HANGİSİNE YANMALI!!!!!!
10 Temmuz 2012, 15.02 A- A+
Hayat çok acımasız..Öyle olaylar oluyor ki bazen, insan ister istemez isyan ediyor kötü kadere !Dün sabah yine her zamanki saatimde kurulmuş zil gibi gözlerimi actım..Rutin hazırlıklarımı yaptıktan sonra,öğle yemeğinde atıştırrmak için birşeyler atıp çantama alelacele evden çıktım..Birçok kişiden farklı bir iş hayatım var...Ne yüksek topuklu ayakkabılarım var ne de çok süslü kıyafetlerım....Aksine olabildiğince rahat giyinip ayagımda sabolarım işyerime vardım.Gerçek hastaların , bazen de çek_up (onların deyımiyle) a gelen insanların geldigi bir yerede, hastanede calışmaktayım..Yani sizin anlayacağınız bir sağlıkçıyım (tıbbi kimyagerim)..
Her günkü rutin işleri (cihazların ayarlanması, kalibrasyon, kalite kontrol vb) yaptıktan sonra hasta kanları gelene kadar birer kahve yudumlamak için arkadaşlarla oturduk...Sağlıkçılar ne konuşurlar?Elbette çogunluklar sohbet konuları yine hastalar ve hastalıklardır...Söz döndü dolaştı çağın vebası KANSER'e geldi.Arkadaşlarımızdan biri '' size yaşanmiş bir olay anlatmak istiyorum '' dedi.''Çok değil sadece 4-5 yıl önceydi. Tanıdık arkadaşlarımızdan birisi üniversiteye gitmekte olan tek evladını(oğlunu) tarafik kazasında kaybetti.Doğurmak için riskli yaşlarda olduğu için bir kız çocuğunu evlatlık edındıler..Zamansız kaybettiği ogluna veremediği tüm sevgisini , şefkatini bu minik kıza vermeye çalıştı.Bu arada şanssızlık yakasını bırakmadı...Kendi sağlığında bozulmalar olduğunu hissetti.Tetkikler MR , tahliller derken teşhis kondu...sonuç ürkütücüydü.KEMİK İLİĞİ KANSERİ....''
''6 ay içinde kadın yaşam mücadelesını kaybedip hayata gözlerini yumdu...''İnanılır gibi değil derken hepimiz sus pus olmuş, '' olmaz bu kadarı da'' diyorduk
Şimdi düşünüyorum da hangisine yanmalı?????
Gencecik yaşta ölen evlada mı?
Evlat acısıyla yanıp tutuşurken kansere yenik düşen anneye mi?
yoksaaaaaaaaaaaaaaaa.....
Hayatın acımasız lığıyla yetimhaneye düşüp sonradan evlat edinilen ama talihsizce yeniden annesiz kalan minik yavruya mı?
Yoksa hepsine mi?
SON KARAR SİZLERİN SEVGİLİ BLOGSEVERLER......SAĞLICAKLA KALIN, DOSTÇA KALIN...
Her günkü rutin işleri (cihazların ayarlanması, kalibrasyon, kalite kontrol vb) yaptıktan sonra hasta kanları gelene kadar birer kahve yudumlamak için arkadaşlarla oturduk...Sağlıkçılar ne konuşurlar?Elbette çogunluklar sohbet konuları yine hastalar ve hastalıklardır...Söz döndü dolaştı çağın vebası KANSER'e geldi.Arkadaşlarımızdan biri '' size yaşanmiş bir olay anlatmak istiyorum '' dedi.''Çok değil sadece 4-5 yıl önceydi. Tanıdık arkadaşlarımızdan birisi üniversiteye gitmekte olan tek evladını(oğlunu) tarafik kazasında kaybetti.Doğurmak için riskli yaşlarda olduğu için bir kız çocuğunu evlatlık edındıler..Zamansız kaybettiği ogluna veremediği tüm sevgisini , şefkatini bu minik kıza vermeye çalıştı.Bu arada şanssızlık yakasını bırakmadı...Kendi sağlığında bozulmalar olduğunu hissetti.Tetkikler MR , tahliller derken teşhis kondu...sonuç ürkütücüydü.KEMİK İLİĞİ KANSERİ....''
''6 ay içinde kadın yaşam mücadelesını kaybedip hayata gözlerini yumdu...''İnanılır gibi değil derken hepimiz sus pus olmuş, '' olmaz bu kadarı da'' diyorduk
Şimdi düşünüyorum da hangisine yanmalı?????
Gencecik yaşta ölen evlada mı?
Evlat acısıyla yanıp tutuşurken kansere yenik düşen anneye mi?
yoksaaaaaaaaaaaaaaaa.....
Hayatın acımasız lığıyla yetimhaneye düşüp sonradan evlat edinilen ama talihsizce yeniden annesiz kalan minik yavruya mı?
Yoksa hepsine mi?
SON KARAR SİZLERİN SEVGİLİ BLOGSEVERLER......SAĞLICAKLA KALIN, DOSTÇA KALIN...
YORUMLAR
Annemin üvey kardeşi ufaklıktan ağız alışkanlığı kalmış ben hala diyorum halam diye anlatacağım o yüzden..
4 çocuğu var çocuğunun birini askere göndericek 1 kaç haftası var hazılıklıklarını yapıyor hem üzüntülü hemde gurur dolu bir öğle vakti haberi geliyor mahalle çalkalanıyor çalıştığı firmada vinç 8 tonluk metal parçasını yukarıya kaldırıyor ve vincin kancası koparak bu gencecik askere hazılanan halamın oğlunun başına isabet ediyor .......oracıkta can veriyor...
Seneler geçiyor acısını biz unutsakta onun hala içinde ama ilk zaman ki kadar olmadığı aşikar tabi kimse kimsenin içini bilemez... o ölen çocuğun bir ufağı sessiz sakin birisiydi bir gün halamlar gece oturmasından evlerine dönüyorlar kapıyı bir açıyor oğlu düğün hazırlıklarını yaptığı oğlu karşısında asılı bir halde ....... gerisini yazmaya gerekte yok.....ya O annenin acısı o sahne gözlerinin önünden gidecekmi kendisi topraga girene kadar..
Beterin beteri var....
İşte her hayat kendi başına bir hikayedir.Şu gamyunda bile ne acı hikayeler yaşanıyordur kimbilir.
Bana böbreğinde taş var dediler, bütün doktorlar benle ilgilensin istedim.İstersen kapalı opersyon yapalım dediler, gayet kibar '' hayır mümkünse kırma yöntemini deneyelim'' dedim.Bira iyi gelir dediler,içtim de içtim. aynı doktora gidip bu sefer kafam iyiken '' BU TAŞŞŞ KIRILACAK'' diye posta koydum.
18günlük hastane maceram ve henüz taze olması yüzünden yaşadıklarımın , bu paylaşım önceki beymenden ve birçok kişiden daha farklı yansıyor şimdiki bana.Her ne olursa olsun inancın ışığında şükredebilmek, bizden daha kötü durumda olanları görebilmek demektir.
Paylaşımınız ; şükredebilmenin bloga yansımasıdır. Yüreğine sağlık.
Sayın Hizir_ inanın öyle bir çabam olmadı.....bilmiyorum yaşınız kaç ya da evlimisiniz ve çocuklarınız varmı....İnanın bana günümüzün çocukları gelecegi bizden daha iyi görüyorlar...meslek seçimleri de kendi kararları doğrultusunda oldu...Müsterih olun çocuklarıma o konuda baskı yapmadım(annelerının saglıkçı olması, hastane ortamında büyümüş olmaları belki kararlarında etkili olmuştur bu konuda ısrarcı olamam)
sevgili beymen33 bloglarımı okuyor oldugunuzu yorumlarınızdan anlıyorum...size gecmiş olsun derken beni yüreklendirdiginizi itiraf etmek istiyorum....teşekkürler....
Yorumlarıyla bloguma katkı koyan diger arkadaslara da teşekkürlerımı ve saygılarımı sunuyorum.....
Günden güne artıyor kanser vakaları, hadi hayırlısı
YAĞ YANACAK SOĞAN BİBER KIZARACAK FASÜLYE DE PİŞECEK KIYMA VEYA (ET) KATILIP VARSA TABİİ KATILIP PİŞİRİLECEKKİ HAYAT(YEMEK ) OLSUN .ALLAH HEPİMİZE İMAN GÜCÜYLE DAYANMA SABIR İTAAT NASBEYLESİN.BUNLARIN HEPSİ İMTİHAN . SABIRMI ? İSYANMI.İSYAN EDEMİYECEĞİMİZE GÖRE GELENE ŞÜKÜR.
HAYAT BİRKAÇ YARA VURACAKTIR KANATLARINA,,KANAYACAKTIR MUTLAKA,,UNUTMA!..YARALI KUŞLARDA UÇAR SONUNDA..YETER Kİ SEN HAYATA KÜSÜP KANATLARINI KOPARMA...!
Sayın Hizir_........
BURDA SİZİNLE NE ÇOCUKLARIMI NE DE MESLEKLERİNİ TARTIŞACAK DEGİLİM.....YAZILARIMA YORUM YAPARSANIZ DAHA MUTLU OLACAĞIM.....