Kadının cebi insan doluydu...

Ne çok biriktirmiş, ne çok saklamıştı onları.

Annesi sordu: ‘ya ben;  ne yaptım sana kızım?’ diye.

‘Sen beni , küçücük, kodun gittin anne,daha ne olsun?’

Kadının önünde bembeyaz bir kağıt elinde de kocaman bir silgi vardı. Silgi kırmızı,silgi kendinden bile büyük...

Kadının gözlerinden, deli gibi yaş fışkırıyordu. Etrafındakiler, şaşkın şaşkın izlerken, o habire beyaz kagıtta ki, bir şeyleri siliyordu. Silgi artıkları dağ olmuştu solunda. Beyaz kağıdın üstündeki, kıpkırmızı, silginin izleri oluşmuştu. Öfke ; her tarafta idi. Kadın ağlıyor, silgi kanıyordu…Kahkahalar patlıyordu içinde, ve öylesine belliydi ki hüzün...

Etrafında, binlercesi, onu izliyor, kah gülüyorlar, kah duruyorlardı. Kadın ,yeni bir kağıt aldı, tekrar üstündekileri silmeye başladı. Yeni bir kağıt yeni bir kağıt daha... Akşam oldu, kağıtlar bitti. Kadının elleri parçalanmış, silgiyi tutan her bir parmağı , kan içinde kalmıştı…

Garsonu çağırdı, boş gözlerle , ‘bana kağıt, getirin’ dedi. Garson; ‘ yok  ki’ dedi. ‘O zaman bana gazete getir’ dedi. Gazete geldi. Kadın başladı, gazetede yazılı olanları silmeye....Gazete paramparça olmuştu. Etrafındakiler çoğalmış, binlere ulaşmıştı. Şimdiye dek, yaşamı boyunca tanıdığı herkes etrafındaydı. Herkes ; ‘ama, dur , ama , ben…’ diyordu.

Garson, günlerce, silgi artıklarını süpürdü. Süpürdü ve denize attı. On binlere varan insan kalabalığı da , gün geçtikte, her süpürge darbesiyle, yok oldular, gittiler. Tek bir parça kalmıştı. Garson bir türlü bu parçayı , süpüremiyordu. Her şeyi denedi, olmadı. Yapışıp kalmıştı, kadının ayaklarının dibinde. Kan kırmızısıydı. Kadın sessizce, eğildi yere, bir dokunuşta aldı, silgi parçasını. Kalp şeklini almıştı. Koydu cebine...

Bir tek, kara gözlü küçük bir kız, izlemişti kadını, yanına sadece o gelebilmiş, ve kadının kucağına oturmuştu, usulcacık. Baktı kağıtlara, kağıtlar bomboştu ama kadın siliyordu. Sustu küçük kız, hiç konuşmadı. Sımsıkı sarıldı, kadının yüreğine.

‘Sakın beni de silme’ diye, yalvardı sessizce…

Kadın baktı, uzaklara, sessiz yalvarışı duymadan. Elini cebindeki, silgiye götürdü. Küçük kız, gözünde bir damla yaş ile, kadından hızlı davranarak aldı, silgiyi. Kağıt önündeydi. Sildi, gördüğü gibi kadından, boş kağıdı . Kadın bir anda yok oldu.

Kimse hatırlamadı kadını, sonrasında. Hiç olmamış bir silinişti…

Küçük kız yine, yalnız kalmıştı.

Kahkahalar , tepeleme doluydu hüzünlere…