Bazen öyle umutlar taşıyorum ki yüreğimde; yalnız bana değil dileyen herkese yetsin istiyorum. Sevgiye arsızca asılıyorum . Riyasız , yalansız ve pervasız ; en önemlisi de karşılıksız sevmeye çalışıyorum yakınımdakileri. Dostluğu sevgiyle yoğururken , hayata köprüler kurmaya çalışıyorum harcı hoşgörü olan….Paylaşarak kurtulmaya çalışıyorum yalnızlığımdan ve acılarımdan. Dertleriyle dertleniyorum dertlilerin. Hüzünleriyle hüzünleniyorum.Karşı çıkmaya çalışıyorum düzene sessiz çığlıklar  atarak. İşe yaramayacağını bilsem de arka çıkmaya çalışıyorum mazluma , kimsesize…Karşımda gördüğüm bedenlere  değil onların sarmaladığı ruhlara ulaşmaya çalışıyorum pes etmeden. Düşündüklerimi hayata geçirmeye çalışıyorum çoğu zaman. Allahtan gelecek merhamete önem veriyor ve buna layık olabilmek için ; merhametle yaklaşmaya çalışıyorum her canlıya. Yüreğimdeki sevgiyi pamuklara sarıp saklıyorum , isteyen değil hak eden alsın diye. Acizliğimden değil, üzmemek , kırmamak için ; sınırlarını zorluyorum sabrımın ve  ‘’insan ‘’ sözcüğünü işliyorum  beynime ince ince. İçime kök salan zeytin dallarını herkese, herkese uzatarak affetmeyi , affedilmeyi deniyorum her şeye rağmen. Kısacası insan olmaya çalışıyorum atalarımın bana öğretmeye çalıştıklarını uygulamaya çalışarak…İnsan olmak insanca yaşamaya layık olmak için……..