim olması dileğiyle hoşcakalın.

                                                                         1zifiriSes.