Kanser Hastası..

Bu başlıktaki blogu okudum ve geçen zamanla bende yitip giden duygular çaldı kapımı ilk kez..

Neydi kanser hastası,kimdi o,herkes mi kanser oluyodu,yok canım bize uğramaz ki..

Normal tempoda devam eden tipik hayatımda bir telefon aldım..Kötü haber tez gitsin diye değil midir telefonlar..? Karısıydı arayan..

-Alo

+Efendim

-Bişeyler oldu !

+...

+Konuşsana be kadın ne oldu ?

-Nefes alamıyor,evi boyuyordu bi anda tıkandı !

+...

-Ankara'ya geliyoruz..

Hiç Kötü Düşünmedim..

Astım hastasıydı,belki olağan krizlerden biriydi ama geliyodu işte demekki bi yoklayıp gitmişti..Neyse öğrenecektik..

Vardılar..

Hastaneye gidildi..Testler incelemeler yapıldı.. Hastaneye yatırıldı..Ben hala gitmedim..Görmedim. Neyse benimde ziyaret vaktim geldi..Ben hastanelerden hep nefret etmişimdir..Ama o gün o hastaneden iki kere nefret ettim..

Karşıladı..

Ömrüm boyunca asla asık bi sıfatla görmediğim o çınar yine ışıl ışıl gülümsüyordu..Yine o bildik esprilerinden sunuyodu ortaya karışık..

-Şurdan bi çıkıyım saçlarımı,bıyıklarımı siyaha boyatıp kapına bi geliyim tanıyamayacaksın beni,herkese kapıma yakışıklı bi delikanlı geldi diyeceksin..

+Hadi ama yapma..Geleceksen de görünme kimselere bakarlar iç geçirirler kıskanırım..

...

Taburcu Edildi..

Geri döndüler evlerine karısıyla yine sıfatında o gülümsemesi..bembeyaz takma dişleri bembeyaz saçları ve tabii bıyıkları..O'nu hiç bıyıksız görmedim.

Hiç Kötü Düşünmedim..

Kan sonucuydu bilmem ne sonucuydu çıkmıştı hepsi bir bir..Konuşuluyodu evde..Subay olan oğlu gelmişti Söke'den..Evde gereksiz bi gerginlik herkesin birbirinden sakladığı bi gerçek..

Ben Hala Hiç Kötü Düşünmedim..

Neydi kanser hastası..Bize uğramazdıki..

Duyduğum günü dün gibi hatırlıyorum..Ev oldukça kalabalıktı..Her kafadan ayrı bi ses..Bi ara dendi ki akciğer kanseriymiş.................

Kötü Düşünmüyodum,Düşünmeyecektim İşte..

Biraz zaman geçtikten sonra tedavilere başlandı..Cerrahi müdahalelerdi kemoterapiydi bilmem radyoterapiydi..

Gelirdi o kuru alıp giderdi..Şehirden asla haz edememiş bi adamdı..

Gittim..

Yine kurulmuş baş köşesine açmış Neşet Babayı dinlemekte..

+Bana şu en sevdiğim yemeğinden yapsana çok canım istedi,senden başkasıda beceremiyoki öylesini..

-Getir malzemeleri de yapalım..öhö öhö !

-Dokunma adama ne yemeğiymiş hali yok görmüyo musun ?

-Ellemeyin getirin malzemeleri yaparım ben ona ne istiyosa..

Malzemeleri doğradı bir bir..Artık geriye ne kaldıysa o güçle etleri dövdü bi güzel..Özendiği besbelliydi ama zorluyodu öksürük..Kendi bi lokma yemedi..

Dizinin Dibindeyim..

Şakalaşıyoruz her zamanki gibi..Yine başlıyo saçlarımı şöyle boyatıcam bıyıklarımı böyle..O ara tuttu bıyıklarını..Böbürlenecek ya..

Bir tutam bıyık kaldı elinde..Gözleri bende kaldı.. Gözlerim elindeki bıyık tutamında..

Nefessiz Çıktım Odadan,Evden..

Böğüre Böğüre ağlamak isteyipte sessiz sessiz içine akıtmak tüm yaşı neydi nasıl oluyodu o gün anladım..

Tedaviye Geliyodu..

Kapı çaldı..Haberim vardı o gelecekti koştum ve açtım..

Karşımda bi adam vardı ama hiç bilmediğim görmediğim,hayal bile edemeyeceğim belki..Saçları yoktu bıyıkları yoktu..Sadece o bembeyaz gülüş kalmıştı geriye..

Zoruna gitmişti olanlar..Kendini traş ettirmişti karısına..

Sarıldım..

Hemen Alıştım,Yolu Yoktu..

Bu süreç böyle geldi geçti..Bigün telefonum çaldı onun numarası..Ama ses onun değil..Bişeyler söylüyo belki arada gülüyo..

-Dondurma yedim sesim kısıldı diyo..Gülüyoruz..

Çok zaman sonra öğrendim ki buda hastalığının bize oynadığı bi oyun..Geçer diyorum..

Kötü Düşünmüyorum..

Zaman böyle böyle geçiyo.Nerdeyse 1 seneye yaklaşıyo.. -Beni hergün ara korkuyorum diyo ses seda çıkmayınca iyiyim de kapat..

Geldi..

Artık biraz bizde biraz kızında kalıyo..Ama gönlü köyünün temiz havasını istiyo..Altın kafesteki bülbül artık..

.

.

.

Hayatının o son gününde yanındayım..Sürekli terliyo üstünü değiştiriyoruz.Sadece mamayla beslenebiliyo. Bi bardak çay istiyo benden getiriyorum içemiyo.Sonra su diyo.Su getirir misin ?Bana öpücük atıyo.Konuşmak istemiyo pek.Sesi yok kendine lanet ediyo..Su getiriyorum bakışıyoruz..O ne diyo..Düşünmeye zamanım yok..Su istedin ya diyorum..Gözleri doluyo biraz..tek bi yudum alıyo..Öksürük onu boğuyo.. Götür diyo..

Sonra vedalaşıyoruz.Gitme diyesi var nereye diyesi var ama demiyo işte..Bakışıyoruz..Eve geçiyorum..Yaklaşık 2 saat sonra telefonum çalıyo..

Kötü Düşünmüyorum..

O'nu son görüşüm o oluyo..Bugün 955. gün bitiyo.. Ömrümün onsuz 955 günü..

Nasıldı derseniz..

Ben hala kapımın çalmasını..O boyanmış kara saçları kara bıyıkları kocaman gülümsemesi bi ömre bedel adamı bekliyorum..