Geçen hafta daha zamanı olmasa da bu senenin ilk karpuzunu yedim.Karpuz deyip geçmemek lazım, o yazın hükümdarıdır. Başka meyvelerin yokluğu yaz sıcağında düşünülebilir ama karpuzsuz yaz çölde susuz kalmak gibidir. Şimdi hep beraber karpuzun seçilmesi, kesilmesi ve yenilmesi sırasında yaşadıklarımızı bir kez daha anımsayalım. Bence çok eğlenceli olacak:)

 Öncelikle karpuz sergilerinden başlamak lazım Karpuz bostanlardan toplanmaya başladıktan sonra hemen hemen her mahallede bir sergiye rastlamak mümkündür. Karpuzlar sergiye imece usulü elden elde atılarak taşınır ve arada zayiatta söz konusudur. Genellikle derme çapma kurulan bu sergilerin zemini samanla kaplanır. Karpuzlar ve akrabası olan kavunlar ayrı ayrı dizilir. Sergi içerisinde kefeleri eğrilmiş eşit kollu terazi, tartıda kullanılacak ağırlıklar, sergi sahiplerinin oturabilmesi için yere serilen bir kilim veya birkaç oturak ve sergi tavanında geceleri sergiyi aydınlatmak için birkaç ampul vardır. Sergi sahipleri ise genelde düzenli işi olmayan insanlardır.

 Şimdi bence işin en keyifli tarafına geçelim. Karpuz seçimi:) Gelen her müşteri karpuzlara bir göz attıktan sonra birkaç tanesini sırasıyla eline alır. Zavallı karpuzların her yerine şap şap birer tokat atılır. Karpuzdan gelen sese kulak verilir. Ses dan dun çıkıyorsa karpuz kabak, lap lap çıkıyorsa karpuz olgundur. Şaka bir yana bence kimsenin sesten falan anladığı yok aslında. Maksat karpuz tokatlamak:)

 Ama karpuzun kan kırmızı ve en tatlı olanını seçebilmek özellikle erkekler arasında bir itibar meselesidir. Aile bireyleri arasında küçük bir iddiadır aslında iyi karpuz seçmek. Benim gibi bahtsız olan insanlar her zaman kabak olanı seçerler ve diğerlerinin alay konusu olurlar. Deneyimlerime göre bu tür bir durumdan kurtulmanın en kısa yolu “ kabak ama tadı bal gibi…” ne benzer birkaç söz grupçuğu ile olaydan sıyrılmaktır. Yerse tabi:)

 Sergi sahipleri ile müşteri arasında karpuz seçimi esnasında çeşitli diyaloglar geçebilir.

 - Abi bakmana gerek yok, hepsi kan gibi bunların. ( sanki bakan çok anlıyor ya)

 - Arada kabak çıkıyor ama ( karpuz kabakgillerden mi acaba, varsa öyle bir grup)

 - Yok abi, şimdi tam karpuz zamanı ayıp ettin. Hem kesmece bunlar, bak keseyim bir tanede gözlerinle gör. ( elinde kocaman bir kasap bıçağı, mübarek görende savaşa gidecek sanır. )

 Sergi sahibi kendinden gayet emin bir şekilde karpuzları tokatlamaya başlar. (Zavallılar gelen giden basıyor tokadı) En olgun karpuzu seçer, eline alır, hafifçe havaya zıplatır. Elindeki bıçakla genellikle karpuzun orta yerine yakın bir yerinden küçük bir üçgen parçası keser, bıçağının ucunda saplı bu parçayı müşteriye uzatır. Her ne hikmetse asla kabağını seçmedikleri için müşteri karpuzların olgunluğuna kanaat getirir. Haaa! Kanaat getirmek dedim de aklıma geldi, karpuzlar tartılırken de öyle birkaç yüz gramlık oynamalar her iki tarafça da göz ardı edilir. Sergi sahibi tartı denk gelmemişse kefenin bir tarafına parmaklarıyla birkaç kez dokunarak tartıya ayarı verir:)

 Şimdi gelelim karpuz kesimine. Sofraların en son misafiri genellikle karpuzdur. Tepsi üzerinde sofraya getirilen karpuz öyle herkese kestirilmez. Deneyim ister:) Önce çöpünün olduğu üst kısmı kesilir. İlk yorumların başlangıç noktasıdır bu an.

 - Rengi iyi gibi ( yani koyu kırmızı)

 - İyi olacak tabi, kim seçti! ( üst tarafta bu konuya yeterince vurgu yaptık )

 - Kırk yılın bir başı iyi karpuz seçtin, acemi şansı işte. ( maksat karşı tarafın böbürlenmesini engellemek )

 Gördüğünüz gibi önemli bir meziyettir karpuz seçmek bizler için :) Neyse..Devam edelim. Bu kısım kesilip atıldıktan sonra bıçak hafif eğimli karpuzun üst kısmına daldırılır. Makbul olan karpuz bu darbe sonunda kendiliğinden çattttt diye ayrılanıdır.

 Karpuz genel istek doğrultusunda ya dilim dilim ya da hamam dilimi ( üzerinde kabuğu kalmış, hilal şeklinde ) kesilir. Yaşı küçük olanlar genelde hamam dilimini tercih ederler. Onların karpuz yemesini seyretmekte ayrı bir zevktir. Ağızlarının etrafı karpuz suyuna bulanır ve bu suyu elleri veya kolları ile silerler. Karpuz yerken çekirdeğini ağızda toplamak ve tüüü diye etrafa saçmak yine bu yaramazların marifetidir.

 Yaz sıcağında önemli olan karpuzu serin yemektir. Piknikte genellikle akarsu içerisinde soğumaya bırakılır karpuz. Güneşin en sıcak anında yenilecekse eğer kesilip güneşte biraz soğumaya bırakılır. Bu arada dilimlenmiş şekilde buzdolabında saklanan karpuz bence özelliğini kaybetmiştir ve lezzeti kaybolur.

 Yaz aylarında millet olarak her gittiğimiz yere karpuzu taşırız. Pikniğe, deniz sahiline her yerde yanımızda yer alır. Ayrılmaz bir parçamız gibidir. Ayrıca karpuz sade ekmekle de yenilebilen bildiğim tek meyvedir. Zaten benim nazarımda en güzel yaz sofrası karpuz ve ekmek veya üzüm ve peynirdir.

 Dip Not: Yazıyı yazan eleman 3–4 yaşlarında iken karpuz diyemezmiş bunun yerine kaypuşşş dermiş. Blog başlığı buradan esinlenerek seçilmiştir.