Artık eskisi gibi başucumda oturmuyorsun. Saçlarımı da kendim tarıyorum, düşüp dizlerimi de kanatmıyorum sek sek oynayıp. Kardeşim saçımı çekti diye salya sümük şikayet de etmiyorum. Çünkü ben büyüdüm anne.

Minicik avcuma doldurduğum çiçekleri sana verirken ne çok heycanlanırdım. Ellerimi arkama gizleyip " yum gözlerini anne" derdim. Her seferinde şaşırmış gibi yapıp nasıl da sevince boğulurdun çiçekleri alırken. Artık kocaman bir genç kız oldum, başı her sıkıştığında telefona sarılan senden öğütler alan genç bir kız.

Sen benim dostumsun, sırdaşımsın, arkadaşımsın, canımdan çok sevdiğim canımsın!
Endişeleniyorum bir gün bizi bırakıp gideceksin diye, bir hüzün çöküyor içime aklıma getirdikçe... Daha sıkı sarılıyorum ellerine, daha çok çekiyorum kokunu içime, ANNEM!!!

Yüzündeki her bir çizgi yaşanmışlığın bir izi sanki, varlığın bana öyle bir güç veriyor ki dağ olsa duramaz önümde. Seni çok özlüyorum anne, kokunu , tenini , hatta bana kızmanı bile... Şu anda senden uzaklardayım, anneler gününde de yanında olamayacağım belki ama öyle büyük ki sevgin, bana benden bile yakınsın...
Bütün anneler bir çiçektir ve yarın  bu çiçekleri koklamayı unutmayalım. Benim annem de benim " çiçeğim". Tıpkı ona çocukken verdiğim kır çiçekleri gibi. Tüm annelerin " anneler gününü" yürekten kutluyorum. Senin de anneciğim.

Seni çok seviyorum.....