gamyun.net'i doğru görüntüleyebilmek için tarayıcını güncellemelisin, güncelleyemiyorsan başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsin.

BLOG

AĞLAMA ANNE -1

28 Ocak 2013, 16.12
A- A+



O sabah  acı  çığlıkl  sesleri   ile  uyandı  kuçuk  çocuk..

Dışardan  gelen  kalabalık   ağlayış seslerine  doğru  koşmaya  başlar..O ufak  beyinle   pek  algılayamadığı   bu  sesler de  nerden diye  düşünemeden ,Kendini    bahçeye  atar.

Daha  gözlerinde uyku sersemliği  ile  açamzken  birden  açılıverdi  gözleri,  annesini yerder oturmuş  çığlık  çığlığa  ağladığını  gören  çocuk  ona  doğru  ilerler . kalabalığın içine  dalıp  annesıne  tam  tutunacakken biir  teyze  onu  kolundan  yakalyıp  ordan uzaklaştırmaya  çalışırken,çocuk  var  gücüyle  ''  anneee   diye   bağırmaya  başlar. Ama   annesi  onu  duymuyordu  bile,  birden  teyzenın  elinden  kurtulup  annesının kıyafetın   den  sımsıkı  sarılıverdı.Tam  o  sırada   anne de   farketmıştı  oğlunu. sımsıkı  yavrusuna  sarılıp, ağlamaya  devam ediyordu.. çocuk, Neden  ağlıyorsun  anne   sorusana  anne  cevap  bile  verememişti.. Bir  anda  kalabalık  hızla  artıyordu, çocuk  hala  ne olup  bitenden   habersız  şaşkın bakışlarla   gözleri sağa  sola  bakıp duruyordu..ve.. işte   o  an  kıyametin  koptuğu  andı ..

Bir  aracın  bahçe  kapısına  geldiği  anda,  hafızadan   hiç  silinmeyecek  bir  anı  olarak  kaldığı   işte  o  andı ...

Arabadan  önce  çocğun  amcaları iner,  arabanın  arkasına   gecip  arabadan  bir şeyi  omuzlayıp  bahçeye  gırdıler.  bir kaç kışının taşıdıkları  şey ise  bir  tabuttu. çocuk  hala  hiç bir şeyi anlayamamıştı, neydı o  getırdıkleri  şey,  o  mınık  aklıyla, ' acaba   babam   anneme  dolap   alacaktı  omuydu  getırdıkleri  diye  düşündü . peki annesi   sevineceğı  yerde  neden ağlıyordu,  Çocuk  aklı işte.  çocuklrın  bile  düşünceleri  hep   küçük  düşüncelerdır....
Tam bu  sırada  gelen  tabutu  bahçede  bir  masanın  üzerine  koydular.bahcedeki  kalabalık   tabutun  başına  toplanmış  ağlayanları  teselli   ederken, çocuk  eve doğru koşmaya  başladı.

İçerden  gelen  bir  bebek  ağlayışını  onca  kalabalıktan  bir  kışı  dahı  duymuyordu.Çocuk  hemen  ağlayan  kardeşının yanına  gıdıp  susturmaya  çalışıyordu, sus  sende  ağlama  sen ağlayınca  annem de  ağlıyor  bak  diyerek  kardeşıne  sarılıyordu.çocuk  bir yandan  kardeşıne  bakarken  bir  taraftan da  dışarda neler oluyor   merak  ediyordu.
Tekrar bahçeye çıktığında  kimse  ona  bakmıyordu bile, bahçedeki  erık  ağacına  sarılıp  kalabalığı  seyretmeye  başladı. bu sefer gözlerinden  cısım cısım  yaşlar  yanağından süzülüyordu sessizce,  Ama bu  tabuttakı  babası için  değildi  Belliki   ağlayan  annesi  için  di.  Çünkü annesinin  ağlayışına belliki çok  üzülmüştü üzülmüştü..
Kalabalık  gittikçe  artarken, çocuk  annesine  koşar. anne neden  ağlıyorsun  ağlama bak kareşim de  sen ağlıyorsun  diye   susmuyor  oda   ağlıyor diyerek annesının  boynuna  sarılır...anne  oğul  birbirlerine  sımsıkı  sarılırlar. 
Saatler,   dakıkalar   hızla  geciyordu:

VEDA  ZAMANI.

herkes  toplanmış   imam ın gelişiyle  dua  etmeye  başlarlar .Tam  dua    sırasında  imam   babasının  ismini  okuyunca,  çocuk  işte   o  an  masanın  üzerinde ki  şeyin  içinde  babasının  olduğunu  anlamıştı..O  minik  elleri  ile   tabutun  kapağını  açmaya  çalıştıysa da açamamıştı.birden  babaa  diye   bağırmaya  başladığında  sesler  uğultu  gıbı  bahçede  yankılanıyordu çocuk..  açın  kapağı   babam  nefes   alamaz  boğulur  diyordu açınn  açın   açınn  kapağı  diyerek  bir  yandan  ağlıyordu. o  an kim hatırlamıyor   birisi  çıkıp  çocuğu   kucağına  alıp ordan  uzaklaştırmaya  çalışrken, çocuk  çırpınıyordu  bırak  beni  diye..
Aradan  saatler  geçmış  çocuğu  uzaklaştıran   teyze  tekrar geri  getırdığın de   bahcede  kimsecıkler  kalmamıştı. oysa  sabah  ne  çok  kalabalık tı .. artık  annesı de  ağlamıyordukimse  ağlamıyordu. günler  haftalar  geçerken  bazı   acı  hatıralar   silinmiyor  hafızalardan.Geride  kalan  bir   anne  bir de  kardeş  ...... 
 

  devam edecek ...................................................................................

YORUMLAR

28 Ocak 2013, 22.35
Hikaye aslında çok güzel bir hikaye vede anı olarak hafızalarda yer edebilir fakat benim dikkatimi çeken bu güzel anı veya hikayeyi biraz cümle düşüklükleriyle dagıtmışsın umarım devamında bunlara dikkat edersin yoksa konu çok güzel haberin olsun .
29 Ocak 2013, 00.44
Duygulandım okurken biraraannenin yerine koydum kendimi ,birara senin yerine sonra da o minicik kardeşinin yerine  ama hiçbiriniz olamadım . o yumruk kadar kalbimiziz her bir köşesinde nekadar çok hatıralar yüklü .bizlerle paşlaştığın için çok teşekkürler . kalbinin boş kalan her bir köşesine güzel anılar yerleşsin . ANNECİĞİNİN yüzü senin ve kardeşinin sağlığı ve mutluluğu ile gülsün. sevgilerimle
29 Ocak 2013, 09.37
  Kendimi bir an senin yerine koyup düşündümde yaşadıkların korkunç geldii..Küçücük bir çocukken babasız kalmak kimse istemezdi sanırım..Çünkü ne amcalar nede dayılar baba yarısı olur deseler bile kimsecikler olamazdı benim babam gibii..
 Kardeşinin yerinde olmaksa çok ama çok daha acı sanki..Bir baban var ama hiç görmemişsin,
kokusunu duymamışsın, birkez bilee babacığım dememişsin, diyememişsin ..Daha korkunç ne olabilirki..
  Annenide düşündümde ne zorluklar çekti kimbilir iki küçük yavruyla.. Babasız bir başına ne
ne zorluklarla yetiştirdi kimbilir sizleri..Nekadar büyüsek bile hep annemizin babamızın yanında
çocuk oluruz yada çocuk olmak isteriz ..Yine saçlarımı okşasa, yine sarılsa,yine sımsıkı bağrına bassa diyee..
  Çok güzel bir yazı olmuş..Okurken ağlamayayım dedim ama ayrılıklar ölümün kardeşi gibi..
Engel olamadım habersizce akan gözyaşlarıma..Yüce Mevlam Kimseyi Annesiz,Babasız bırakmasın..Onların acılarını bize yasatmasın ..Sana Annen ve kızkardeşinle bir ömür
mutluluklar diliyorum..Eline emeğine yüreğine sağlık ..
                          <<<<Sonsuz sevgilerimle BuzuL>>>>
29 Ocak 2013, 13.25
Öncelıkle yazını okurken bende gözyaslarıma hakim olamadım. duygularını, düsüncelerını öle bı anlatmıssınkı ne dıyım. Ama sen yüregi öle güzel bı ınsansın kı,  annen senın gıbı bır evlada, kardesinde senın gibi bir abıye sahıp oldugu ıcın cok şanslı. ınsallah hayatında ız bırakan tek acın bu olur, benım duygusal hemsom....yüregine saglık
06 Mayıs 2013, 10.03
Emeğine Yüreğine Sağlık Güzel Kardeşim
04 Kasım 2014, 12.10
Aynı günü bende yaşadım ve yine aynı acıyı hisettim içimde bana da bebek beklediğim için " baban öldü " dememişlerdi insanın içinde büyük  bir acı her zaman yaşanan ve yaşanacak olan :((( 
Yorum yapabilmek için ÜYE GİRİŞİ yapmalısın