Görenler bilirler beklenmedik
biranda karşınıza çıkan o küçücük böcek sizi heyecanlandırır. Siz onu
umursarsınız ama o sizi umursamaz kendi dünyasında kendince uçar işte en az
bizden bin kat daha küçük bir böcek bile hayatı kendince ve bizden daha mutlu
yaşar.

    Ama insanlık şekle şekilciliğe
ve paraya o denli köle olmuş ki ne hayatın ne umudun nede akıp giden zamanın
farkında bile değil oysa kelebek misali her gün son günümüz ola bilir.

    Belki de bu gün son günümüz
güneşi ayı ve dünyayı son görüşümüz Bu gülüş bu öpücük bu hapşırış son anımız
belki de bu yüzden hayatın değil bizim hayata yenildiğimizi asla unutmamamız
gerek

    Dünyada birçok insan için bir
gülün bir gülüşün bir karanfilin bir kuşun bir saniyenin ya da bir liranın
hiçbir önemi yoktur ama asıl olan bir olandır. Doğum bir gündür ölüm bir gün
kıyamet bir gün ve daha birçok şey ya tektir ya da teklikten ibarettir.

    Birlik kelimesi bile topluluğu
anlatmasına karşın birden ibarettir. Bu yüzden bu günün kıymetini bilelim
yarını varsaymadan. Sevgiyi ne aşka ne sevdaya nede umuda mal etmeyelim şu ya
da bu nedenden dolayı değil nedensiz sevmeyi öğrenelim ve bizden sonraki
nesillere de bunu öğretelim.

    Seni seviyorum demek neden zor
gelir insana neden sevgi dile getirilemez ve neden her sevilen sevgiyi sevdiğinin
göz bebeklerinde okumak zorundadır bilinmez. Ama bir kez de olsa ya da sadece
bu günlük tüm dünya hep birlikte bir sevdiğimize sebep ve karşılık beklemeden
seni seviyorum diyelim…

                                                
Seni sebepsiz seviyorum