Çok Acı Bir Durum, Allah'ım Kimseye Yaşatmasın..Hepinize Tüm Hastalıkların Şifası Olan ''Gülüşler'' Diliyorum..
Ölüm Allah ın emri fakat...bir yakınınızın belkide yakın zamanda öleceğini bilmek çok vahim bir duygu.Bizzat yaşayan bir insan olarak söylüyorum.Kendin hasta olmayı tercih ediyorsun..Elinize sağlık..Tüm hastalara acil şifalar
sabır diyeceksin hamd edeceksin her şeyin iyisini allah bilir
EN GUZELİ HASTANİN YAKİNLARİNİN DOKTORLA KONUSUP BU CUMLELERİ DUYMAMASİNİ SAGLAMAK... EN AZİNDAN TEK TARAF UZULSUN. BAZİ HASTALİKLARDA UMUT HASTAYA SİFA OLABİLİYOR. AMA UMUTSUZLUK DAHADA ERKEN OLUMLERE NEDEN OLUYOR.. HELE KANSER HASTALİGİNDA UMUT VE MORAL MUCİZELER YARATİYOR.. RABBİM HERKESE ACİL SİFALAR VERSİN.
cok güzel bir paylasim olmus eline yüregine saglik benimde basimda ayni mevzu var allah takdiri iste tam 4 sene önce annem kismi felc gecirdi bayagi agir bir operasyon gecirdi doktor lar tedavisi bundan sonraki kisminin tibben mümkün olmadigini ssöyledi aldik evimize götürdük bizler dahi annemde artik cok zamaninin olacagini saniyorduk .aradan 4 sene gecti annem hala hayatta bizler hala ölecenin farkidayiz ve yasiyoruz oa alisti bu duruma bizde bu mevzu yasamin ta kendisiyle alakali gelisen olaylar o yüzden öyle duygusall düsünüp davranmamakta fayda var diye düsünüyorum ,paylasimin güzel ellerine saglik
Annem.. en fazla 3 ay dayanır demişlerdi.. 1 yıl sonra atlattınız bitti dediler... 10 ay sonra bugun, sıçramış yayılıyor dediler... yine hastaneler yine zorlu mücadeleler... biz pes etmiyoruz takdiri ilahi nereye kadar derse... ölüm hak olmasına hak da.. sadece acı çekmesin ve ağız tadıyla biraz daha benimle kalsın istiyorum hepsi bu...
Sevgili Lady, ben şuana kadar hiç 1.derece yakın akrabalrımdan kimseyi kaybetmedim. Ya ben dogmadan ölmüşler ya da Allah uzun ömür versın hepsine hala hayattalar. dolayısıyla benim yorumumu, bekara karı boşamak kolay diyede nitelendirebilirsiniz. ben şöyle düşünüyorum: Sevdiğimiz insanları, bazen öyle bir sahiplenıyoruz ki, farkında olmadan sanki kendımız ve onlar ölümsüzüz. Onların ölümlerinide, hatta ölme ihtimallerini bile düşündüğümüzde kahroluyoruz. Onsuz ne yaparım ölürse, o ölecek bir daha hiç geri gelmeyecek, bir daha hiç dokunamayacagım , göremeyeceğim dıye üzülürüz.Nitekim bende düşünüyorum ve düşünürken bile gözlerım doluyor. Ama ortada bahsi geçen hasta bir insansa, burda durum bence daha farklı. O ölücek, bır daha göremeycegım, dokunamayacağım dıye bencillik etmek yerıne şöyle hissedebilsek ya da düşünebilsek daha iyi olmaz mı? Evet o hasta. Herkes gibi, o da ölecek ama o bıraz daha erken göçecek ebedi aleme. Allah'ım lütfen bu hastalık süresinde onun agrı ve acı çekmesıne izin verme. Ölüm hak ve herkes ölecekse şayet onun yerinide cenntinde hazırla dıyebılsek... bakma sen bana belkide bekara karı boşamak kolay. Yaşamadıgım için bilemem hissettıklerini. Rabbim hastanıza şifa, sizlerede güç versin..................Neden bilmem Şirince'ye kaçan insanlar aklıma geldi:))) Biri onlara söylesin kaçsakta kaçmasakta ölücez ha bugün ha yarın, kimse ölümsüz değil:)
Konu üzücü olsada BÜYÜK ALLAHIM herkeze yardım etsin inşallah.herkezin duyduğu gördüğü hatta yaşadığı bi durum malesef,hele hele vade verilmesi bunu bile bile o kişiye yardımcı bile olamamak çok kötü bir duygu,bire bir karşımda gördüm bunu,ama inanın o yakınınızı yada dostunuzu,mutlu etmek için elinden gelen herşeyi yapıyor insan en olmazı bile,ama sonuç malesef istemenyen kayıplar,zamansız vedalar gibi,insanı yıkıyor,acısı ve çektikleri kalıyor geriye size,üzücü olsada.ve ardından acılar .hayat işte çekmeden olmuyor ama ufak ama büyük,acı acıdır.( hassas bir konu ) ALLAHIM YARDIM etsin demekten başkada çare kalmıyor.
Geçmiş Olsun...gerçekten üzüldüm
Sevgili yorumcu arkadaslarim,
sizlere öncelikle yorumlariniz icin tesekkür etmek istiyorum.
Babam 10 yil önce cok agir bir hastalik gecirdi. Doktorlar cok sükür böyle bir teshis koymamistilar, fakat hepimiz biliyodukki durumu cok agir. Haftalarca yogun bakimda kalmisti. Cok sükür Babam atlatti bu hastaligi. Ve burada BRANDy___ arkadasimizin yorumuna sonsuzca katiliyorum.
3 ay önce enisteme doktorlar 2 hafta vermistiler. Enistemi -rahmetle aniyorum- 1 hafta sonra kaybettik.
Suan Allahima sonsuzca sükürler olsun ki, böyle bir durumda degilim. Böyle bir blog yazmamin asil sebebi, calistigim hastanede son günlerde böyle olaylara cok sahit oldugum oldu.
Insallah büyük Allah´im kimseyi böyle durumlara düsürmez ve Insallah böyle teshisler koyan doktorlar herzaman YANILMIS olurlar.
Tesekkür ediyorum 
ben annemi 55 gün önce kanserden kaybettim.5 sene önce göğüs kanseri ameliyetı olmuştu.geçen sene kurban bayramında tekrar başladı kanser deniln illet. malesef ki bu sefer metaksaz yapmış olarak. tüm vücudunda kemik dokularından karaciğerine kadar yayılmış bir şekilde tekrar çıktı karşımıza. doktorlar anneme 1 sene kadar ömür biçtiler.
annemin bundan hiçbir zaman haberi olmadı. ben anadolu yakasındaki işimden ayrıldım.evimi kapattım ve annemin yanına taşındım.sadece;ne bileyim işte fakirin umudu ekmektir misali içimde olmaz ya bu kadar erken olmaz kesin iyileşir fikriyle beraber. kardşlerim ki bir tanesi yurt dışında yaşıyor. elden geldiğince annemi mutlu etmek adına ne gerekiyorsa yapmaya çalıştık.
gün oldu annem çok acılı ağrılı dönemler geçiridi.gün oldu kendini iyi çok iyi hissetti. iyleşiyorum galiba demeye bile başladı.
ama testler bize sürekli gerçekleri göstermeye devam ettiler. daha daha kötüye bir gidiş vardı durumunda.genede işte diyorum ya umut her zaman aklımızın bir köşesinde kalmaya devam etti.
kemoterapi seansları değişik şifalı olar yurt dışı tecrübeleri derken sonunda ölümünden 15 gün önce doktor artık durumun dönülmez noktaya geldiğini bize söyledi.artık karaciğer bitmiş ve tükenmiş. faliyeti durma noktasındaymış.nitekim artık durum daha da ağırlaştı. karnı şişmeye su toplamaya başladı. hastaneye kaldırıp karnında biriken suyu boşaltarak rahatlamasına ve acılarının azalmasına çaba göstermekten başka bir şey yapamaz olduk.
hergeçen gün daha çok ağrı ve sızı çekmeye başladı. annemin sıkıntısı ile ilgilenirken iş yerimden kovuldum ve aynı akşam yurt dışından abim geldi ve akşam annemle sarılıp koklaştılar ertesi sabah annemi doktora normal kontrol ve karnından su çekilmesi için götürürken yolda iyice rahatsızlandı.hastaneye vardıpımızda artık kendinden geçmek üzereydi. acilde müdahale etmeye çalıştılar acısını azaltmak için ancak damar bulamadılar. 20 dakikalık çaba sonunda annem rahat bırakın beni canım çok yanıyoistemiyorum demeye başladı.
ben artık öleceğim biliyorum dedi,sarıldık ağladık ve annem kendinden geçti. şuuru kapandı yoğun bakıma aldılar. öğrendik ki midesi parçalanmış.karaciğer durmuş ve durum kritik. ne yapalım dua ettik sadece dua dört kardeş dua ettk ve bekledik. gece saat 1.30 olduğunda artık annem yoktu bu hayatta .direndi direndi ve bitti.
neyse sonra annemin en yakın arkadaşı komşumuz bizden biri olan kadriye teyzeden öğrendik ki annem son 3 gündür ona ben artık öleceğim diyormuş birde oğlum gelse yurt dışından diyerek dişini sıkıyormuş.
ve dostlar ben işimden kovuldum,abim geldi,annemde öldü...........
candan sevdiğiniz birin kaybedeceğinizi bilmek ne kadar acı verici olduğunu biliyorum yaşadımm.hele yoğun bakımda yatıyorsada. kalp atışları bi çıkıyor bi iniyorsa,nefes almakta zorlanıyorsa,ecel terleri döküyorsaa,ve çaresizlik içince izliyorsanızz bişeyler yapmak istiyorsunuz yapamıyorsanızz..O anda siter istemez kendinizinde kalp atışlarınız hızlanıyorr. sizde nefes almakta güçlük çekiyorsunuz.ama dua etmekten başka ALLAHIM BİZE BAĞIŞLA demekten başka bişey yapamıyorsunuzz.çaresizlik bu olsa gerek diyorsunuz o andaa.:( ALLAHIM BÜTÜN HASTALARIMIZA ACİL ŞİFALAR VERSİN....
ahmetozc23 cok ama cok üzüldüm . yazdiklarin icimi sizlatti. Allahimdan Annene rahmet ve sizlere sabir diliyorum. Baska birsey yazamicam suan.
Tabiki böyle bi durumda hep onun yanında olurdum. Eşim dostum kardeşim annem babam 1.derece yakınım veya çok uzağım olan. her kimse. Yeterki insan olsun. TÜm duygularımla son anına kadar dua eder hep yanında olurdum. Onu mutlu etmeye çalışırdım. Gerek güldürür gerek duygulandırırdım. Ama aramızdan ayrılacağını ona hiç farkettirmezdim. Yani normal bi günmüş gibi. normal bi yaşam gibi. Hep ona destek olurdum. Onu hüzünlendirmeye çalışanları engeller hüzünleneceği zaman gerekli davranışları yapar onu mutlu ederdim. Yani herşeyimle ona destek olurdum. (yada ben böyle insanım-Olduğum gibi davranırdım açıkçası). Hep o mutlu olsun diye uğraşırdım. Allah onu aramızdan almasın veya onun hakkında hayırlısı neyse o olsun isterdim öyle davranırdım.
YORUMLAR
Sevgili yorumcu arkadaslarim,
sizlere öncelikle yorumlariniz icin tesekkür etmek istiyorum.
Babam 10 yil önce cok agir bir hastalik gecirdi. Doktorlar cok sükür böyle bir teshis koymamistilar, fakat hepimiz biliyodukki durumu cok agir. Haftalarca yogun bakimda kalmisti. Cok sükür Babam atlatti bu hastaligi. Ve burada BRANDy___ arkadasimizin yorumuna sonsuzca katiliyorum.
3 ay önce enisteme doktorlar 2 hafta vermistiler. Enistemi -rahmetle aniyorum- 1 hafta sonra kaybettik.
Suan Allahima sonsuzca sükürler olsun ki, böyle bir durumda degilim. Böyle bir blog yazmamin asil sebebi, calistigim hastanede son günlerde böyle olaylara cok sahit oldugum oldu.
Insallah büyük Allah´im kimseyi böyle durumlara düsürmez ve Insallah böyle teshisler koyan doktorlar herzaman YANILMIS olurlar.
Tesekkür ediyorum
ben annemi 55 gün önce kanserden kaybettim.5 sene önce göğüs kanseri ameliyetı olmuştu.geçen sene kurban bayramında tekrar başladı kanser deniln illet. malesef ki bu sefer metaksaz yapmış olarak. tüm vücudunda kemik dokularından karaciğerine kadar yayılmış bir şekilde tekrar çıktı karşımıza. doktorlar anneme 1 sene kadar ömür biçtiler.
annemin bundan hiçbir zaman haberi olmadı. ben anadolu yakasındaki işimden ayrıldım.evimi kapattım ve annemin yanına taşındım.sadece;ne bileyim işte fakirin umudu ekmektir misali içimde olmaz ya bu kadar erken olmaz kesin iyileşir fikriyle beraber. kardşlerim ki bir tanesi yurt dışında yaşıyor. elden geldiğince annemi mutlu etmek adına ne gerekiyorsa yapmaya çalıştık.
gün oldu annem çok acılı ağrılı dönemler geçiridi.gün oldu kendini iyi çok iyi hissetti. iyleşiyorum galiba demeye bile başladı.
ama testler bize sürekli gerçekleri göstermeye devam ettiler. daha daha kötüye bir gidiş vardı durumunda.genede işte diyorum ya umut her zaman aklımızın bir köşesinde kalmaya devam etti.
kemoterapi seansları değişik şifalı olar yurt dışı tecrübeleri derken sonunda ölümünden 15 gün önce doktor artık durumun dönülmez noktaya geldiğini bize söyledi.artık karaciğer bitmiş ve tükenmiş. faliyeti durma noktasındaymış.nitekim artık durum daha da ağırlaştı. karnı şişmeye su toplamaya başladı. hastaneye kaldırıp karnında biriken suyu boşaltarak rahatlamasına ve acılarının azalmasına çaba göstermekten başka bir şey yapamaz olduk.
hergeçen gün daha çok ağrı ve sızı çekmeye başladı. annemin sıkıntısı ile ilgilenirken iş yerimden kovuldum ve aynı akşam yurt dışından abim geldi ve akşam annemle sarılıp koklaştılar ertesi sabah annemi doktora normal kontrol ve karnından su çekilmesi için götürürken yolda iyice rahatsızlandı.hastaneye vardıpımızda artık kendinden geçmek üzereydi. acilde müdahale etmeye çalıştılar acısını azaltmak için ancak damar bulamadılar. 20 dakikalık çaba sonunda annem rahat bırakın beni canım çok yanıyoistemiyorum demeye başladı.
ben artık öleceğim biliyorum dedi,sarıldık ağladık ve annem kendinden geçti. şuuru kapandı yoğun bakıma aldılar. öğrendik ki midesi parçalanmış.karaciğer durmuş ve durum kritik. ne yapalım dua ettik sadece dua dört kardeş dua ettk ve bekledik. gece saat 1.30 olduğunda artık annem yoktu bu hayatta .direndi direndi ve bitti.
neyse sonra annemin en yakın arkadaşı komşumuz bizden biri olan kadriye teyzeden öğrendik ki annem son 3 gündür ona ben artık öleceğim diyormuş birde oğlum gelse yurt dışından diyerek dişini sıkıyormuş.
ve dostlar ben işimden kovuldum,abim geldi,annemde öldü...........