Anahtar!
05 Haziran 2012, 00.55 A- A+
İlginç bir koşuşturma içinde sürekli 'yaşamaya çalışıyoruz'. Şöyle geri çekilip bakıldığı zaman hayata, hayatlara ne yapıyor bu insanlar, ne yapmaya çalışıyor , bir şeyler yaptıklarının farkındalar mı , farkedildiklerinin farkındalar mı acaba diye soruyorum.Bir yandan da kendime bakıyorum öyle masumane.. Senin de bir farkın var mı peki ? Tamam bu farkındalığın farkında olabilirsin belki ama; sadece izlemek , gözlemlemek ,sessiz sessiz durmak , akışına bırakmak mı gerek ! Bir aktifiyet bile kazandıramıyor insan. Çalışmak , eve gitmek ve o kalan sınırlı süreyi en iyi şekilde geçirmek gerekirken çoğu an bomboş geçirmek. Neyi yapacağını bilmek , ama erinmenin , cesaretsizliğin , nasıl yapacağını bilememenin , tereddütlerin gölgesine sığınarak boş geçirmek . İlginç bir duygu , kendine baskı uygulamaya çalışmak, ama karşısında yine kendin olmak
iradesi br, kişiliği bir , kaderi bir.Düşünmek de, yetmiyor işte! İcraata koyamazsan bir düşünceyi , o koğuşun içinden çıkamayan bir tutsaktan başka bir şey değil. Ama sorun işte o anahtarda!
iradesi br, kişiliği bir , kaderi bir.Düşünmek de, yetmiyor işte! İcraata koyamazsan bir düşünceyi , o koğuşun içinden çıkamayan bir tutsaktan başka bir şey değil. Ama sorun işte o anahtarda!
YORUMLAR
Aşk insana bazen öyle bi manevi kuvvet verirki karşındaki insana soru sorarken aynı anda o cevabı hissedebiliyosun , anlayabiliyorsun.
Aşk ta insan daha cesaretli oluyor kedinden emin , yaptığı iş dışından gözleri kapalı , kulakları sağırdır .
Aşk bazen kavuşamamaktır , bazen kavuşurum umuduyla çalışmaktır. Zaman,zaman,zaman....