Bence aynalar insanların en iyi arkadaşları en yakın dostları ve en güvenilir sırdaşlarıdır.

Şimdi lütfen söyleyin bana, hiç siz ağlarken sizinle ağlamayan üzülürken sizinle üzülmeyen düşünürken sizinle düşünmeyen bir aynanız oldu mu sizim? Benim olmadı.

    Benim aynalarım bana hep sadıktı ben ağlarken ağladılar ben gülerken güldüler ben uyuduğumda uyudular ve uyandığımda hep yanı başımdaydılar her konuştuğumu dinlediler her fikrime uydular bazen iyiliğimi düşünüp olmaz diye tavır koydular ama çok zaman iyi huyluydular.

    Onlara verdiğim sırların açığa çıkmasından hiçbir zaman korkmadım sonsuza kadar aramızda kalacağından da eminim çünkü onlar benden daha sadık ve daha ağzı sıkılar işkence et istersen param parça olur ama konuşmazlar;

     İtiraf edeyim ben onlar kadar dayanamazdım işkenceye örneğin gözlerimi oymaya ya da hayâlarımı ezmeye kalksalar tereddütsüz söylerdim duymak istediklerini.

     Bu yüzden sır saklamam onlardan her halimi tanır her halimi bilirler, sinirli sakin uykulu üzgün ıslak çıplak ama onların işi her daim susmak, bana bile benden bahsetmezler;

    Çok defa kırdım onları çok defa yalnız bıraktım bazen kirlettim bazen yumrukladım bazen haksızlık ettim dönüp arkamı gittim günlerce uğramadım ama onlar bana hiç küsmediler

    Her defasında bana karşı aynıydılar samimi ve suskun her defasında onlardan biraz daha utanıyordum hal böyle olunca daha çok sevdim daha fazla güvendim daha fazla alıştım annemle babamla eşimle kardeşimle konuşmadıklarımı konuştum her şeyimi anlattım onlara.

    Bana hiç yalan söylemediler ne kötü göründüğümde süpersin dediler nede yağcılık yaptılar durum neyse apaçık hep yüzüme vurdular bir aynanın ne bana nede başka birine yalan söylediğine asla şahit olmadım olsam bu denli sevmezdim sanırım;

    Bir aynada bazen korkularıma yüz yüze geldim

    Bazen günahlarımla

    Bazen yalanlarımla

    Bazen de kendimden bile sakladıklarımla

    Şarkılar bile mırıldandım ara sıra

    Ve unutuyordum az kala aynalar terbiyelidir bu arada beni çıplak gördüler defalarca  ama hiçbir zaman ne yiyecek gibi baktılar nede el uzattılar ben fark etmeden beklide gözlerini kapattılar bu yüzden aynaları çok seviyorum özür dilerim sizden.

    İkiyüzlü değiller samimiler gerçekçiler gururlular evet aynalar bizden de gururlular çünkü hangi aynanın sırrına dokunmaya kalksan onu zedelemeye onu çizmeye yeltensen intihar eder ayna daha sen yüzünü bile çeviremeden çıkar ayna olmaktan.

    Şimdi soruyorum size birinin sırrını verdiniz ya da birine sırrınızı verdiniz diye hiç korkmadan ve tereddüt etmeden kafanıza sıka bilirmisiniz?

    Bence bu mümkün değil hatta imkânsız bu yüzden sayın dostlarım lütfen aynalarımı kıskanmayınız…

                                    So; I will love my mirrors always...