İki kardeş; uyku ve ölüm....
11 Ocak 2013, 08.38 A- A+
"Her ölüm erkendir" derler. Her ölüm ağırdır da aynı zamanda. Ölenin
yakınları için, çevresi için ve elbette ölüm sürecini yaşayan için...
Hele de, kişi kendi ölümüne karar vermişse... Hakkıyla düşünebilmeyi başarabilenler için, ne ağır bir süreçtir, insanı kendi ölümüne karar verme noktasına getiren olaylar zincirinin, ruhsal anaforların farkına varmak... Bu sürecin ağırlığının farkına varabilenler için, kendi hayatını sonlandıran kişiyi eleştirmek, ayıplamak bir kolaycılık ve belki lükstür. Kişinin kendi hayatına son vermesinin bir büyük günahın icra edilmesi, bir büyük azabın habercisi olduğunun bilincinde olsalar dahi... İntihar bir nevi ötenazidir. "Haklılığı" tartışılmakla birlikte, modern batıda bile hala yasak olan ötenazi... Materyalist düşüncenin büyük ölçüde tusağı haline gelmiş, bununla birlikte "güya" insan haklarının zirvesine tah kurmuş batının bile, insana bir hak olarak veremediği bir ölüm tercihi... Batıda bile durum buyken, semavi dinleri hayatına yön verici tek ışık kaynağı olarak kabul eden toplumları kınamamak gerekir.
Ölüm bir hak ve canlı tadacak. Kaçış yok ölümden... Ölümden kaçmayı düşünen çok, ama ölüme kaçmayı düşünen pek az. Bunun belirgin bir sebebi, semavi dinlerin bu husustaki mutlak yasağı ise, diğeri, ağır bir travmatik sürecin ardından gelinen, tahayyülü bile son derece zorlu bir karar aşamasının gerekli olması... Şair; "ölüm, Allahsız"a kadar sığınak" demiş. Hangimiz, dertlerimiz çekilemeyecek ağırlığa ulaştığında, yorganımızın altına sığınmayı, düşünce dünyamızı geçici tatile yollama isteğiyle, kendimizi uykunun kollarına bırakmayı düşünmemişizdir ki... Üstelik, çoğu zaman, rahatlatıcı zihinsel, ruhsal rehabilitasyonlara da "beşik" olduğunu görmüşüzdür uykunun... Bedensel yararı konumuz dışı, ona kuşku yok...
Uyku ve ölüm... Bir batının olmasa da, biribirini takip eden doğumların kaynaklık ettiği, aynı rahmin beslediği iki kardeş... Kardeş olsalar da, birinin yüzü son derece çekici, diğerinin ki ise o derecede itici... Birinin kucağına çoğu zaman özlemle atılırız, diğerinin bizi mutlak surette saracağı kucağından ise fersah fersah kaçmaya çalışırız. Ne garip değil mi? Ne gariptir, bazı insanların, ölümün o karanlık ve korkunç kucağına büyük bir arzuyla kendini bırakması...
Ölüm bir hak ve canlı tadacak. Kaçış yok ölümden... Ölümden kaçmayı düşünen çok, ama ölüme kaçmayı düşünen pek az. Bunun belirgin bir sebebi, semavi dinlerin bu husustaki mutlak yasağı ise, diğeri, ağır bir travmatik sürecin ardından gelinen, tahayyülü bile son derece zorlu bir karar aşamasının gerekli olması... Şair; "ölüm, Allahsız"a kadar sığınak" demiş. Hangimiz, dertlerimiz çekilemeyecek ağırlığa ulaştığında, yorganımızın altına sığınmayı, düşünce dünyamızı geçici tatile yollama isteğiyle, kendimizi uykunun kollarına bırakmayı düşünmemişizdir ki... Üstelik, çoğu zaman, rahatlatıcı zihinsel, ruhsal rehabilitasyonlara da "beşik" olduğunu görmüşüzdür uykunun... Bedensel yararı konumuz dışı, ona kuşku yok...
Uyku ve ölüm... Bir batının olmasa da, biribirini takip eden doğumların kaynaklık ettiği, aynı rahmin beslediği iki kardeş... Kardeş olsalar da, birinin yüzü son derece çekici, diğerinin ki ise o derecede itici... Birinin kucağına çoğu zaman özlemle atılırız, diğerinin bizi mutlak surette saracağı kucağından ise fersah fersah kaçmaya çalışırız. Ne garip değil mi? Ne gariptir, bazı insanların, ölümün o karanlık ve korkunç kucağına büyük bir arzuyla kendini bırakması...
YORUMLAR
İğne yaptırmaktan bile korkan bir arkadaşım, kendini asarak intihar etmişti. Onu o duruma getiren şeyi hiç bir zaman bilemedik. İnsanın canından "vaz" geçmesi az bir şey değildir. Allah kimseyi o duruma getirmesin.
Bahsettiğiniz şairi ve şiirini biliyorum ve çok ta severim. Ama doğrusu aşağıda ki gibi olmalıydı:
Uyku, katillerin bile çeşmesi;
Yorgan, Allahsıza kadar sığınak.
Teselli pınarı, sabır memesi;
Size şerbet, bana kum dolu çanak.
N-F-K
Gri tadinda olmus...Soguk olmus...Korkutucu bir ürperti hatta..Sevmiyorum ...Ölmekten degil,ölümleri görmekten korkuyorum..Sana baska bir renk versek ?Sende bize baska bir tat versen ?
Hoskal emi ...
Konu çok güzel, anlatım da... Hakka hakkını vererek yaşayan için yniden doğum olan ölüm belki de kendi eksiklerimiz yüzünden bize soğuk geliyor... Ama ben de sizin gibi kendini ölümün kucağına bırakanların ruh halini anlamakta zorlanıyorum..
Uyku yarı ölüm hali... Ama asıl sorun uyanıkken uyku halinde olmak... Uyku elbette çekici ama keşke ayakta uyumasak...