Uzun bir sonbahar gecesi…Yıl 2012… Şehrin üzerinde kara bulutlar… İnsanlar evlerine çoktan çekilmiş… Hafiften insanı üşüten bir yağmur… Kabanımın yakası kalkık, sol elim cebimde, sağ elimde dumanı yağmurda can bulmaya çalışan sigaram… Yürüyorum ağır adım bu şehirde… Haydi, siz de yürüyün benimle…

Kara bulutlar arasında kaybolan rengi soluk bir ay Karadeniz sularını griye boyuyor … Akçaabat limanının kulesinin tepesinde yanıp sönen kırmızı bir ışık sanki kana boğuyor geceyi… Hüznü üzerine yapışmış  bir balıkçı teknesinin sarı bot giymiş balıkçılarla dolu güvertesi “ ya kısmet “ edasıyla Karadeniz’e açılıyor.

Ayasofya balıkhanesinden bir taka, taka üzerinde bir reis Yıldızlıya doğru hareket ediyor. Muhtemelen reis gökyüzüne ve çarpık binalara baktıkça içi ürperiyor; kabanına daha bir sıkı sarılırken Karadeniz’in karanlık sularına çeviriyor hayatın ağırlığı altında ezilmiş bakışlarını… 

Bulutlar arasında  birkaç yıldız zar zor seçiliyor gökyüzünde ve sokaklar hafif hafif sisleniyor… Tabakhane yokuşunda acı bir fren sesi… Çömlekçiden yükselen nataşaların günah kahkahaları… Farozda sarhoş naraları…  Boztepe’de bir tabanca fütursuzca ateş püskürüyor havaya takır takır… Ganita’ dan üniversiteli gençlerin şarkıları yankılanıyor… Tersane’den çelik sesleri yayılıyor geceye… Uzun sokakta bir motor manevralarla Maraş caddesine giriyor… Doğum Hastanesinden bir bebek ağlaması yankılanıyor… 

Ay iyice küçülüyor ve kendini Karadeniz’in soğuk sularına bırakıveriyor sessizce … Şehir çok daha sessiz ve sakin şimdi… Bir cankurtaran Suluhandan Farabi Hastanesine doğru koşuyor hızla… Beşirlide bacalar hafif hafif tütüyor ve insanların genzini yakan kömür kokuları yayılıyor ortalığa… Sıra sıra dizilmiş yüksek binalar bacalarından zehrini kusuyor gökyüzüne… Çarşı karakoluna bir adam getiriliyor ve ıslak nezarete atılıyor… Adam duvarlara yumruklar sallıyor, elleri kan revan içinde… Birazdan iyice kararacak lambalardan sonra daha bir sessizlik hakim olacak bu şehre...

Ve mütevazi ama bir o kadar da etkileyici Ortahisar Camii… Caminin kapıları kapalı, ışıklar sabaha kadar yanıyor türbesinde… Birkaç kuşun kanat sesleri yankılanıyor bahçesinde… Bir kedi çöpleri karıştırıyor ve iç acıtıcı sesler çıkartıyor… Damla Pastanesinde bir hamurcu gözlerini ovuşturarak elini yüzünü yıkamaya gidiyor, beyaz önlüğü üzerine bulaşan unlardan sebep daha bir beyaz sanki… Fotoğrafçı Yılmaz’ın vitrininde insan manzaraları öylece bakıp duruyor fotoğraflarda… Sekiz direkli hamamda takunya sesleri… Fatih’ten bir otomobil kalkıyor… Limandan gürültü ile takalar ayrılıyor açıklara doğru…. Ve bir köpek boş boş geziyor Meydan Parkında… 

Gece sabaha kadar uzanıyor…  Karadeniz’e çöken dumandan ve sisten artık göz gözü görmüyor.

…………………………………………………………………………………………………..

Önce Fatihten KTÜ’ye gidecek olan direk hat bildiriyor artık günün aydınlandığını… Az zaman sonra işi erken başlayan insanlar sabahın köründe karınca misali evlerinden çıkıyor, hepsinde bir telaş… Uykulu ve sonsuz yorgun vücutlar… İşçiler, öğrenciler, kalfalar ve çıraklar, öğretmenler, memurlar, yaşlılar  bir bir dökülüyor evlerinden… Kiminin ayakkabısı eski kiminin yeni… Kimi ayakkabılar boyalı kimi boyasız… Mahmurlukları henüz geçmemiş ilkokul öğrencilerinin yüzleri al al olmuş soğukta ama gözleri ışıldıyor… Simitçinin ve poğaçacının önü kalabalık… Sis ve duman zaman geçtikçe azalıyor ve dağılıyor sağa sola insancıklar yağan yağmur altında… 

Dip Not : 1)Aslında başka bir konu üzerinde blog yazacaktım ama nasıl desem...Cümleleri oturtamadım:) Ben de sevdiğim şehri yazayım istedim...Bu şehirde karşıma zaman zaman çıkan manzaları yazdım... Bazı ticaret yerlerinin isimlerini de kullandım... Eğer ki reklam parası alırsam söz gamyun yönetimine vereceğim:)

2) Şehrin sokaklarını bir sıra halinde yerleşkesine göre yazacaktım ama onu da beceremedim:)

Sağlıcakla kalınız... İki dünya saadeti dileklerimle...TuRK