Evlenip çoluk çocuğa karıştıktan sonra ; en büyük hedefimiz , çocuklarımızın sağlıklı gelişimleri..Fiziksel gelişim ön sırada dikkat çekse de aslında ruhsal gelişim çok daha önemli.

2.5 yaş onların tv ile haşır neşir oldukları en önemli yaş. Hızlı efektler , kendileri gibi konuşan çizgi film kahramanları, etkileyici sesler , rengarenk albenisi olan görüntüler ;   tüm hayatları oluverir aniden.İleriki yaşlarda (12 yaş sonrası ) adeta müptelası oldukları çizgi filmlerden daha az etkilenmeye başlarlar. Başlarlar da o saate kadar olan zaten olacaksa olmuştur...Çok fazla çizgi film izleyen çocukların :

a) şiddete yöneldiği

b) dikkat eksikliği yaşadıkları( hatta hiperaktifliğe yöneldikleri)

c) gerçeklikten kopup ciddi adaptasyon eksikliği yaşadıkları

d) gerçekle_hayal arasında ciddi bir güvenlik sorunu yaşadıkları ( örneğin izledikleri çizgi filmlerdeki gibi uçma , kaçma vb davranışlarla sağlıklarını tehlikeye sokabilecekleri) gibi durumlar  bilinen  olumsuz örnekler...

Geçmişe kısa bir yolculuk yapıyorum da;bahçede ya da sokak aralarında toz toprak içinde oynamalarımız geliyor aklıma .Azar yememiz de cabasıydı yanında ;  eve girdikten sonra..Karıncaların yuvalarına  yiyecek taşımalarını, cırcır böceklerini , uğur böceklerini , kurdu_kuşu tam da bu yaşlarda öğrenmedikmi bizler? Saklambaç oynamak , uçurtma uçurmak 5 taş ya da sek sek oynamak hep çizgi filmlerin önüne geçmedimi bizim çocukluğumuzda? ( zaten kaçımızın televizyonu vardı ki çizgi film izleyebileceği!!!!!)

Bizim çocukluğumuzun çizgi filmleri geçiyor da gözlerimin önünden  film şeridi gibi ; aaaaaahh neler vardı neler? Tenten mi istersin , taş devrimi? Yoksa pembe panter , ya da aslan kralmı? Bir de ninja kaplumbağaları vardı hatırlarmısınız? Ve saymakla bitmeyecek ötekileri...

Günümüz çocukları çok daha zengin bir menüye sahip. Şirinler , pokemon, tom ve jerry( eskiden de vardı)  pepee , sünger bob , dora , caillou , bat_man ve daha niceleri...

Üzülüyorum açıkçası. Büyük çoğunlukla  da anneler  özellikle anneler  ;aman şu bulaşığı da yıkayayım, aman yağmur gelmeden şu çamaşırları da asayım,  şu sehpaların tozunu da alayım diye diye çocuklarını saatlerce tv karşısında çizgi film izlemeye teşvik ederken; acaba ne denli yanlış yaptıklarının da farkındalarmı acaba?

Elbette her konuda olduğu gibi çizgi film izlemenin de izletmenin de bir adabı olmalı diyorum ben.Tüm çocuklar çizgi film ekseninde . Bu inkar edilemez bir gerçek. Çok eğlenceli olan çizgi filmler çoğunlukta. Biz büyükler bile bazen; bir Pepee ‘yi izlerken gülümseyebiliyorsak çocukları da çok kınamamak lazım. Benim asıl vurgulamaya çalıştığım seçici olmamız ve kısa sürelerle onların tv ye odaklanmalarını sağlamamız gerektiği..Bu çocuğun ruhsal gelişimi için şart olan hatta olmazsa olmaz bir durum..

Bazı çizgi filmler vardır ki ; ortaya çıkan sorunlar , şiddet kullanılmak amacıyla çözüme kavuşturulmakta ve bu çocuğa doğal bir davranışmış gibi sunulmakta. Bu tarz  çizgi filmlerde ; her zaman bir kötü karakter yer almakta ve karşılarında da onu alt etmek için çabalayan ve her türlü yöntemi uygulayan birileri var olmakta .Doğru mu?Bu davranış şekilleri çocuklarımızın bilinçaltına yerleşmekte ve bu tür bir sorunla karşı karşıya kaldıklarında çözüm yolu olarak , şiddete başvurabilecekleri düşüncesini desteklemektedir

.

Belki abartılı bir örnek olacak ama ; ‘’arkadaşını bıçaklayarak öldürdü’’ türünden haberleri okuyoruz ya da izliyoruz zaman zaman. Aslında çok da şaşırmamak lazım. Çünkü neredeyse bebeklikten  itibaren ona farkında olmadan öğretilen birşey var.’’ Sorunların çözüm yolu olarak şiddet kullanılabilir’’

Galiba ; evimizin baş köşesine yerleştırdiğimiz , sadece çocuklarımızı değil bizleri de esir alan, asosyal yapan, her gün daha gelişmiş  bir teknoloji ürünü olarak karşımıza çıkan bu kara kutular ;  gerçekte tehlike saçan  sabit, canlı bombalar misali aslında.Bu kara kutular gerçekte  ; ilerde öfkesini şiddete başvurarak gösteren , yaralamaktan, vurup kırmaktan haz alan gençler yetiştirmemize zemin hazırlamaktalar belki de .

Kısacası diyecektim diyemiyorum yukarı bir bakış attığım zaman.Kaptırmışım kendimi yazmışım da yazmışım.Daha resim de ekleyeceğim her ne kadar yorumcu ve yazar arkadaşlarım buna karşı çıksalar da !!!!( :))))))) çiçekler göndererek bildiğimi okuyacağım yine de af buyursunlar:))))))

Ve,

Son  olarak şöyle söyleyip son noktayı koyuyorum .Çocuklarımızı televizyon karşısına esir ederken bir değil iki kez düşünelim.Bu konuda seçici olup, ilerde çocuğumuzun önüne geçilmez hatalar yapmasına engel olmaya çalışalım. Azı karar çoğu zarar misali; uzmanların önerileri ışığında onları tv ile haşır neşir edelim.  Hatta  onları farklı uğraşlara ve hobilere yönlendirerek televizyonun dolayısıyla da çizgi filmlerin hayatlarının odak noktası olmasını engelleyelim....

sevgiyle kalın .........................(TEVAZU)