Evet hayatımızın en büyük eksikliğidir empati. Ben karşımdakinin yerine kendimi koyduğumda, büyük bi empati eksikliği ile karşılaşıyorum zaman zaman. Ama zaman geliyorki karşımdaki kendini ben yerine koymaya kalktığında öyle çok seviniyorum ki. İşte bi kişi daha bizden oldu diyebiliyorum. Ama bazı insanlar gerçekten çok zor. Ulaşılması güç bir yerde oluyorlar ki. Empati değilde kişilik hatası olduğunu düşünüyorum zaman zaman.
Ben martılarla empati yaptım, onlar gerçekten çok sevimliler :)
Fazlası zarardır: Pskolojik rahatsızlıklara sebeb olabilir. Etrafındakilere sürekli töleranslı davranmak adına kısa sürelerle başkalarının hayatını yaşamak , kişilikte zaafiyetler oluşturur. Empatiyi kiminle kurduğumuz önemlidir.Dağdaki çobanla empati kurarsanız etrafınızdakileri koyun görmeye mahkum olursunuz.:)
Yeri ve zamanına göre nadiren kullanmakta sakınca yoktur.Ama sürekliliği halinde sempatisini kaybeder ve '' kendini kaybetmek'' ile anlamlandırılabilir.
Kusura bakmayın; empatiyi sihirli deynekmiş gibi göstermenize katılamayacağım.Ama sizinle empati yaptığımda; niyetinize istinaden , emeğinize sağlık ...diyorum
beymen33 şimdi bir balıkçı ile empati kurarlarsa etrafındakileri balık olarakmı görecekler yani : ) yandık desene..
Allah iyiliğini versin beymen33 : )
Empati adına Saygılar...:):)
Aslında bazı zamanlar empati yapmak gereklidir . Ama her insanın psikolojisi , duyguları ,düşünceleri, yaşayış tarzları ,hayata bakışları vs. gibi şeyler birbirinden farklıdır .Dolayısıyla o kişi iyi tanımadan yapılan bir empati iyi sonuçlar vermez kanımca .Şu davranışı yapıyor ama niye şundan dolayı yapıyor .Bunlar bilinmeli bence . Kişi empati yaptığı insanı çok iyi tanımalı . Empati yaptık ama bizim hiç karşılaşmadığımız bir durum, hiç başımıza gelmemiş bir şey , bir olay olduğunda ne olacak .Örneğin yanık acısını bilmiyorsak karşısındakini nasıl avutacağız .Ne kadar çok acıyabilir ki , bu kadar sızlanmaya gerek var mı deriz geçeriz .Ama o acıyı bilsek empati yapmak daha kolay olmaz mı ? Birde kötü bir olayla karşılaşıyorsun .Bu olayın getirdiği bir baskı var insan üzerinde .Bu baskı ancak yaşanılırsa hissedilebilir . Bir tane arkadaşım hamileyken annelikle ilgili konuşuyorduk . Bebeği olduktan sonra konuştuğumuzda anneliğin çok farklı bir şey olduğunu asla tarifi olmadığını bebeğini kucağına aldıktan sonra çok farklı olduğunu söyledi .Çocuklar annelerini üzsede kırsada anneler her zaman onları bağırlarına basarlar sanki hiç bir şey olmamış gibi .Bunu Çocuğu olmayan biri empati yapmaya kalksa o anneyi anlayabilir mi onun hissettiklerini anlayabilir mi?
Hiç bir empati '' AnLıyorum '' dan öteye geçemez .. Karşımızdakini anlarız ama onun gibi olamayız her bireyin kendine ait doğruları vardır empati kurmaksa karşımızdakinin penceresinden bakmak gibidir .. Seni '' anLıyorum '' Breath emeğine sağlık yorumlara acık güzel bir yazı olmuş :)
Beymen dağdaki çobanla empati yapamama kusurunun dışında kalan yorumuna içtenlikle katılıyorum. Çobandan veya eskiciden veya midyeciden veya salepçiden veya arabada meyve satandan empati görmeyi çok seviyorum. Bu aşmış insanlara empati yapmayıda çok seviyorum. İnsanlar sürprizlerle dolular. Bunuda bir denemelisin bence. Bence çok hoşuna gidecek. Kendini bu kadar izole etme olur mu ?
Haahah :) Yorum yapmasaydı şaşırırdım gercekten :)
Çok empatiksin Koz_As !!! :)
Tüpçü, Sütçü, Çoban figürlerini polemik konusu yapmayı aştığımızı sanıyordum ben, blog geçmişine dayanarak.
Eğerki empati kuruyorsanız hakkını vereceksiniz gerçeğin,n altını çizdimçoban örneği ile.Dağdaki çobanla empati kurarsanız ve yanınızda koyun yerine bir kaç manken hayal ederseniz bunun adı empati değil, fantazi olurdu değil mi?:))
Ve fazlası zarar dedim.Kişi kendini değil, sıklıkla başkasının hayatlarını yaşarsa, ruh buna ne kadar tahammül edebilir ki? Ruh sağlığı her beden için önemlidir.
YORUMLAR
Ben martılarla empati yaptım, onlar gerçekten çok sevimliler :)
Fazlası zarardır: Pskolojik rahatsızlıklara sebeb olabilir. Etrafındakilere sürekli töleranslı davranmak adına kısa sürelerle başkalarının hayatını yaşamak , kişilikte zaafiyetler oluşturur. Empatiyi kiminle kurduğumuz önemlidir.Dağdaki çobanla empati kurarsanız etrafınızdakileri koyun görmeye mahkum olursunuz.:)
Yeri ve zamanına göre nadiren kullanmakta sakınca yoktur.Ama sürekliliği halinde sempatisini kaybeder ve '' kendini kaybetmek'' ile anlamlandırılabilir.
Kusura bakmayın; empatiyi sihirli deynekmiş gibi göstermenize katılamayacağım.Ama sizinle empati yaptığımda; niyetinize istinaden , emeğinize sağlık ...diyorum
Allah iyiliğini versin beymen33 : )
Empati adına Saygılar...:):)
Aslında bazı zamanlar empati yapmak gereklidir . Ama her insanın psikolojisi , duyguları ,düşünceleri, yaşayış tarzları ,hayata bakışları vs. gibi şeyler birbirinden farklıdır .Dolayısıyla o kişi iyi tanımadan yapılan bir empati iyi sonuçlar vermez kanımca .Şu davranışı yapıyor ama niye şundan dolayı yapıyor .Bunlar bilinmeli bence . Kişi empati yaptığı insanı çok iyi tanımalı . Empati yaptık ama bizim hiç karşılaşmadığımız bir durum, hiç başımıza gelmemiş bir şey , bir olay olduğunda ne olacak .Örneğin yanık acısını bilmiyorsak karşısındakini nasıl avutacağız .Ne kadar çok acıyabilir ki , bu kadar sızlanmaya gerek var mı deriz geçeriz .Ama o acıyı bilsek empati yapmak daha kolay olmaz mı ? Birde kötü bir olayla karşılaşıyorsun .Bu olayın getirdiği bir baskı var insan üzerinde .Bu baskı ancak yaşanılırsa hissedilebilir . Bir tane arkadaşım hamileyken annelikle ilgili konuşuyorduk . Bebeği olduktan sonra konuştuğumuzda anneliğin çok farklı bir şey olduğunu asla tarifi olmadığını bebeğini kucağına aldıktan sonra çok farklı olduğunu söyledi .Çocuklar annelerini üzsede kırsada anneler her zaman onları bağırlarına basarlar sanki hiç bir şey olmamış gibi .Bunu Çocuğu olmayan biri empati yapmaya kalksa o anneyi anlayabilir mi onun hissettiklerini anlayabilir mi?
Çok empatiksin Koz_As !!! :)
Tüpçü, Sütçü, Çoban figürlerini polemik konusu yapmayı aştığımızı sanıyordum ben, blog geçmişine dayanarak.
Eğerki empati kuruyorsanız hakkını vereceksiniz gerçeğin,n altını çizdimçoban örneği ile.Dağdaki çobanla empati kurarsanız ve yanınızda koyun yerine bir kaç manken hayal ederseniz bunun adı empati değil, fantazi olurdu değil mi?:))
Ve fazlası zarar dedim.Kişi kendini değil, sıklıkla başkasının hayatlarını yaşarsa, ruh buna ne kadar tahammül edebilir ki? Ruh sağlığı her beden için önemlidir.