Herkes derin uykuda….Hatta sokakta yaşayan kediler bile ......Vakit hayli geç.Tek uyanık ,  ben ve yorgun kalbim….Kaç gündür kafamda planlar yapıyorum…Kaçmalıyım , gitmeliyim…Ya çok uzak diyarlara ; ya da , hiç akıllarına gelmeyecek kadar çok yakınlara..

Ayaklarım beni annemin oda kapısına sürüklüyor. Kapıyı aralamaya çalışıyorum..Son bir kez onu görmek  ; odasına yayılan kokusunu teneffüs etmek istiyorum…Offffffff gıcırdıyacakkkkk!!!! Hafifçe kolu kaldırıp kapıya asılarak itekliyorum …Hahh tamam oldu!!! Azıcık ışık sızıyor kapı aralığından. Süzülüveriyorum içeriye…Annem uyumuş . Hissetmiş mi  ne? Kaçacağım içine mi doğdu acaba? Neden uyurken kaşları çatık? Neden suratı ağlamaklı? Yok , yok bana öyle geliyor!!! Basbayağı uyuyor işte..Ayak parmaklarımın ucuna basarak , sessizce  yaklaşıp ,  seyrediyorum melek yüzünü… ‘’ Affet anneciğim..Kızma n’olur!!! Gitmeliyimmmmm!! Dayanamıyorum buralara , bu hayata…..Kendi başımın çaresine bakabileceğim kendime ait bir yuvam olsun istiyorum …Ya anlayın işte kendi hayatım olsun  istiyorum!!!!

Hiiiiiii !!!!!!! Kımıldadı…Annem uyanmadan çıkmalıyım buradan…Körlemece ; el  yordamıyla , tutunarak çıkıyorum odadan…Duvardaki  çivide asılı duran paltomu almaya çalışıyorum…Neden her şey dikime dikime gidiyor?? Azıcık daha  aşağı çaksalardı olmazmıydı şu çiviyi?? Eğilip kenarda duran çizmelerimi geçiriyorum ayağıma..Öffffffff !! Altındaki çamurlar cömertçe dökülüveriyor oracığa ...Kesin sabah kalkınca; annem   ‘’bunlar neeeeeeeee??? ‘’ diye yaygarayı basacak…Eh be kadınım bu kadar titiz olmak zorundamısın?

Dışarısı uğul uğul uğulduyor….Pencereye vuran kayın ağacının dalları hırsız misali ; arada bir camlara vurup içimi daha bir  ürpertiyor…Titrerken yanıyorum….yüreğim kızgın demirlerle dağlanmış gibi cayır cayır ateşlerde…Yanıyorsam bu halim ne? Neden dişlerim takır takır birbirine vuruyor? Çenem niye  titriyor? Yanlışmı yapıyorum?? En doğrusu vazmı geçmek acaba? Kafam karmakarış; duygularım baş kaldırmış…Çabuk olmalıyım!!!! Oyalanırsam çıkamayacağım biliyorum..Çantam nerede? Boş cüzdanım?? Peki ya eldivenlerim?? Aynamı da  unutmamalıyım…

Aklım bir anda garda beni bekleyecek olan ‘’O’’ na takılıyor…Acaba O da üşüyormudur beni beklerken??  ‘’ Hadi ‘’ demişti. ‘’ Cesur  ol!!! Bu ikimizin hayatı. Göreceksin pişman olmayacaksın…’’ ‘’Peki ‘’ demiştim  ; korku ve endişeyle karışık. Biraz da ağlamaklı….

Bir yanım gitmek istiyor..Öteki yanım kal diyor…Yardım edinnnnnnnn!!!!! Yoooo, bana kimse yardım edemez..Ben korkağım  !!  Bende ; olacakları göğüsleyecek cesaret  yokkkkkkk!! HAYIRRRR, vazgeçtim , gitmiyorum. Nasılsa bekler , bekler ‘’ gelmedi’’ , ‘’ gelmeyecek ‘ der ;  gider.Tek başına, ben olmadan, ‘’ikimiz ‘’ bile diyemeden gider….

KORKAKKKKKKKKKKKKKKKKKKKK !!!!!!Korkaksın kızım sen !!!!!Nerde sende o yürek???Nerde sende ; sevgiye  , aşka koşacak cesaret???

Sevgiyle kalın blogsever arkadaşlarım...............

                                                                (Strawberry_06)