Bayramdan önce İstanbul' dan ayrılarak , ailemin yanına gittim oğlumla. Bayram ziyaretleri , gelen giden derken baya bir tatlı yorgunluk yaşadık ailece.. en büyük kazancım sa annem , babam ve kardeşlerimle geçirdiğim ortak paylaşımların bendeki toplamıydı..

Babam hergün taze süt getirdi bana komşunun ineğinden ve yumurta haşlamayı hiç ihmal etmedi benim için , devamlı bahçemizin meyvelerinden toplayıp getirdi kızım yesin diye.. ben onları sevip şımartırken onlar da bana en güzel sevgilerini ve ilgilerini verdiler.. sohbetlerimiz oldu şeker tadında , gülüşlerimiz yankılandı duvarlarda , hele de annemin İstanbul ' a hemen dönmemem için bahaneler üretmeye çalışması yokmuy du .. hatta gözüne damlattığım damla bittiği zaman istanbul 'a gidişimi kabul edeceğini söylemişti..

__ annecim o damla bir ayda bitecek .)

Ve ayrılık vakti gelmişti , birkaç dakika çisilenmiş gözyaşının ardından , oğlumla yola koyulduk , yüreğim buruk.. otobüsün penceresinden manzaranın güzelliğini seyrederken , dalıp gitmiş bile gözlerim geçmişe.. neden bazen maziyi düşünmek , hatıraları yad etmek bu denli canını acıtır insanın..

O günlere ve çocukluğa dönmenin imkansız olduğun dan mı ..ya da gençliğin avuçlarımızdan uçup gitmesinden mi ..ninem '' gençler ay gibi parlar , giydiği yakışır yediği dokunmaz derdi , ibadetleriniinizi de gençlikte yapmaya başlayın , yaşlandıkça yerine getirememenin acısını duymayasınız '' derdi..

Duygularım mı.. öyle bir göç edesi var ki , ben engellemeye çalışsam da.. hatıralar canlandıkça , o günleri ne kadar geride bırakmış olduğum daha bir gerçeklik buluyor bende, bazen çocuklaşsamda.. hani bazen insan kendiyle kalmak ister ya , kendi parmak uçlarıyla kendi yüreğine dokunmak ister .. kendine bile hissettirmekten korkarak usulca , işte öyle bir zaman dilimindeyim..

Yeni evli olduğum bir zamanda , oğlum henüz bir yaşlarında ve biz İstanbul 'a doğru göç yolundayız .. gurbet derler ya hani işte öyle.. ailemden ilk kopuşum ve bilmediğim , bana yabancı olan bir şehirde yeni bir hayata başlayacak olmanın tedirginliğini hissetsem de değişim yaşayacak olmak beni heyecanlandırmaya yetiyordu bile.. Gençlik işte , şimdi olsa istemem başka yere gitmeyi , göç etmenin sadece duygularımın tekelinde olması yeterli benim için..

Zamanla İstanbul ' da yaşamaya alıştım iki yıl olmak üzereydi , ancak yine de konu komşuyu pek tanımıyordum , aslında tanımaya da çekiniyordum , çünki güven kolay duyulmuyordu . Hafta sonları geziyorduk tanıyıp öğrenmeye çalışıyorduk koca şehri , yedi tepe üzerine kurulmuş ve her tepesinde muhteşem bir cami , her bucağı tarih ve güzellik kokan , saklı cilvesiyle insanı cezbeden koca şehir..

Sanırım kasım ayıydı , gece 00:2 gibi uyandım , şiddetli mide bulantısı ve baş dönmesiyle . Uyuyan oğlumu evde bırakarak eşim beni acilen hastaneye yetiştirdi , çünki akşam yemeğinde menüde mantarın da olması onu çok korkutmuştu. Hemen müdahale yapılmaya başlandı , midem yıkandı , oksijen , serum ve ilaçlar ancak vücudumun titreyip kasılmasını hiiç bir şey engelliyemiyordu. üzerimde birkaç battaniye olduğu halde donuyordum, sanki bütün kanım çekilmiş gibiydi ve bedenim sedyeden havalanıp yeniden düşüyordu, keşke yatağa bağlasalar diyordum beni. Yavaş yavaş bilinciminde bulanıklaşmaya başladığını hissediyordum, o anda oğlumu düşündüm , evde yalnız bırakıp acilen çıkmıştık ya, ya uyansa ağlasa evde kimseler yok .. biliyorum çok ta korkacaktı , belkide bu korku onda kalıcı olacak tı, ya pencereyi yada balkonu açmaya çalışırsa...düşünceler saniyeler içinde beynimde dönüyordu , ya ben ölürsem oğlum ne olurdu , sevmeye bile kıyamadığım varlığım.. hissettiğim üzüntüm herşeyden fazlaydı , anne olmak böyle birşey olmalıydı..

gurbet ya geleli çok olmamış kimseye güvenipte bırakamıyorsunuz yavrunuzu , yalnız ve çaresiz olduğunuzu düşünmek çok acı..son hatırladığım sa doktorların eşime söylediği sözlerdi . '' yapılabilecek her şeyi yaptık , beklemekten başka çare yok.. '' yanaklarımın ıslandığını hissettikten sonrasını hatırlamıyordum taki öğleye doğru kendime geldiğim ana kadar.. eşim ve oğlum başucumdaydı , şükrettim Allah 'ıma beni aileme bağışladığı için..

Yine enerjinizi aldım değil mi ? neden anlatıyor Veda bunları da bizi de yoruyor .. nedense klavye bunları yazdı bu gece .. birde düşüncelerim göç yolunda ya hangi bucağa giidiyorsa benden bağımsız ben de o anı hatırlıyorum benden habersiz , diğer bir suçlu da fondaki müzik . Ay düşüyor dökülüyor notalardan .. biliyorum o yazdırdı bana bunları..

Bak şimdi şeytana uyacam ve o mantarları kayınvalidemin bana, başka bir amaçla mı yollamış olduğunu düşünüyor gibi olsam da dönmem lazım o virajdan hemen .. '' sakın kızım ha oğlu da oturdu o sofraya .) sus yerin kulağı var derler ''

Şimdi mi eve mantarın ne kültürlüsü ne de kültürsüzü ne dişisi ne de erkeği giremezzz .)
konu mantarlara geldi ya , malum yağmurlarda başladı , yakında büyümeye başlarlar bu konuyla ilgili edindiğim bikaç bilgiyi paylaşmak isterim sizlerle.

Öncelikle 40 civarında yenilebilir türü varmış . sanırım bana 41 denk gelmiş :)

sanıldığının aksine mantarlar bitki değiller , hayvan da değiller .( acayip bişey işte sizde yemeyin ) çünki kendi besinlerini üretemezlermiş , bitkilerden bu konuda yardım alıyorlar . ancak eko sisteminde vazgeçilmezlerinden hakkını yemiyeyim.

yenilebilen ve zehirli olanlar yan yana büyüyebilirmiş , toplayıcının bu konuda bilinçli ve tecrübeli olması gerekmekte.

Ve veee zehirli mantarın üzeri lekeli olurmuş , gümüş kaşığı karartırmış , bilseydim o zamanlar bunu kayınvaldeye setini gönderirdim kaşıkların. )
Protein ve demir açısından çok zenginler ayrıca a b d p ve k vit. mevcut . her ne kadar yurdumuzda damak tadı için tüketilseler de gerçekleri bilmekte fayda var. protein değeri sayesinde etin yeriini tutabiliyor , bağışıklık sistemini güçlendiriyor.

Uzun oldu yazdıklarım biliyorum ama birkaç cümle daha , lütfen son satırda buluşalım..

ve mantarlar hakkında bilinen yanlışlar,

zehirli mantarları salyangozların yemediği,

ağaçlarda yetişenlerin zehirsiz olduğu ,

mantarı yoğurtla yemenin zehirlenmeyi önlediği,

zehirli olanların koparılınca , iç kısımlarının mavileştiği ,

ve tanıdığınız afiyetle yediğiniz mantarın , bir kaç yıl sonra evrim geçirerek zehirli hale gelebileceğini lütfen unutmayın,

Hele de bakın , bazı mikotoksik ( telaffuzu bile zor ) mantarların Vietnam ve Afganistan da biyolojik silah olarak kullanılmış olması beni şaşırttı ya sizleri ..

son satırda buluştuk işte , umarım çok sıkılmadan okumuşsunuzdur , teşekkür ederim..

sağlıcakla kalın..

Dip not: yazılarıma başlık yazmakta her zaman zorlanmışımdır , okuyucunun algıladığı şekilde düşünmesini istiyorum konunun başlığını.