Çocuklarımıza bırakacağımız dünya bu mu? Neden birbirimizden nefret eder olduk? Neden birbirimizi çekemiyoruz? Nerde kaldı büyüğe saygı? Öteki tarafa  sadece 7-8 m. kefenle  gideceğimiz gerçeğini ne çabuk unuttuk….Neden böyle olduk nedennnnn ??

Eskiden ; yokluğun daha fazla olduğu zamanlarda daha mı mutluydu insanlar? Neden artık hepimizin suratları asık, kaşlarımız çatık? Ne evliliklerde hayır kaldı ne de sosyal ilişkilerde…Komşunun kapısı 3 gün açılmasa bırakın  kapılarını tıklatıp sormayı  merak bile etmez olduk…Öyle yozlaştı ki yaşantımız, dost dediklerimiz bize en çok kazık atanlar oldu ! Dün bizi yere göğe sığdıramıyanlar bugün neden farklı oldu?

Otobüse , dolmuşa bineriz , ite kaka. Aceleyle yer kapar, ayakta kalan yaşlılarla , engellilerle göz göze gelmemek için camdan dışarı bakarız…Alışveriş  ya da banka kuyruklarında  , nerden kaynak yapar, kimin önüne geçer de bir an önce bu eziyetten kurtuluruz diye çareler ararız. Yaşarken doludizgin ; ölürken apansız öldüğümüz bu dünyada neden sevgi değil de mutsuzluk tohumları ekeriz? Niçin ‘’ ne ekersek onu biçeriz ‘’ gerçeğini  hep es geçeriz?

Sevgi kalbimizin en güzel haykırışı değil midir?Hayata dört elle sarılmanın kimsesizlere ve yardıma muhtaçlara yardım elini uzatmanın, yaşlılara kol kanat germenin, belki sokakta kalmış yaralı bir kediyi evimize alıp sarıp sarmalamak değil midir sevginin tarifi? Mesela, hava yerine sevgi  zerrecikleri soluduğumuz, sevgisiz yaşanamayan bir dünyada yaşlanmayı kim istemez? Herşeyin  bol bol olduğu şu dünyada neden en fukarası olduğumuz şey sevgi?  Neden en az sevgi tanecikleri serpiştirilmiş ki yaşadığımız topraklara?

İçten bir gülüş,samimi bir dokunuş, gönülden  gelen bir bahar esintisidir sevgi…Sevgi bir güçtür..Hatta evrenin tüm güçlerinin de üstünde olan olağanüstü bir güçtür diyebiliriz değil mi?

Gözlerinizi birkaç saniye kapatın ve kendinizi , sonra da içinde bulunduğunuz dünyayı hayal edin…Hepimiz sevgi dolu olsak dünyamız da bir sevgi yumağı olmaz mıydı?

Sevgiyle kalın blogsever arkadaşlarım……