Bir toplumun gelişmesi ve kalkınması bilimdeki gelişmeleri kuşkusuz ki saygın öğretmenlere bağlıdır.  Kazanılması gereken para, mal mülk şöhretten ziyade erdem ve bilgeliktir. Hele öğretmen bir anne babanın evladı olunca bunun heyecanı daha bir farklı oluyor. Yurdumuzda öğretmenlerin yaşam biçimi hak ettikleri yeri alıyorlar mı diye sorarsanız kesinlikle hayır derim.

Zeynocan senin aracılığınla Tüm ‘’ÖĞRETMEN’’ lerimize saygılarımı sunarım:

Zeynocan, harika bir yazı olmuş. Yüreğine sağlık.! Bende en az sizin kadar şanslı bir çocuğum..:)

Bende bir öğretmen anne babanın evladı olarak aynı duyguları besliyorum. Bugün onurlu ve dik durmayı öğrettikleri için, Hayata olumlu ve empati kurarak bakmayı öğrettikleri için, türküleri şiirleri ve edebiyatı sevdirdikleri için, en önemlisi sevgileri paylaşırken kıt davranılmaması gerktğini aksine sevgide güneş gibi olmayı öğrettikleri için, En önemlisi ATATÜRK sevgisi aşıladıkları için sonsuz kere sonsuz  teşekkür ediyorum bende...
Öncelikle Anne ve babacığımın,  tüm öğretmenlerimizin tüm eğitim gönüllülerimizin bu onurlu günlerini kutluyorum..
İyiki varsınız.!!

Sevgiyle kalın.!

Zeynocan ,

Bu manalı bir gün için çok güzel bir örnek teşkil etmişsiniz .Gerçek bir değer ve ışık olmuşsunuz.Ne mutlu size bu düşünceleride bizimle paylaştığınız için.Öncelikle öğretmenimiz Annenizin Nur içinde yatmasını,öğretmenimiz Babanızında nice sağlıklı günler yaşaması dileğimle.

Yazınızdan esinlenerek bir dörtlükte benden size hediyem olsum. 

Ben çaresizliğin filizlendiği yerde ümit,
Korkunun mayalandığı yerde yürek,
Güçsüzlüğün güçlendiği yerde bilek olmak istiyorum.
Ben öğretmen olmak istiyorum...

Sağlıcakla kalınız.

Sevgili 06zeynocan...

Duygulanarak okudugum bu yazin icin tesekkürler..

Eminimki Annecigin ve Babacigin seninle gurur duyuyordur ..Bir evlattan duyulabilecek en güzel kelimeler,bir evlattan alinacak paha bicilmez bir hediye olmali bu ..

Annecigin ve Babacigin gibi özveriyle,askla,kahramanca hatta bir cok yöremizde ,o minik emanetleri en güzel sekilde yasama hazirlayan tüm Ögretmenlerimizin Gününü , Haftasini ve kutlanmasi gereken tüm ömürlerini cani yürekten kutluyorum...

               Cok Hossunuz ve hep öyle kaliniz ....

 ,Sevgili ZEYNOCAN,bir öğretmen çocuğu olarak ne güzel paylaşmışsın duygularını.Yazdıklarında kendimi buldum, tekrar yaşadım okuldaki günlerimi.Öğretmenlerin bir iki üç çocuğu yokur.Tüm kalbimle  söylüyorum her zaman hiç ayrım yapmadan koskocaman bir ailedir sınıfları.Kendi çocuklarını hiç  ayırmazlar kendi çocuklarından. Öğretmen olmak öyle bir meslektir ki ,kendi çocuğunun önceliği yoktur hiç bir zaman.Yıllar önce kızım birinci sınıfa başlıyor ,ben de o yıl birinci sınıfları okutacağım.Eşim  görevli ve kızımı ilk günü olmasına rağmen okuluna götürecek ve ilk gün heyecanını paylaşacak kimse yok.O zamanlar  öğretmenlerin hangi sınıfları alacağı okulun ilk günü kura ile belirleniyor.Heyecanla hazırlandık ve erkenden kızımın elinden tutarak mahalledeki okuluna götürdüm.Kalabalık ,okuluna ilk başlayacaklar heyecanlı.O an karar vermeliydim,ya kızımla bekleyip o nu öğretmenine teslim edecektim veya beni bekleyen 42 öğrencime o heyecanı yaşatacaktım.Ben o an öğretmenlik duygumun ağır basması ile yedi yaşındaki zavallı yavrumu orada bırakarak,yavrum ismin okununca öğretmeninin yanına gidersin diyerek,kendi okuluma gittim .Yıllar sonra kızımın bana söylediği.Anneciğim,o kadar korktum ki,ağlamak istedim ,utandım ağlayamadım ,herkesin annesi oradaydı bir tek sen orada yoktur demesi hala içimi sızlatıyor ve kendimi affetmiyorum.Zor zanaattir öğretmenlik ,şimdiki aklımla ne yapardım inanın hala o an kızımla kalırdım diyemiyorum ama başka çözümler üretebilirdim diyorum.Başta ,Ulu önderimiz,Başöğretmenimiz  MUSTAFA KEMAL ATATÜRK ün ve tüm meslektaşlarımın Öğretmenler Günü nü kutluyorum.Hakkettikleri  yaşamlarına kavuşmalarını diliyorum.