Bugün ,  son ana kadar 'belki ' diyerek beklenen bir vazgeçilmişliğin , hiç söylenmemesiyle sonlanan bir yanılgının ilk farkedilişi..

Ve bugün gitme vaktinin kapıyı çalışını acımasızca fısıldadı yüreğim , mühürlenmiş ruhuma dokunan soğuk dudaklarıyla..

Şimdi öyle ruhsuzum ki , kaygılarımın kaygısızca canımı yakışlarına aldırmadan , acizliğimde yaşıyorum tepkilerimi.. gölgelendim çıkmazlığın karartılı koynunda , en demli haliyle..  Bu kayboluş , bu suskunluk ,  bu  yılgınlık bu bir  vazgeçiş..

Biliyorum bu bir veda ..

Giden ben miyim çözemeden .. hangi yöne yön tutacağımı bilemeden .. pervasızca uçmaya çalışarak , yine de farkettirmeden bana , sana yön tutan bir beden..

Toplayamadım can kırıklarımı ,  hesapsızca hesaplaşamadım ... Karanlığın ağırlığı çökerken bedenime , pas tutmaya yüztutan , bulanıklığın ortasında kaybolmuş bir ben..

Sessizliğe bürünüşlerim sanma ki susmak istememden dir.. sanma ki suskunluğum dilsizliğimden dir.. parmak uçlarımdan dökülüyor dillendiremediklerim bir bir.. şimdi ben acımasız dalgaların yıktığı kumdan kaleler gibiyim .. tutmaya çalışmanın ne hükmü var , firar ediyor ayaklarımın altından devri zaman..

Gidiyorum ,  ruhumun kaygısını taşıyamıyan çıplak ayaklarımla.. gidiyorum çaresizliğe çare olamayan tesellisiz kelimelerle .. toprağın yumuşak yüzü tabanlarımı yalarken , saklı kalan acımasızlığın canımı yakışlarını umursamadan gidiyorum.. parmaklarımdan süzülen kızıllık arkadaş olsun yüreğimdeki kara sızıntıya.. her bir adımda kazınıyor izleri mazime..

Bugün , gönlüme ayrılığın gölgesi düşerken , uyuşan tenim hissetmiyor artık meltemin kulağıma çalan ılık nefesini..

Ve ben bugün teslim oldum yalnızlığa... gidiyorum kendi payıma düşeni çekmeye  umarsızca...