Uzun zaman oldu mektup yazmayalı , teknolojinin getirilerinden faydalanıyorum herkes gibi bende en  olasısısndan. Bugün se  mektup yazmak istedim ve ilk kez bloğumda italik yazı kullanıyorum , gerçek mektuplarımda olduğu gibi.

Bir yıl oldu gamyun da blog köşesiyle tanışalı ve yazmaya başlayalı. İlk  yazımda bloğun ne olduğunu bilmeyen , satır arası boşluk verebilmek için klavyenin tuşlarıyla savaşan acemi bir ben vardı ..

Zamanla öğrendim bilmem gerekenlerin bazılarını , deneme- yanılma yoluyla, silbaştan yaz ya da kelimelerle basket yapan biriydim çöp kovasına. Kopyalamayı bilmeyen , tam yazmış bitirmiş bloğu sisteme göndermiş fakat sistemden düşmüş biri, haydi tekrar baaşa dön kızım . İyi ki geri dönüşümü var bazı durumların keşkelerden  habersiz..

Otuzun üzerinde yazım yayınlandı burada , yayınlanmayanlar da oldu , benim sildiklerim de..  bu nokta da teşekkürlerimi iletiyorum gamyun yönetimine bana verdikleri emekten ötürü ve okuyan yorumda bulunan herkese sevgilerimi iletirim.

Ve arkadaşlarım oldu , hatta dostlarım , beni gerçekten sevdiğini    bildiğim  , düşündüğüne emin olduklarım ve benim de sevdiklerim . Yokluğumda merak edip mesaj yazanlar , yada telefonumu titretenler ... güzel sohbetlerim oldu şeker tadında , kazançlarım oldu hayata dair,  bazende sevgime ,  arkadaşlığıma sahip çıkamayanlar..

Son iki aya yakın zaman diliminde yazmadım hiç , fakat  yazmak istedim , kaç kez aldım elime tuşları hatırlamıyorum , parmaklarımda yarım kaldı her  harf  , her konu ,bitmeden bitirilemeden biriktiler sandıkta  bir bir , sararmadan günyüzüne çıkarlarmı bilmiyorum.. ancak bir süre daha orada kalacakları kesin,  yazılan blogları okuyorum yorum da bulunmasam da ..

Kendimce nedenlerim var , yada bahanelerim mi desem , keşke sorun tuşlarda olsaydı ben de değil..

İnsanın düşünceleri yorulur mu , kaçar mı kendin den  , yada dalgınlaşır mı her fırsatta ,  birden unutabilir mi önemini bildiklerini , korkarmı  aklının oyunlarından , yapamaz mı   sağlamasını denklemlerin ...  toparlanamayan bir çıkıının dört ucu gibi  bir araya gelemeyen fikirlerdeyim ben şimdi..

Aslında korkuyorum bu halimden ,  kendine saklanmış kaçak bir bir ben var şimdi..

belki de aldığım tedavini etkileri beni  bu duruma getiren bilemiyorum yada birikimler..

Bugün bunları yazıyorum çükki beni merak ederek mesaj yazan arkadaşlarıma cevap vermek istedim. Suskunluğum sürsün bir süre daha ben toparlanıncaya kadar , hani nadasa bırakılan toprak gibi  oluşumlarda olayım dileğim..

ve sizleri gülümseterek gitmek istiyorum bir anımla..

Çok sık  gezmeye çıkmam , çıktığım zamanlarda da özenirim kendime olabildiğince , güzel bir gündü  yazın son demleri , güneş sıcak ve parlak içimdeki ses sokağa çıkmaya iteliyor beni ve sonunda dinletiyor sözünü. Sevdiğim bana hediye gelen bir gömlek ve altına kot pantolonumu gigiyorum , kemerle kolyede çantama ve topuklu ayakkabılarıma kombine olsun derken hazır gibiyim işte..

Makyajsız olur mu  , hafif bir makyaj , parfüm ve son olarakta özenle toplanan saçlar, yine aceleci yanım gündem de küpenin teki unutulur mu hiç..

Sonunda cadde de yürüyen ben ,  her zaman kibirin çekiciliğine aldanmaktan korkar ken bu kez  ona kapıldım mı ne..

Yolun karşısına geçmek üzere kalşdırımın kenarına geldiğim de , gözlerim yoğun fakat yavaş akan trafikte  uygun anı yakalamaya çalışırken , bir hamle yapıyor düşüncelerim 

__hadi şimdi tam sırası geçebilirsin  ceylanım karşıya derken

atılan ilk ve son adımla ben secde misali yerdeyim iki dizimin üzerinde .. trafik mi.. akıp gidiyor  burnumun ucundan ,  umurumda mı sanki

ah bir kalkabilsem  , dizlerimin acısı içimi yakarken ne mümkün , sonunda oturdum olduğum yere kaldırımın kenarına , dizlerimden akan kan pantolonumun üzerine çıkmıştı  bile , yardıma gelenlere teşekkür edip bir süre öylece kaldım oturduğum yerde  , o an yapmak istediğim oydu ve ben hiç utanmadım düştüğüm için..

Aslında ben mesajı almıştım..

                                          Kibirsiz ve sağlıklı bir hayat dileklerimle...

                                                                                                                  Veda........