Minik Bir Mutluluk
23 Ocak 2013, 09.33 A- A+
Nasılım diye sormayın bana çünküü bilmiyorum..Mutluyum desem değilim ..Mutsuzum desem değilim..Bir bilinmeze doğru sürüklenmişim..Çıkmazlara doğru yol alıyorumm..Belkii çok mutlu belkide çok karamsar bu yolun sonuna doğru atıyorum çaresizce adımlarımı..
Bir an dalıp düşünüyorum ..Hayatmı beni bu hale getiren yoksa benmiyim hayatımı cehenneme çeviren..Bu soru susturuyor benii ..Aslında diyorum mutlu olmak için o kadar nedenim varken neden mutsuz olmayı seçtim kendime..Soru üstüne soru yağıyor beynimde cevabını bilmediğimm..
Şöyle derinlere doğru daldığımda buraya bu yazıları yazabilmek bile mutluluk olmalı diyorum..Ya yazamasaydım..Ellerimin olması bir mutluluk ..Ya göremeseydim yazdıklarımı ..Gözlerimin olmasıda bir mutluluk ..Yada sesim çıkmasaydı ,okuyamasaydım konuşabiliyor olmamda bir mutluluk..Öyle çok geldiki aklıma duyabilmem ,yürüyebilmem ve bunun gibi..Şükürler olsunki yaradanıma mutlu olmam için binlerce neden vermişş ..Ya vermeseymiş?..
Öyleyse nedir benii bu hale getiren ..Nedir iyiyim derken bile içimde hissettiğim acı sızı ..Bakınıyorum etrafıma mutlu yüzler arıyorum kendimce ama gördüklerim içimi dahada acıtıyor sankii ..Hep bir doyumsuzluk ,hep daha çok, daha fazla ,hep benim olsun diyenler var sanki..Küçüçük çocukların yüzlerine bile baktığımda hep bir mutsuzluk, bir hüzün var gibii..Oysaki daha çok küçücükler... Yaşadığım her acıdan bile mutluluk çıkartabiliyorken ben ..Şimdi neden bu bilinmezlik..Niye düştüğüm bu karanlık kuytudan çıkmıyor ayaklarım..Aslında diyorum iyiyim ben..Mutluyum diyorum inadıya da..Yüreğime çöreklenen acıda neyin nesi .. Çaresiz çırpınışlarındamıyım bilinmeyenin..Yada bilinmeyenmi çaresiz bırakan benii..
Yürüdükçe yavaş atar oldum adımlarımı..Daha bir korkarak bakar oldum etrafıma..Zamanmı değişti bizmi değiştik ...Yoksa hep böyleydide benmi farketmemiştim.Şimdi mi daha bir derin düşünür oldum acaba...
Bu yoğun düşüncelerden çıkmak için yüzüme küçük bir tebessüm,yüreğimede minik bir mutluluk kondurdum..Dilerim bu minik mutluluk bu yazıyı okurken sizin yüreğinizede konar..Ama siz yinede bana nasılım diye sormayın..Çünküü nasılım bilmiyorum... <<<Sevgilerimlee BuzuL >>>
Bir an dalıp düşünüyorum ..Hayatmı beni bu hale getiren yoksa benmiyim hayatımı cehenneme çeviren..Bu soru susturuyor benii ..Aslında diyorum mutlu olmak için o kadar nedenim varken neden mutsuz olmayı seçtim kendime..Soru üstüne soru yağıyor beynimde cevabını bilmediğimm..
Şöyle derinlere doğru daldığımda buraya bu yazıları yazabilmek bile mutluluk olmalı diyorum..Ya yazamasaydım..Ellerimin olması bir mutluluk ..Ya göremeseydim yazdıklarımı ..Gözlerimin olmasıda bir mutluluk ..Yada sesim çıkmasaydı ,okuyamasaydım konuşabiliyor olmamda bir mutluluk..Öyle çok geldiki aklıma duyabilmem ,yürüyebilmem ve bunun gibi..Şükürler olsunki yaradanıma mutlu olmam için binlerce neden vermişş ..Ya vermeseymiş?..
Öyleyse nedir benii bu hale getiren ..Nedir iyiyim derken bile içimde hissettiğim acı sızı ..Bakınıyorum etrafıma mutlu yüzler arıyorum kendimce ama gördüklerim içimi dahada acıtıyor sankii ..Hep bir doyumsuzluk ,hep daha çok, daha fazla ,hep benim olsun diyenler var sanki..Küçüçük çocukların yüzlerine bile baktığımda hep bir mutsuzluk, bir hüzün var gibii..Oysaki daha çok küçücükler... Yaşadığım her acıdan bile mutluluk çıkartabiliyorken ben ..Şimdi neden bu bilinmezlik..Niye düştüğüm bu karanlık kuytudan çıkmıyor ayaklarım..Aslında diyorum iyiyim ben..Mutluyum diyorum inadıya da..Yüreğime çöreklenen acıda neyin nesi .. Çaresiz çırpınışlarındamıyım bilinmeyenin..Yada bilinmeyenmi çaresiz bırakan benii..
Yürüdükçe yavaş atar oldum adımlarımı..Daha bir korkarak bakar oldum etrafıma..Zamanmı değişti bizmi değiştik ...Yoksa hep böyleydide benmi farketmemiştim.Şimdi mi daha bir derin düşünür oldum acaba...
Bu yoğun düşüncelerden çıkmak için yüzüme küçük bir tebessüm,yüreğimede minik bir mutluluk kondurdum..Dilerim bu minik mutluluk bu yazıyı okurken sizin yüreğinizede konar..Ama siz yinede bana nasılım diye sormayın..Çünküü nasılım bilmiyorum... <<<Sevgilerimlee BuzuL >>>
YORUMLAR
SANA ZATEN SORMAYACAĞIM NASILSIN DİYE.ZATEN YETERİNCE KARAMSARSIN VE BU KARAMSARLIĞINDAN DOLAYI HERKEZİ KENDİN GİBİ DÜŞÜNÜYORSUN.ONLARA BAKARKEN KENDİNİ GÖRÜYORSUN. BAZEN DÖNEM DÖNEM HERKEZ HER DUYGUYU YİTİRİP BAŞKA DUYGULARA YELKEN AÇAR.SİLKELEN BENCE BU KARAMSARLIK VE YEİSTEN.ZATEN ÇIKIP TEBESSÜME BAŞLAYIP DAMLAYA DAMLAYA O DEDİĞİN MİNİK MUTLULUKLAR BÜYÜR,ÇOĞALIR.İÇİNDE BİR DERYA OLUR.
BAZEN BEN EN KARAMSAR ZAMANIMDA BİLE POLYANNA OLURUM VALLA ÇOK İŞE YARIYOR BUDA
BUZUL; BEN SENIN BU UMUTSUZLUGU ANLAMIYORUM HER BLOG OKUDUGUMDA NEDEN İÇİM KARARIYOR ? GÜLÜP YA NE MATRAK YAZMIS DEMEK ISTIYORUM AMA DİYEMİYORUM... BEN ARTIK SENDEN BÖYLE YAZILAR BEKLİYORUM . BEKLENTILERIMI BOSA CIKARMA EMI ÖPTÜMMM KOSKOCAMANNN HEE YAZINA SU SÖZÜMLEDE NE ANLADIGIMI ÖZETLE YAZAYIM :-)
TIPKI BİR NEFES GIBISIN .İÇİMDE TUTTUGUM SÜRECE BENIMSIN.BIRAKIRSAM GIDECEK BIRAKMAZSAM ÖLDÜRECEKSIN.....