Dün dinlediğim eser, beni bu günümden alıp geçmişime, çocukluk yıllarıma götürdü.

Müzisyen bir ailede doğup büyüdüm. Özellikle babam ve iki amcam bir araya geldiklerinde tadına doyum olmayan saatler yaşanırdı. Kanun, saz, tambur, ud, ney namelerine annemin sesi de eklendiğinde tam bir müzik ziyafeti oluşurdu.

Gidilen piknikler, akraba ziyaretleri hep müzikle yoğrulurdu. Türk sanat müziği ve Türk halk müziğine o yıllarda alışıp, sevmiştim. Nedense TSM’yi daha çok severdim. Hele ki beni ortaya çıkarıp söylememi istediklerinde dünyalar benim olurdu. Küçük bir assolist edasıyla elime geçirdiğim herhangi bir nesneyi mikrofon yaparak coşkuyla seslendirirdim. ‘’-Hadi şimdi de atamızın sevdiği türkülerde sıra’’ dediğinde babam, hemen ‘’bülbülüm altın kafeste’’ olsun derdim. Gurbetliğimizin, sevdalarımızın, inançlarımızın, özlemlerimizin hepsini ifade edebilen notalarımız vardı. Bazen coşkuyla bazen de gözyaşlarıyla söylenirdi. Ama mutlaka duygularımızı kucaklayan bir eser olurdu.

Yaz aylarının da gelmesiyle piknik sezonumuz açılırdı. Herkes evinden bir şeyler hazırlayıp, arabalarına atladıkları gibi Manisa dolaylarındaki buluşma mekanımızda bir araya gelinirdi. Upuzun sofralar kurulur, yemekler yenir ve sohbetler edilirdi.  Hep oranın büyülü olduğuna inanırdım. Bizim gibi kalabalık bir aileyi bir araya getirebilen tek yerdi. Ve elbette yine aile klasiğimiz günün yorgunluğunu şarkılarla, müziklerle yok ediverirdik. Oraya ne zaman gitsek müzik seslerini duyan ailelerde bize katılırdı. Tanıdık tanımadık birçok ailenin de etkisiyle, bayram havasında geçerdi her zaman.

Şimdilerde fırsat bulunamayan görüşmelerimize, o yıllarda mutlaka zaman ayrılırdı. O tablodan eksilen, yitirilen o kadar çok şey var ki!... Kimimiz büyüdük, kimimiz yaşlandık, kimimiz göçüp gittik. Her geçen zaman azaldık. Çoğaldığımız halde azaldık hem de.

Tek bir name, tek bir eser bana tüm özlemlerimi hatırlattı. Eksiklerime rağmen beni yine kucakladı. Bizi bir arada tutan şey o muydu yoksa? Ne zaman çıkıp gitmişti hayatlarımızdan ezgiler? Yine ortaya çıkıp bizleri kucaklar mıydı bilmem ama şuan dilimde yine o şarkı…

Söyleyin nerde o göz nuru gönül sevgisi yar

Onu kimden sorayım hangi diyare gideyim

Nazlı ahu sizi terk etti mi hatıralar

Anayım hoşça geçen günleri feryad edelim

Leylamı ezelden sevdim bu yerde

Sevdası yadigar kaldı da gitti

Ten diri kalır mı ruhu gider de

Ecel gibi cana saldı da gitti

Bu bağın goncası haremi kaldı

Hicranı yürekte yare mi kaldı

Ümitsiz kalana çare mi kaldı

Onu benden eller aldı da gitti