Ya Umutlar da Biterse...
13 Eylül 2012, 14.52 A- A+İlk zamanlar sabahları korkarak uyanırdım , hemen el ve ayaklarıma bakardım ' bugün hangileri değişime uğramış ' diye.. bugün ise bozulan eklemlerimi önemsemiyorum , sadece hayatta kalabilmek için mücadele veriyorum , çünki anneyim ben..
Üç yıldır RA hastasıyım ( iltihaplı romatizma ) ve bu zaman zarfında tedavi gördüğüm halde hastalık hızla ilerlemekte bedenimde . Aldığım ilaçların yan etkilerinin hayatımı tehdit edebilecek güçte olduklarını bilsemde yaşamak için kullanmak zorunda olduğumun bilincindeyim.
RA , romatizma diye ilk duyulduğunda basit bir hastalıkmış gibi geliyor insana ilk anda, inanın hiçte öyle değil , hele de iltihaplı olursa bendeki gibi , kan yoluyla bütün bedeninize yayılıyor sinsice..
İçimdeki düşman diyorum ben ona , öyle zeki ki her seferinde yeni bir hedef seçiyor kendine, daha önce işgal ettiği yerlerde de hakimiyetini sürdürmeye devam ediyor acımasızca .. Önce el ve ayaklar , bilekler , dirsek ve dizler ve boyun son bir kaç aydır da omurga eklemlerimde faaliyette.. insan bedeninde 360 eklem olduğunu düşünürsek , bu gidişle bu duruma dayanma katsayım imkansız hale gelecek biliyorum. Her sabah eklemlerimin ağrısıyla güne başlamak zorundayım , çökmüş bir bağışıklık sistemi , ne ellerim bir bardak çayı tutabiliyor acımadan , ne de ayaklarım yere basabiliyor , eğilip doğrulmaya çalışmak sa daha bir acı verici , taki ilaçlarımı alıp 3_4 saat sonra etki etmeye başlayacağı ana kadar yatağa mahkum konumdayım , bu hergün böyle sürüp gidiyor. Kısa sürede bende yaptığı yıkımın bu derece fazla olması ( sedimentasyon normal değerlerde 0_20 arası , bendeyse 40_66 arasında değişmekte ) yani hastalığın bende ki ilerleme hızının yüksekliğinden kaynaklı.
Şu günlerde omurgamı ele geçirmekle meşgul , ne zaman ki iç organlara yayılacak ( akciğerler, karaciğer ve böbrekler ) o zaman öldürücü yüzünü göstermiş olacak bana..nefes alışlarımın zorlaştığını hissediyorum son üç aydır ve iki kez nefes alamamaktan kriz yaşadım acilde çözümlenen. Düşmemem gerekiyor kemiklerim kırılgan konumda, hergün almak zorunda olduğum kortizon bir taraftan hayatımın devamını sağlarken diğer yandan kemiklerimi eritmekle meşgul.
Aldığım tedavinin saç ve kirpiklerimi dökmesini de önemsemiyorum , dizlerimin yuvarlak değilde hergün daha da köşegen oluşunu izlesem de takılı kalmıyorum ( belki birazda rol yapıyorum kendime ) , ilk zamanlarda ki gibi parmaklarımı da saklamıyorum toplum içinde .. sadece yaşamak istiyorum .. iki oğlumu hayata hazırlamak için yeterince zamanım olsun istiyorum.. hissediyorum , hissediyorum işte sanki mahkum olduğum zaman hızla tükenmekte..
Bunları anlattım sizlere , neden mi ..bugün mahkum edebileceğim tek bahanem katlanamadığım bu ağrılar , notalar suçsuz..
Ve ben çok yoruldum , bulamadığım çözümü aramaktan , ve ben bugün dilenciyim..
Umut dilenen..
Yardım istiyorum sizlerden bu konuda , bir umut işte .. belki bu satırları okuyan biri biliyordur çaresini, bana bir çözüm yolu önerebilir umudundayım.. ben bulamadım , alternatif tıptan da yararlanmaya çalıştım , ellinin üzerinde bitkiyi araştırdık bu konuda yetişmiş bir arkadaşımla halen daha araştırmaya devam ediyoruz. Bitkisel yağlar ( hem harici hem dahili karışımlar ) , çaylar , tohumlar ve extratlar kullandım , ben güçlendimmi bilmiyorum ama içimdeki düşman çok güçlü..
Biliyorum ki Yaradan bu derdi verdiyse çaresini de vermiştir , ama nerede ve kim biliyor.. ben bulamadım. Çoğumuz sülüklere tiksinti duyarak bakarız , umut olması için her eklemimin üzerine koydum salgıladıkları enzimlerin fayda etmesi umuduyla.. ettimi bilemedim ama bir sürü mercedesim olduğu kesin .( sülükler ısırdıkları yerlerde mercedesin sembölü gibi iz bırakıyorlar ) . Görüyorsunuz ya gamzeler ıslansa da pozitif olabiliyorum bazı bazı..
Ve burada ki ortam her zaman pozitif etkiledi beni , en başta blog yazmak , sanki bana özel bir yer gibi , sanki günlüğün canlı hali gibi , sanki benim zulam hem herkesin bildiği hem de kimsenin bilemediği öyle bir yer işte..Ve gelen yorumlar sayesinde sizlerle iletişim kurmak bir başka güzeldi benim için ..
Sizlere ve bu ortamı sağladığı için Gamyuna teşekkürlerimi iletmek isterim.
sağlıcakla kalın..
YORUMLAR
Şey diyodum, bir gün hastanede bi adam gördüm şeker hastası ama kalp amaliyatı olmuş, bir kaç hastalığı daha varmış, elleri yara bere içinde 60 ın üstünde galiba yaşı...Ama varya allah seni inandırsın delikanlı gibi şen şakrak adam. Şey diyor adam:- beni ayakta tutan bu...Bu diye ima ettiği neşesi ve pozitifliği...hadi şimdi dik dur hiç sevmem ağlak kadınları :)
Sevgili VEDA ...
Okadar UMUTluyum ki bu hastaligi yenecegine..Seni ilk tanidigimda nickine takilmistim ..Neden VEDA diye..Eminimki cok yakinda Yüce Rabbim Sifani verecek..Sana gecen kis yasadigim birseyi anlatmak istiyorum ....
Cocukluk arkadasim ,genc kizligimizda coook cevizleri keyifle kirdigimiz canim arkadasim Bilge..Evlenip yurtdisina gittigimde onunda rüzgarlari ters yönden esmis ve benden coook uzaklara savurmustu ,az degil 20 yil kadar hic bir haber alamamistim ,ta ki Facebook ta bir arkadaslik teklifi görene kadar..Rana senmisin ??? diyen bir mesaj ..Oglunun facebook adresinden girmis beni bulmus ..Mutluluk özlemle karisinca acayip oluyormus..Yaz iznimde görüstük keyifli saatler gecirdik ve ayrildik bir sonraki yaza kadar ..Nasilsa artik Face de görüsebilecektik ..Bir ara yok oldu Face de , cok degil 1 ay sonra ..Kizkardesiyle görüstügümüzde ise .."Rana , ablam ölüyor ,Girtlak Kanseri,amelyati imkansiz hale getiren bir noktada yaralari,3 profösör en fazla 6 ay (bu sürenn en az 4 ayi bitkisel hayat ) ömür bicti. Haberi yok ama O sadece iyilesebilecegini ve en fazla 3 kemo..dan sonra eski sagligina kavusacagini biliyor " dediginde ...Kendime istanbulda geldim..Tüm eski kiz arkadaslar toplandik güldük eglendik gönlümüzce simardik ..Pijama partileri yaptik ..nöbetlese wc ye kapanip hickiriklarimizi sakladik ..5 kez daha gidip geldim istanbula onu görmek icin ..2 keresinde ÜMIDIMI yitirmis vaziyette ciktim hastahaneden ...Amelyat olmadi ..Yüce Allahim Onu yavrularina bagisladi ..Elimizden dua etmekten baska hic birsey gelmemisti ..Yattik,kalktik,uyuduk,uyandik ,nefes aldik DUA ETTIK...Suan 1 yili gecti o ilk duydugumuz andan ..Okadar saglikliki suanda..Okadar UMUT doluki ..Saclari uzadi,UMUTLARI cogaldi..Idealleri daha da costu...
Bunu sana anlattim cünkü; UMUT varsa insanin icinde...Yenemeyecegin hic bir zorluk yok canimin ici..Eminimki aslanlarina en güzel sekilde daha uzuuuun yillar agrilarindan arinmis bir sekilde annelik yapacaksin..DUAlarim seninle..
Hosluklarla kal....