Sen bir kitapsın ve henüz ve hep ilk sayfasındayım... İsmin düşerken sözlerime, seyrine düşkünlüğüm, aklıma küskünlüğüm açlığım susuzluğum tutunup duruyor iki yakamdan. Bir sayfanın ucunda tık nefesin karışıyor nefesime, yokluğuna dizilmiş kelimelerden bihaber! Saçlarında dolaşırken ellerim, tel tel dökülüyorlar avuçlarıma, bende düşüyorum. Ve bilmiyorsun içinden seninle geçilmiş kaç şehir, kaç sokak var, kaç dilim ekmeği paylaşıp, kaç yudum aldım dudaklarından. Ben sayıyorum sayıyorum bitmiyor... Her sabah sırf sen uyandın diye derin bir nefes  çekiyorum hayattan, suratına üflüyorum geçmişimin. Biliyor musun? Yatağım dağılıp duruyor her sabah nefesini duymayacağım korkusundan, oysa ben hep koltuğun bir köşesinde kıvrılıyorum, o da  bilmiyor...

Oysa hep aklımdadır içinden düşülmüş kaç rüya, kaç kabus gece var yaşadığım. Kaç kez yığılmışım gözlerine özlemle say say bitmiyor... Bilmiyorsun hep sen geçiyorsun ömrümden, huysuzluğun tutunup duruyor kalp kapağıma sayfanın bir ucundan, karışıyor özleme. Yokluğuna dizilmiş kelimelerden bihaber ve sevgilim ben korkuyorum. Sen, usul usul avuçlarımdan kayıp giderken...