timeeeee kafadan koparttın beni:( yanyana gelemeyen sözcüklerime rehber olmuşsunnnnn. ellerin dert görmesinn. tebriklerrrrrrr.
Time ellerine sağlık yazını okudum..Yorumlamak istemiyorum...Kendi payıma düşeni aldım yazından sanırım .))..Herkese düşen bir parca var galiba yazının içinde..Teşekkürler duygulu bir yazı....Zoru başarmak her yiğidin harcı değil diyorum.Yola zorda olsa devam..Elbet bir gün bitip_gidecek..Ama kimse haticeye bakmaz önemli olan neticedir.Başaranlardan olalım inşallah...
Hayatta en çok sömürülen şeylerin başında insan duyguları gelmektedir malesef.
Kimilerimiz duygularımızı içimizde bastırılmışbir türde yaşamayı tercih ettiğimiz gibi bir kısmımızda bunu aşik-ar bir şekilde dışa dönük olarak gösterebilmekteyiz.
Aslında her insanın 2 türlü yaşam görüşü vardır ve bu görüş sayesinde doğru ve yanlışı ayırt edebilme yetenegine sahip oluruz.Bu biz insanların doğasında olan bir tutumdur.
Bu güzel paylaşımız için şahsım ıdına Teşekür eder ve yorumumu,
Albert Einstein bir sözü ile noktalamak istiyorum..
Azim paha biçilmezdir: "Çok zeki olduğumdan değil, sorunlarla uğraşmaktan vazgeçmediğimden başarıyorum."
Saygılar..
Son dönem favorilerimdensin time time time :) 13 üzerinden 10 veriyorum sana :P :D
Herkese dokunabilen yazılar yazabilmen güzel olan , ben 2'ye bölünemiyorum hiç sadece birisi oluyorum ama ne zaman hangisi denk geliyor bilemiyorum :P
Yüreğine sağlık , teşekkürler...
Samimiyetimizin suistimal edildiğinden şikayetçi oluruz çok zaman ve herkes bunu söyler.Hepimiz iyi tarafız madem,peki o zaman suistimal edenler kimler?
İki yüzlülük hayatımızın her alanına böylesine işlemişken ve güven duygusu yok olup gitmişken kolay mıdır samimi olmak?
Bir çoğumuz bu korkuyla,benzer savunma mekanizmaları geliştirip,sürekli karşımızdakilerin dürüstlüğünü tartmıyor muyuz?Çaresizliğe düşüp kabuğumuza çekilmiyor muyuz?
Ne çok keşkelerimiz var.....Keşke hepimiz samimi olsak...Keşke hiç kimse bir kalbe iki sevdayı sığdırmaya kalkmasa...Keşke hepimizin kartları açık olsa.....Keşke keşke keşke....
yüreğine sağlık gerçekten güzel bir yazı olmuş ...
hiç uslanmadım hiç değişmedim:)
TIME...... YANİ ZAMAN... bizleRmi zamaNı oLumsuzca yaşıyoRuz.. zamaNmı bizi.. hayaT biR sahNe...bizLeR ise vigüRaNLaRız.. kimi baş RoL oyNaR... kimi vigüRaN oLaRak kaLıR.. yazıNız güzeLdi.. iNaNıyoRumki.. iNsaNlaRın biR çoğu poLyaNNacıLık oyNuyoR.. mutsuzkN mutLu RoLu yapmak güLmek zoR.. insanı aslında daha çok yoRuyoR.. ama etrafındakiler hep neşeli haline alışmışlarken başka çaReNde yok sanıyoRum.. yüReğiNize sağLık..
Sevgili Time ,
İki yanımız var demişsin yazıda, bir orada görünen , bir de burada yaşayan . Hangisi acaba gerçek ben , mutlu olan mı mutsuz olan mı diye de sormuşsun .
Hepsi benim mesela , ama iki yan yok bende bir sürü bir sürü . İş yerinde başka bir ben , sokakta başka , evde bambaşka , eğlenirken başka , üzülürken çok başka ben var bende .Hepimiz yaşadığımız farklı katmanlarında hayatın başka bir ben ile olmak zorunda değil miyiz ki ? Ciddi bir toplantda , öğrenci gurubunun karşısnda başka , yakın arkadaşımla başka , çocuklarla başka olurum . Bırakın insanları , sokakta başka , evde başka . Psikolojik durum mu nasıl ? O da başka başka :)) Yerine göre bazen öyle bazen böyle . Çok insanca bir şey bu kısacası . Ama sorarsan hangisi gerçek ben , toplamı derim yine de :) Rengarek ...
Bu gün bu yazının üstüne ne bir yazı okuyabileceğimi ne tek kelime laf edebileceğimi sanmıyorum.
Ellerinize sağlık.
Bende değişmedim , ama değişmeyi çok istedim , daha az duyarlı olmayı , daha az güvenmeyi , daha az sevmeyi , yakınlarıma ve çevreme karşı daha az sorumluluk hissettmeyi ve daha az kırılgan olabilmeyi gerçekten istedim eğer başarabilseydim pişmanlıklarım daha az olurdu ve daha az yıpratırdı hayat beni, bunu biliyorum .
Aslında herkesin sende alışmış olduğu bir sen var , yaratılışın ve mizacın o seni tamamlıyor ve sen ne kadar da istesen osenin dışına çıkmaya , bunu başaramıyorsun..
Aslında bir ben var !
O benki yeri geldiğin de sevinci ve mutluluğu yaşar , yeri geldiğinde acıyı ve kederi tadar , yeri geldiğinde başarılara imza atar ve yeri geldiğinde çocuk , yeri geldiğinde şevkat olur..
Aslında bir ben var bende...
yüreğine sağlık TIME sevgiyle kal..
Teşekkürler bu güzel yazı için. Dış yüzümüz ve iç dünyamız . İnsan istemez mi bir insan hiç ; içi dışı bir olsun..Ama menfaatleşmiş bu dünyada nice maskeler var insanların yüzünde..Kaldırabilmeyi çok isterdim onları...
BENI ANLATMISSINIZ SANKI YUREGINIZE SAGLIK BUKADAR GUZEL DILE GETIREMEZDIM OYLEDEN SONRAMI KUZENIMDE GECIRDIK VE BU KONUYLA KONUSTUK EVE BIR SAAT EVEL GELDIM SIMDI ACTIM ILK OKUDUGUM BLOGDA KENDIMI GORDUM INANMIYORUM BU KADAR OLUR YUREGINIZE SAGLIK
Öyle güzel bir paylaşım olmuş ki, yürekten teşekkür diyorum size Time. Belki de tercüman olmuşsunuz bir anlamda içimdekilere, O kadar gerçek ve yerinde şeyler söylemişsnz ki ne diyeceğimi düşünüyorum, bulamıyorum. Okuyunca kafamda binlerce şey dolaşmaya başladı nasıl uyucam bilmiyorum bu saatte şimdi.) Fakat gerçekten tebrik ediyorum çok beğendm, elinize yüreğinize sağlık, sevgiyle kalın...
O KADAR ZAMANDIR BURADA YAZILANLARI OKUDUM BİLMİYORUM AMA SİZ 10 NUMARA BİR YAZI YAZMIŞSINIZ TEBRİK EDERİM.AYNEN BENİ ANLATTINIZ BİLMİYORUM O ŞEKİLDE OLURSA SUÇ SENDEDİR.BENİM SUÇLU OLDUĞUM KADAR AMA BEN BUĞÜN GÖRDÜM EMİN OL BUNA SENDE GÖR KARDEŞİM SENDE GÖR ETRAFINDAKİ İNSANLARI!!!!
Derin ve çoğu kişiyi 12'den vuran bir yazı..Eliinize sağlık..
çok güzel yazı öncelikle..elinize yüreğinize sağlık.bende iki yüzlüyüm.birincisi kimsenin bilmediği iç yüzüm..kendisiyle değil tüm evrenle barışık,merhametli,duygulu,duygusal,hüzünlü,ağlamayı başarabilen,konuşan,düşünen eğlenceyi seven,ezber bozan..diğeri ise ki bu dış yüzüm..kuralcı,katı,az konuşan,şaka ve espri yapmıyan,ağlamayan,çok az gülen..ikisini de seviyorum çünkü bunların toplamı benim.dışyüzüm olmasa sanıyorum başarılı olma ihtimalim de düşerdi..iç yüzüm olmasa dış yüzüme katlanamazdım..
İçte fırtınalar kopar, fırtına sahibinden başka bilen yoktur bunu. İnsanlar sevinçlere ortak olmayı bilir de fırtınalara ortak olmayı beceremezler. Ya da ortak olmak istemezler. Her SEN ya da BEN yalnızdır aslında...
Yalnızlıklarda boğulsakta doğruyu bulabilmek ümidiyle...
YORUMLAR
Hayatta en çok sömürülen şeylerin başında insan duyguları gelmektedir malesef.
Kimilerimiz duygularımızı içimizde bastırılmışbir türde yaşamayı tercih ettiğimiz gibi bir kısmımızda bunu aşik-ar bir şekilde dışa dönük olarak gösterebilmekteyiz.
Aslında her insanın 2 türlü yaşam görüşü vardır ve bu görüş sayesinde doğru ve yanlışı ayırt edebilme yetenegine sahip oluruz.Bu biz insanların doğasında olan bir tutumdur.
Bu güzel paylaşımız için şahsım ıdına Teşekür eder ve yorumumu,
Albert Einstein bir sözü ile noktalamak istiyorum..
Azim paha biçilmezdir: "Çok zeki olduğumdan değil, sorunlarla uğraşmaktan vazgeçmediğimden başarıyorum."
Saygılar..
Herkese dokunabilen yazılar yazabilmen güzel olan , ben 2'ye bölünemiyorum hiç sadece birisi oluyorum ama ne zaman hangisi denk geliyor bilemiyorum :P
Yüreğine sağlık , teşekkürler...
Samimiyetimizin suistimal edildiğinden şikayetçi oluruz çok zaman ve herkes bunu söyler.Hepimiz iyi tarafız madem,peki o zaman suistimal edenler kimler?
İki yüzlülük hayatımızın her alanına böylesine işlemişken ve güven duygusu yok olup gitmişken kolay mıdır samimi olmak?
Bir çoğumuz bu korkuyla,benzer savunma mekanizmaları geliştirip,sürekli karşımızdakilerin dürüstlüğünü tartmıyor muyuz?Çaresizliğe düşüp kabuğumuza çekilmiyor muyuz?
Ne çok keşkelerimiz var.....Keşke hepimiz samimi olsak...Keşke hiç kimse bir kalbe iki sevdayı sığdırmaya kalkmasa...Keşke hepimizin kartları açık olsa.....Keşke keşke keşke....
hiç uslanmadım hiç değişmedim:)
Sevgili Time ,
İki yanımız var demişsin yazıda, bir orada görünen , bir de burada yaşayan . Hangisi acaba gerçek ben , mutlu olan mı mutsuz olan mı diye de sormuşsun .
Hepsi benim mesela , ama iki yan yok bende bir sürü bir sürü . İş yerinde başka bir ben , sokakta başka , evde bambaşka , eğlenirken başka , üzülürken çok başka ben var bende .Hepimiz yaşadığımız farklı katmanlarında hayatın başka bir ben ile olmak zorunda değil miyiz ki ? Ciddi bir toplantda , öğrenci gurubunun karşısnda başka , yakın arkadaşımla başka , çocuklarla başka olurum . Bırakın insanları , sokakta başka , evde başka . Psikolojik durum mu nasıl ? O da başka başka :)) Yerine göre bazen öyle bazen böyle . Çok insanca bir şey bu kısacası . Ama sorarsan hangisi gerçek ben , toplamı derim yine de :) Rengarek ...
Bende değişmedim , ama değişmeyi çok istedim , daha az duyarlı olmayı , daha az güvenmeyi , daha az sevmeyi , yakınlarıma ve çevreme karşı daha az sorumluluk hissettmeyi ve daha az kırılgan olabilmeyi gerçekten istedim eğer başarabilseydim pişmanlıklarım daha az olurdu ve daha az yıpratırdı hayat beni, bunu biliyorum .
Aslında herkesin sende alışmış olduğu bir sen var , yaratılışın ve mizacın o seni tamamlıyor ve sen ne kadar da istesen osenin dışına çıkmaya , bunu başaramıyorsun..
Aslında bir ben var !
O benki yeri geldiğin de sevinci ve mutluluğu yaşar , yeri geldiğinde acıyı ve kederi tadar , yeri geldiğinde başarılara imza atar ve yeri geldiğinde çocuk , yeri geldiğinde şevkat olur..
Aslında bir ben var bende...
yüreğine sağlık TIME sevgiyle kal..
İçte fırtınalar kopar, fırtına sahibinden başka bilen yoktur bunu. İnsanlar sevinçlere ortak olmayı bilir de fırtınalara ortak olmayı beceremezler. Ya da ortak olmak istemezler. Her SEN ya da BEN yalnızdır aslında...
Yalnızlıklarda boğulsakta doğruyu bulabilmek ümidiyle...