ENGELLİLERİ ENGELLİ YAPAN İÇİNDE BULUNDUKLARI KOŞULLARDIR.
28 Şubat 2013, 00.22 A- A+
Sanırım dünyada engelli olarak yaşanılan daha doğrusu yaşanılamayan en kötü ülke Türkiye olsa gerek.
Neden böyle düşündüğümün nedenlerini de yaşadıklarımdan yola çıkarak değerlendirmek istedim.
1. Kaldırımların bizlere (engellilere) uygun olmaması veya uygun olsa da illaki bir ENGEL bulunması. Örneğin biz engellilerin kimseye ihtiyaç duymadan bir kaldırma çıkması çok zordur. Diyelim kaldırımın bir köşesinden çıktınız, ineceğiniz yere vardığınızda ya inmek için gerekli olan rampanın olmadığını görürsünüz, ya da rampa var ama önüne ya bir araç park etmiş (duyarlı vatandaşlarımız tarafından), herhangi bir nesne konmuş ya da ya da ya da ağaç dikilecek başka bir yer yokmuş gibi ağaç dikilmiş. (Ağaçlara karşı değilim lütfen buradan bu sonuç çıkmasın) Çıktığınız yöne doğru geriye gidersiniz.
Bu Resim her şeyi daha güzel bir şekilde anlatır sanırım.
2. Üst geçitler; Türkiye’de olmazsa olmazlar. Ama nedense hiçbir engelli üst geçidi olması gerektiği gibi kullanamaz. Ya hiç çıkamazsanız Ya da çıkarsınız inemezsiniz veya asansör vardır binilmez, anahtarı olmaz, çalışmaz.
Üst geçitlerin hali görün.
3. Ne oturduğumuz binalarda nede çarşı pazarda, o çok ünlü AVM’ler dahi bizlerin acıktığımızda ya da lavabo ihtiyacımızın olduğunda rahatlıkla girebileceğimiz yerler bulunmamaktadır ki bunla ilgili mevzuatlar olmasına rağmen.
İlgili makamların açıklamalarına göre 2012 yılının Temmuz ayına kadar bu düzenlemeler veya eksiklikler giderilmiş olacaktı. Neredeyse 2013 Temmuz geldi henüz bir gelişme yok.
4. Ulaşım; neden hiçbir engelli otobüse tek başına binemez? Engellilere özel otobüs aldınız almasına da ben o otobüse tek başıma binemedik den sonra göstermelik o otobüsü almanızın bana ne gibi bir faydası olabilir ki?
Buyurun bize özel otobüsler ama tamamen bize uygun değil, nedeni ise o rampanın bir kişiye ihtiyacı olmadan açılamaması. Sanırım tam da bu noktada eğitime çok ihtiyaç var. Normal şartlarda otobüs şoförünün inip bize yardım etmesi gerekmektedir ama maalesef ki çok az yardım eden şoför var. Bir açıdan da şunu düşünelim trafik stresi tabi ki var ve bu şoför neden bize yardım etsin madem böyle bir otobüs alıyorsunuz neden elektronik değil teknoloji mi uygun değil acaba yoksa rant mı her şey.
5. Burada da görme engelli biri için yapılan özel yol ya da ENGEL mi diyelim...
Birde klasik olacak ama bu konuda gerçekten ama gerçekten eğitim şart. Eğitim sadece okuma anlamında olmamalı engellilere davranış ve engelli olmadıklarını ve asıl engelli olmamızın sorun değil de engellerin sorunlarımız olduğunun bilinmesi lazım.
Biz engellilere yardım etmek istiyorsanız bize engel olmayın ve bize hazır balık getirmeyin balık tutmasını öğretin en büyük yardımınız bu olacaktır. “Balık dedim de bir balık hastası olarak bu cümleyi çok severim. J"
Engelli olarak yaşamak aslında göründüğü kadar zor değil zor olan bizlere engel çıkarılması.
Türkiye de engelli olmak mı daha kötü yoksa Türkiye de engellere mazur kalmak mı?
Ben Gamyunun sadece oyun ve eğlence sitesi olduğunu düşünmüyorum, üyeleri arasında illaki bu konularda yetkili insanlar vardır. Bu blog birazda Gamyun aracılığı ile onlara bir sesleniş niteliğinde olacaktır. Sesim onlara kadar ulaşırsa yukarıdaki eksikliklerimize daha duyarlı olup, bir çözüm getireceklerinden eminim.
Not: Buradaki resimler farklı sitelerden aldığım resimler olmakla beraber, aynı sıkıntıları bizzat yaşadım ve halada yaşamaktayım bende.
Dipnot: Bu bloga resim eklemem de benden yardımlarını, bilgilerini esirgemeyen, hatta gmsnn opumuzun sakın kimseye resimli blogun kolay yönetimi anlatma tehditlerine rağmen bana kolay yöntemi bir çırpıda anlatan ve piştide sürekli bize yenilen Ataya'ya çok ama çok teşekkür ederim.
Neden böyle düşündüğümün nedenlerini de yaşadıklarımdan yola çıkarak değerlendirmek istedim.
1. Kaldırımların bizlere (engellilere) uygun olmaması veya uygun olsa da illaki bir ENGEL bulunması. Örneğin biz engellilerin kimseye ihtiyaç duymadan bir kaldırma çıkması çok zordur. Diyelim kaldırımın bir köşesinden çıktınız, ineceğiniz yere vardığınızda ya inmek için gerekli olan rampanın olmadığını görürsünüz, ya da rampa var ama önüne ya bir araç park etmiş (duyarlı vatandaşlarımız tarafından), herhangi bir nesne konmuş ya da ya da ya da ağaç dikilecek başka bir yer yokmuş gibi ağaç dikilmiş. (Ağaçlara karşı değilim lütfen buradan bu sonuç çıkmasın) Çıktığınız yöne doğru geriye gidersiniz.
Bu Resim her şeyi daha güzel bir şekilde anlatır sanırım.
2. Üst geçitler; Türkiye’de olmazsa olmazlar. Ama nedense hiçbir engelli üst geçidi olması gerektiği gibi kullanamaz. Ya hiç çıkamazsanız Ya da çıkarsınız inemezsiniz veya asansör vardır binilmez, anahtarı olmaz, çalışmaz.
Üst geçitlerin hali görün.
3. Ne oturduğumuz binalarda nede çarşı pazarda, o çok ünlü AVM’ler dahi bizlerin acıktığımızda ya da lavabo ihtiyacımızın olduğunda rahatlıkla girebileceğimiz yerler bulunmamaktadır ki bunla ilgili mevzuatlar olmasına rağmen.
İlgili makamların açıklamalarına göre 2012 yılının Temmuz ayına kadar bu düzenlemeler veya eksiklikler giderilmiş olacaktı. Neredeyse 2013 Temmuz geldi henüz bir gelişme yok.
4. Ulaşım; neden hiçbir engelli otobüse tek başına binemez? Engellilere özel otobüs aldınız almasına da ben o otobüse tek başıma binemedik den sonra göstermelik o otobüsü almanızın bana ne gibi bir faydası olabilir ki?
Buyurun bize özel otobüsler ama tamamen bize uygun değil, nedeni ise o rampanın bir kişiye ihtiyacı olmadan açılamaması. Sanırım tam da bu noktada eğitime çok ihtiyaç var. Normal şartlarda otobüs şoförünün inip bize yardım etmesi gerekmektedir ama maalesef ki çok az yardım eden şoför var. Bir açıdan da şunu düşünelim trafik stresi tabi ki var ve bu şoför neden bize yardım etsin madem böyle bir otobüs alıyorsunuz neden elektronik değil teknoloji mi uygun değil acaba yoksa rant mı her şey.
5. Burada da görme engelli biri için yapılan özel yol ya da ENGEL mi diyelim...
Birde klasik olacak ama bu konuda gerçekten ama gerçekten eğitim şart. Eğitim sadece okuma anlamında olmamalı engellilere davranış ve engelli olmadıklarını ve asıl engelli olmamızın sorun değil de engellerin sorunlarımız olduğunun bilinmesi lazım.
Biz engellilere yardım etmek istiyorsanız bize engel olmayın ve bize hazır balık getirmeyin balık tutmasını öğretin en büyük yardımınız bu olacaktır. “Balık dedim de bir balık hastası olarak bu cümleyi çok severim. J"
Engelli olarak yaşamak aslında göründüğü kadar zor değil zor olan bizlere engel çıkarılması.
Türkiye de engelli olmak mı daha kötü yoksa Türkiye de engellere mazur kalmak mı?
Ben Gamyunun sadece oyun ve eğlence sitesi olduğunu düşünmüyorum, üyeleri arasında illaki bu konularda yetkili insanlar vardır. Bu blog birazda Gamyun aracılığı ile onlara bir sesleniş niteliğinde olacaktır. Sesim onlara kadar ulaşırsa yukarıdaki eksikliklerimize daha duyarlı olup, bir çözüm getireceklerinden eminim.
Not: Buradaki resimler farklı sitelerden aldığım resimler olmakla beraber, aynı sıkıntıları bizzat yaşadım ve halada yaşamaktayım bende.
Dipnot: Bu bloga resim eklemem de benden yardımlarını, bilgilerini esirgemeyen, hatta gmsnn opumuzun sakın kimseye resimli blogun kolay yönetimi anlatma tehditlerine rağmen bana kolay yöntemi bir çırpıda anlatan ve piştide sürekli bize yenilen Ataya'ya çok ama çok teşekkür ederim.
YORUMLAR
Yazına gelince Sevgili Beyaz, duyarlılığı geliştirmeye anaokulundan başlanmalı evet, bazen yaya olarak bizler hiç dikkat etmiyoruz gidiş-dönüş yoluna, çarpışa çarpışa geçiyoruz, kaldı ki tekerlekli sandalye ile geçen kişiler nasıl sorun yaşıyor, farkında bile olmuyoruz. Devlet artık bunu Engelliler Dernekleriyle işbirliği halinde halletmeli, yoksa yapılan her çaba, senin de dediğin gibi bir zaman sonra anlamsız ve işlemez halde kalıyor.
Resim koymanın bir çok yolu var evet, size en kolay yolu anlattım dimi:)) Bir de mesajla olmaz bu iş gideyim yanlarına dedim:)) Gmsnn op bana öğretene kadar ölmüştüm, zaten ilk resimlerimde Konya ovası gibi yazıyı yaymıştım ama düşünüyorum da kibarca düzeltmişti görünce:)
Gerçi,( öhm öhm) bazı hocalar konuyu bilir de iyi anlatamaz derler ya, şey işte, anlayın:))) Bir de tabii şu var, sen çabuk öğrendin:) Ders dinlerken sağa sola hiç bakmadın, hep hmm, mımm, evet, sonra... gibi katılımlarla gözün dersteydi. Bak, çalışana hakkını veriyoruz dimi:) Alone öyle mi, teneffüse bi çıkıyor, oyun oyun derse geç giriyor, kanaatimden yiyor haberi yok:)))
Sizi çok seviyorum, gamyun kucakımı açıyorum bööööyle / 27
Ben çok karamsar değilim bu konuda.Mevzuatların hayata geçirilmesi yönünde sıkıntılar olabilir.Ama gözlemlediğim kadarıyla atılan adımların, küçümsenmeyecek düzeyde olduğu.Kaldırımlardaki yeni dizaynlar dikkat çekecek kadar belirgin.Ulaşım araçlarında ise refakatçılarla standart getirilmeye çalışılıyor. Bakım araçları trafikte hergün mesai koşuşturmasında. X belediyesinin de , Y belediyesinin de , diğerlerininde bu konulardaki hassasiyetinin ortak olması, olumlu bakışımın eksenini oluşturuyor.
Elbetteki eksikler vardır.Trafikteki bir kaç hödükte hep var olucaktır.Ama ben umutluyum bu konuda. Engelsiz ve eğitimli geleceğimizden.
Ülkemiz gerçekten çok ilerledi bu konuda.Avrupayla kafa kafaya diyebilirim.En kötü ülkede değiliz hak yemeyin lütfen.
Her engelliye azda olsa maaş bağlandı.Yürüme engeli olanlar için akülü tekerlekli sandalyesi olmayan yok gibi.
Bugünlerde 9 bin engelli devlet memuru olarak atanacak.Hemde düşük puanla.Eskiye göre çok çok fazla sosyalsiniz.
Birde madde 4'e takıldım. Engellilerin otobüse tek başına binebildiği bir otobüs yok ki.Bu her ülkede böyle, böyle bir teknoloji yok.
Seni eleştirmiyorum yanlış anlama, sadece devlet birilerinin üzerine titriyor.Eskiden olmayan haklar veriyor.Onlar eziliyor, terör görüyor, cart görüyor, curt görüyor.
Sevgili beyaz anlattıklarınızda yerden göğe kadar haklısınız .Ancak bizimkilerin anlamalrı için damdan düşmeleri gerek.Görme engelli birini anlamak için bir gün gözlerini kapatarak gezdirmek .Yürüme engelliyi anlamaları için tekerlekli sandalyeye bağlamak vs...
Ancak bu konuda iş bence yine engelliye düşüyor.Kendilerini iyi anlatmaları ve ihtiyaçlarını iyi dile getirmeleri gerek . Yetkilileri ikna ederek çözüm sağlanabilir.Sıradan bir müteahitle sorunun çzöülemiyeceğini anlamaları için bir şeyler yapılabilir. Bunlar bence çokta zor değil..
Sevgili BEYAZ......
12
12 tarihinde ((
Alın size bir ‘’ENGELLİNİN ‘’ dilinden blog )) başlıklı bir yazı yazmıştın .
Bloğunun bir bölümünde de aynen şu sözleri aktarmıştın.
Sizler ne zaman ( görme engelli ) biri gibi gözlerinizi 1 saat kapatıp sokaklarda dolaşıp bir görme engellinin yaşamının nasıl olduğunu denediniz?
Sizler ne zaman ( bedensel bir ENGELLİ ) gibi tekerlekli bir sandalyeye binip bulunduğunuz şehirde 1 saat sokaklarda dolaşıp ne koşullar altında yaşama azmi olduğunu gördünüz?
Sizler ne zaman ( 1 kolu 1 bacağı) olmayan bir ENGELLİNİN yaşamındaki zorlukları 1 saatliğine de olsa nasıl olduğunu denediniz mi?
Ardından da ;’’ HER CANLI BİR ENGELLİ ADAYIDIR’’ diyerek yazını noktalamıştın. Sana sonuna kadar katılıyorum. Yaklaşık olarak 9 milyon engellinin bulunduğu ülkemizde düşünülmesi gereken; ‘’engellileri yaşama nasıl daha iyi bağlarız? ‘’Asıl önemli olan bu. Onların önündeki en büyük sorunlar sanırım yukarda da belirtildiği üzere ulaşım, fiziksel çevre ve konuttur.Engelli vatandaşlarımız için illa ki binalardaki merdivenlerin yanına rampalar da tesis edilmelidir. Asansörleri ya da rampaları olan otobüslerin sayıları çoğaltılmalıdır. İstihdamları kolaylaştırılmalı, maaşları iyileştirilmelidir. Bunlar gibi ve daha birçok imkanlar çoğaltılarak yaşam kaliteleri artırılmalıdır.
Bloğunda da değindiğin gibi aslında engelli olarak yaşamak göründüğü kadar zor değil; zor olan karşınıza çıkarılan engellerdir!!
Sizi ve şahsınızda tüm engelli arkadaşları sevgiyle kucaklıyorum.....
her hangi bir kaza yada hastalık sonucu engeli olan vatandaslarımız, uzun yıllar görmezden gelindi yok sayıldı malesef. aileleriyle birlikte kaderlerine terk edildi.en acıtan yanıda bu olsa gerekti. bunu itiraf etmek ve kabul etmek bile engelleri kaldırmamız icin bir adım bence.
mavi kapak kampanyasıyla yediden yetmise halkımız bir bütün oldu. bunun semerisinide akülü tekerlekli sandalyelerin yaygınlastıgını görerek aldık. belediyenin düzenledigi bir projede bende yer almıstım. bu sandalyenin ismi engelli kardeslerimiz arasında özgürlük sandalyesi olarak adlandırılıyor. o kadar önemli ki onlar icin. sanki bir araba bagıslamıscasına mutlu olmuslardı.
ünlü sanatcıların yardım ve destek girisimlerini takdirle karsıladık. ama yeterli degil tabi. bizim ülkemiz engelli vatandaslarına sahip cıkma konusunda 50 yıl geriden geliyor. bir almanyada bir norvecte engelli arkadaslarımıza tanınan haklarla burdakini kıyasladıgımızda yolun ne kadar basında oldugumuzu görüyoruz. biraz vakit ayırıp incelersek, aradaki ucurumu kolayca görebiliriz...
bugün sadece 28 subat sürecinin degil ender hastalıkları da anma günü :) bu anlamda yazı daha bir yerinde olmus. duyarlılıga davet eden dikkat cekici blog icin tesekkürler beyaz. engelli olan tüm dostlara acil sifalar diliyorum. dualarımız onlarla. her türlü plotformda yanlarındayız. sevgiler selamlar olsun...
Başka ne denir, ne eklenir ki yazılanlara. Resimler zaten dile gelmiş anlatıyor yaşanan sıkıntıları.
Eskilere göre şuan bu tür sıkıntlar Duk45 ve Beymen33'ün dediği gibi daha iyiye gidiyor bencede. Ve daha iyi olması için bir an önce mevzuat, yönetmelik, yönerge, kanun ne varsa çıkarılmalı ve uygulanmalı.
Tüm engelleri aşmak ve daha güzel bir hayata merhaba demek dileklerimle Beyazımm kocaman öpüyorum seni....
Not: Atayam benim için yazdıkların gözümden kaçmış değil. Demek ben kötü bir öğrenciyim hıııı. Bundan sonra sana 2 pişti yerine 4 pişti ohh olsun sana:))
Ataya: Öncelikle dipnotu ufakta olsa gülümseme olsun diye yazdık umarım alınmadınız aslında alınmayacağınızı bildiğimiz için yazdık. İyi niyetinize sığınarak yazdığımızı biliyorsunuz J gmsnn opumuzunda alınmayacağını düşünüyoruz ( alınırsa en kötü ıslak meşe odununu çıkarır ortaya J )
Kesinlikle katılıyorum size ana okulundan başlanmalı fakat maalesef ama maalesef ki biz engellileri ana okul zamanlarından öcü gibi gösterildiğimiz için çocuklar bile şu zamanda bizlere yaklaşırken az da olsa içlerinde bir korku var sanki biz engelli olmayı kendimiz seçmişiz ve engelli olmak kötü bir şeymiş gibi lanse edilmesi çok kötü bir duygu.
GURCU_KIZI: Benim bulunduğum merkezde metrobüs var ve inanın ben 1kez dahi olsun binemedim ve bu metrobüsler hayatımıza daha kaç yıl oldu gireli. Birde bakın metrobüs duraklarında neden sadece kadıköyde engellilere yönelik çalışma yapılmış engelliler sadece Kadıköy durağında inebiliyor ve binebiliyor. Demek ki istenilse yapılabiliyormuş ki zaten çokta zor bir şey değil. Bu metrobüsler yapılırken engelliler yokmuydu ? Neden bizler düşünülerek yapılmadı.
! ͇̿C͇̿¤̿ ͇̿|Gül८ε&: Birden fazla okuduğun için çok tşkler J) yorumlarını bekliyoruz..
mirza78 : Söylediklerine katılmamak elde değil bu dar kaldırımlara bende çok şahit oldumve biz zat yaşadım keza dar kaldırımda çok mahsur kaldım anca trafik yavaşladığında kaldırımdan inip yoluma devam ettim. Kaldırıma araç parkedenler onlar yok mu onlar bazen şeytana uyayım diyorum patlatayım lastiğini yoluma devam edeyim J ama sakın şeytana uymuyoruz J
beymen33 : Bende karamsar değilim ama gerçek olan şu var yapılanlara göz yumamam ben 18 yıldır engelliyim 18 yıl öncesine bakılırsa ben sokağa bile çıkmakta zorluk çekerken ulaşım olsun ya da vs vs vs şuan otobüse binebiliyorum ama ne zorluklarla bindiğimi ve indiğimi kimse bilemez. Şunu düşüne biliyor musunuz tek başınıza gitmek istediğiniz bir yere neden yanınızda biri olma ihtiyacında kalasınız? Evet bizlere uygun taşıma araçları var peki o taşıma araçlarındaki elektrikle çalışan cihazı neden bir otobüse koyma zahmetinde bulunmazlar? Neden elle açılır bir rampa koyarlar gözle görülür bir şekilde yapılmış örnek var bunun otobüslere monte edilme şansı yok mudur? Ve bu otobüslerde hayatımıza yeni girdi artı biz neden dış ülkelere gebeyiz bizim ülkemizde bir engellinin dilinden anlayan kimse olmadığı için mi? Yabancı ülkelerin yaptığı otobüsleri alıyoruz. Bu kadar mı geri kalmış bir ülkeyiz. Kaldı ki bunları ülkemi kötülemek amaçlı yazmıyorum ASLA ama gözün gördüğüne kılavuz gerekmez.
Bu resimdeki araç dediğiniz.
Duk45: Haala çok gerideyiz yabancı ülkelerde böyle değil diye duydum. 18 yılda toplam 4-5 sene hastanelerde yattığım kadarıyla, dinlediğim engelli arkadaşlarımdan şunu duydum engelliler kapısından alınır özel araçla ne yapmak isterse yapılır evine geri bırakılır. Refakatçisi olmadan. Ama bizde ben 153 engelli arama hattını aradığımda ve şunu sorduğumda ( Ben bedensel engelliyim ve hastaneden randevu alamıyorum kan tahlili ya da bir başka tahlil yaptırmam gerek bunun içinde bir araba istiyorum veya eve gelebilecek bir hemşire ) aldığım cvp aynen şu çok acil olmadığı sürece araba yollayamıyoruz. Kaldı ki yollansa bile her engellinin belirli bir kontör ( kota ) hakkı vardır bunu aşamazsınız. Haklı oldukları yönler illaki vardır ama kısıtlı sayıda araba ya da eleman sıkıntısı olabilir ama bunlar aşılmayacak bir şey değil. Yabancı ülkelere bağlı kaldığımız sürece de aşamayız maalesef. Tv ler de büyük destekçimiz elbette ama zamanında nasıl örnekler gösterildiği ortada. Eskiye nazaran tabi ki ilerleme var, var olmasına ama hala çok eksiklerimiz de var bunları da düzeltmenin en güzel yolu bu işlerin yapımında engelli başkanlarıyla görüşülerek elde edilir.
MASKEM : Bir önceki blogumda yazmıştım Strawberry_06 arkadaşımız o blogumdan alıntı yapmış görürsünüz. Biz bir şeyleri anlamamız için başımıza gelmesini beklemek zorunda değiliz. İnanın bize düşen kısımları ( engeller olmadığı sürece ) her yerde elimizden geldiğince yapmaya çalışıyoruz ama maalesef genel olarak çok fazla dinleme ve yapma alışkanlığımız yok sadece konuşuyoruz bir adım ötesine çok geç ilerliyoruz.
Strawberry_06: Bu konuda duyarlı olduğunuz, daha önceki bloğumdan alıntı yapmanızdan belli. Bunun için size de tşk ederim.
*ηαzεηiη: tşkler desteklerinin devamını dilerim sizler gibilere her zaman ihtiyaç var. Bu arada mavi kapak olayını benim 6 ve 12 yaşlarındaki yeğenlerim de biriktiriyorlar sokakta bulup dayı, amca bunları da yolda bulduk diye getiriyorlar.
! Alοnemm &: Sana diyecek hiçbir söz bulamıyorum zaten blogumdaki yardımların ve her zaman bana desteğini esirgemediğin için ne kadar tşk etsem az seni tanıdığım için kendimi çok şanslı hissediyorum.
Birde şunu demeden geçmek istemedim ( Sanırım dünyada engelli olarak yaşanılan daha doğrusu yaşanılamayan en kötü ülke Türkiye olsa gerek. ) buradaki kötü kelimesini kötü maksatla yazmadım oradaki kötü kelimesi yerine daha çok çalışmamız gerekir deme maiyetin de kullanmak istemiştim. Yanlış aksettim sanırım.
Yorumlarınız için çok tşk ederim.
Bu paylaşımda çok büyük bir boşluk var. Uzun zamandır dile getirmek istediğim başlık altında dile getirilenlerde hayli eksiklikler mevcut. Ne yazık ki engelli vatandaşların yaşadığı sorunlar sadece bu kadar değil. Çok çok çok daha fazlası var. Bir kaçı şöyle ki;
Uzun zamandır düzene sokulmaya çalışılan sistematik bir uygulama çabası son derece yavaş ilerliyor. Özellikle raporlama süreci, kurul-heyet- süresi inanılmaz derecede sıkıntılı. Devlet hastanelerine endekslenmiş engelli raporlarının randevuları dahi 6 aydan başlamakta. 6 ay sonrasında bu raporu alabilme sürecide yaklaşık 1,5 ay. Alınan rapor sadece 1 senelik. Her sene aynı sıkıntılarla karşılaşılıyor. – Sürekli raporlar doktor vicdanına kalmış gibi bir şey.- Ayrıca alınan engelli raporu her kapsamda tam anlamıyla kullanılamamakta, özellikle rehabilitasyon için ayrıca bir rapor istenmekte. Ayrı bir süreç, ayrı bir sıkıntı.
Başka bir sorun da, belirli bir oranda görme engeli olan bir insanın bir gözlük desteği ile bu sorununu çözülecekse ya da yürüme güçlüğü çeken bir insana sağladığınız bir araçla -bir koltuk değneği veya tekerlekli sandalye ile- onun hayatı önemli ölçüde kolaylaşacaksa, böylece engelli karşı karşıya olduğu sınırlanmanın, kısıtlılığın dışına çıkabilecekse, bu onun İçin vazgeçilmez bir şeydir. Rehabilitasyon ve araç-gereç gereksiniminin yeterince karşılanamaması engellilerin toplumla bütünleştirilmesinin önündeki en büyük engellerden birisidir. Ne yazıktır ki canım Türkiye’m de bu süreçte uzun, yavaş ve sıkıntılıdır.
2005 de çıkarılmış kanuna göre, 7 yılda “resmi binaların, mevcut tüm yol, kaldırım, yaya geçidi, açık ve yeşil alanlar, spor alanları ve benzeri sosyal ve kültürel altyapı alanlarıyla gerçek ve tüzel kişiler tarafından yapılmış ve umuma açık hizmet veren her türlü yapıların
” engellilere uygun hale getirilmesini” öngörmekte. Geçen sürede yasaların bu hükümlerine uyulduğunu gösteren çok büyük bir gelişme görülememekte.
Bir engelli annesi olarak karşılaştığım birkaç sorunu dile getirdim. Eksik olan daha çok fazla şey var. Umuyorum ki herşey düzene girer. Bir çok yabancı ülkelerde olduğu gibi engellilerimiz için hayat daha yaşanılası olur.
Bir erkek bilgisayara format atmalıyım dediğinde, bi bildiği vardır, denir.
Bir kadın bilgisayara format atmalıyım dediğinde, yine bi sorunu var, denir:))
Erkekler sanki daha iyi filan diyerek moral yükselteyim dedim))
Ben Bu konudaki eksiklerimizi gördükce bir vatandas olarak rahatsiz oluyorum ..Lakin biliyorumki öyle 3-5 yil icerisinde tüm sorunlar hallolamaz ..Gerci ülkemizde cok fazla sorun var ve hepside bir an önce cözüm bekliyor ..Millet olarakta bizlere pek cok sey düsüyor..Ama engellilerimiz icin yapilmasi gereken özen hepimizin sorumlulugu..
Almanyada bu konudaki izlenimlerimi kisaca anlatmak istedim , Kaldirimlar konusunda kusursuz olduklarini söyleyebilirim ..Her yolda ve her kaldirimda hem bisikletliler hemde Tekerlekli sandalyeler icin gerekli tüm ayrintilar yapilmis..Hatta görmeyenler icin trafik isiklarinin bulundugu direklerde yesilin yandigini bildiren sinyaller var ..Sehir ici otobüs,tranvay ,Metro , ve Trenlerde ayri özen gösteriliyor ..Eger bir tekerlekli sandalye araca girecekse arac sürücüsünün yardimi ve aracinda bu konudaki donanimi ile kolayca gerceklesiyor ve sürücünün esas görevlerindendir bu ..Mecburdur !..Otobüsler mesela duraga girip yolcu alma olayi gerceksirken cocuk arabasi , Tekerlekli sandalye , yada yasli biri varsa komple tüm otobüs saga dogru egilerek alcalir ve binilmesi kolaylastirilir..Istisnasis tüm umumi tuvaletlerde engelliler icin ayri bir donanima sahip WC ler bulunur ..Tekerlekli sandalye ile bile rahatlikla girilip kullanilabilir..Asansörler ise engelliler icin kolay kullanim donanimlariyla dolu ..Görmeyenlere ayri bir ihtimam gösteriliyor ..Ve görme engelli olan insanlar rahatlikla sokakta dolasabilmekte ...Engelliler eger calisiyorlarsa..Ki nerdeyse hepsi calisiyor..Onlar icin özel servisler muntazaman saglik bakanligi tarafindan temin edilmekte..Engellilerin aslinda calismasina bile gerek yok , Devlet fazlasiyla giderlerini karsilamakta ve hayatlari boyunca güvence altindalar ..Lakin özgüvenleri ve hayata tutunmalari icin calismalarini ( 2 saat bile olsa ) saglamaktalar..Daha bir cok güzel olanaklar var..
Neden benim ülkemde de bu olanaklar olmasin ? Neden benim engellilerim bu olanaklardan faydalanamasin ?
Biliyorum bir cok yenilikler bircok güzel olaylar gerceklesiyor..Eminimki kisa zaman icerisinde tüm is adamlari , sanatcilar ve tüm vatandaslarimiz bu konularda daha duyarli olacak ve kisa zaman icerisinde engelsiz gibi görünen ama gercek engelleri vicdanlarinda olan , duyarsiz ve umarsizca dolasan tüm düsüncesizlerde kendilerini gelistirecek...
Çalıştığım son iki okulda engelli öğrencilerimiz için asansör vardı. Bu asansöre ihtiyaç duyan öğrencilerimiz olmasına rağmen okulda idare denilen kalıpsal devlet memurlarını ikna edebilmek için üç-beş arkadaş ne mücadele verdik anlatamam... Adamlar bozulur, diğer öğrenciler de kullanır gibi saçma sapan bahanelerle kapalı tutmayı yeğliyordu...
Yani... Bir çok yerde eksiklik olmasına rağmen son zamanlarda devlet dairelerinde engelli vatandaşlarımız düşünülse de bazılarının korkaklığı engel olmaya devam ediyor...
Bu durum bile aslında asıl sorunun yapılarda değil, kafalarda olduğunun bir somut göstergesidir.