Hayatı sonraya ertelemeye çalışmak; yapamadıklarımıza, yaşayamadıklarımıza, diyemediklerimize bir yenisini eklemekten ibarettir…Bunlar koca bir dağ olur da yığılır önümüze ve gün gelir  yılan gibi çöreklenir yüreklerimize.

Şöyle bir bakıyoruz da bazen; sonra dediğimiz hiçbir şeyi yapamamışız aslında. Sonra giderim, sonra yazarım, sonra söylerim , sonra yaparım dediklerimiz , kısacası ertelediklerimiz hayatımızı anlamsız hale getirmişler istemeden de olsa…Bir söz vardır, ‘’ ömür dediğin kaç gündür ki? Dün geldi geçti. Yarın meçhuldür. O halde ömür dediğin bir gündür . O DA BUGÜNDÜR’’ diye. Galiba ertelemeden yaşamayı hayat felsefesi yaparsak çok daha mutlu , çok daha huzurlu olacağız. Yarın çok geç olabilir!!!Bunu asla aklımızdan çıkarmamalıyız.

Yağmurun altında ıslanmayı, yaşadığımız yerin bilmediğimiz sokaklarını arşınlamayı, sevdiklerimizi öpmeyi , onlara sevgimizi göstermeyi, hasta arkadaşımızı ziyaret etmeyi, oğlumuzun  istediği oyuncağı almayı hatta kitap okumayı ve daha nicelerini ; belki sokakta üşüyen kediyi eve alıp ona ılık bir süt vermeyi , sakın ha sakın ertelemeyelim.Ertelenen  hayatlar; ulaşılamayan hayatlar demek. Yitirilen umutlar, erişilemeyen arzular demek. Neden kendimizi bunlardan mahrum ediyoruz ki?????

Yaşam; çoğumuzun yersiz ve amaçsızca uğraşlarla harcadığımız bir bütün; kimimizin ihtiras peşinde koşarak, dedikodu yaparak , televizyon karşısında oturarak heba ettiği zamanlar dilimi. Kendi kendimize itiraf edemesek de kaçımız yaşamak istediklerini günü gününe yaşayabilmiştir ki? Hayatı dolu dizgin yaşamak varken ; neden çoğumuz hayallerimizi , arzularımızı, ihtiyaçlarımızı katlayıp cebimize koyarız acaba? Neden hayatımızı erteleriz ki hakkımız olmadığı halde buna…Sanki sonsuz zamanımız varmış gibi neden umarsızca davranırız çoğu kez? Bilmiyor muyuz ki yaşamak için tek bu günümüzün garantisi var? Yarın? Meçhul!!!!O halde şöyle bir silkinip kendimize gelme zamanı değilmidir yaşam  bazen? Ben diyorum ki; yaşımız kaç olursa olsun, geleceğe dair planları elimizin tersiyle bir kenara itip; bu günü, sadece bugünü yaşayalım…

Seviyorsanız, ertelemeyin bunu söylemeyi…Yarın çok geç olacaksa ertelemeyin bugün yapmanız gerekenleri…Geriye dönüp baktığınızda ; pişmanlıklar , hay Allahlar, keşkeler olacaksa hayatınızda; sevmekten, sevilmekten sevdanızı dile getirmekten korkmayın…Yaşamın pamuk ipliğine bağlı olduğunu unutmayın. DOLU DOLU YAŞAYIN HER SANİYENİZİ HER BİR ANINIZI…Kaçan terene yetişmek mümkün müdür  deli gibi koşsak da ardından??

‘’Doğum ve ölümün çaresi yoktur. Aradaki boşluktan keyif almaya bakın ‘’ tıpkı George Santayana’nın dediği gibi……

Sevgiyle kalın......