Birlikte Ama Yalnız...
01 Haziran 2013, 14.03 A- A+
Bazen düşünüyorum da giderek yalnızlaşıyoruz, bireyselleşiyoruz sanki... Bu yalnızlık etrafımızda kimsenin olmamasından kaynaklanan bir yalnızlık değil. Kalabalık içindeki yalnızlık. Eskiden olduğundan çok daha fazla insan var belki etrafımızda, ama biz yine de hayatı birey olarak yaşamayı tercih ediyoruz, biz kavramından uzaklaşıp ben oluyoruz yavaş yavaş.... Bu ilk önce ailede başlıyor bence... Mesela ayrı tabaklarda yiyoruz yemeklerimizi (hatta ayrı sofralarda). Hem nezaket hem de sağlık açısından bunun doğru olduğunu düşünenler vardır mutlaka... Haklı da olabilirler ama çocukluğumu hatırlıyorum da aynı tabaktan yerdik yemeğimizi, hiç sağlığımız bozulmazdı, bundan dolayı hiç hastalık bulaştırmadık birbirimize ....Aynı tabaktan ama kendi önümüzden yerdik ki; bu bize hem birlik, beraberlik, biz duygusunu aşıladı, hem de başkalarının hakkına müdahale etmemeyi öğretti... Teknoloji gelişti. Bu çok güzel bir şey... Hepimizin elinde cep telefonları. tabletler; evlerimizde bilgisayarlar... Bunları kullanmak çok güzel hayatımızın birçok alanında bize kolaylık sağlıyor ama dozunu iyi ayarlamak gerekiyor galiba... bunlar hayatımıza girmeden önce postanelerdeki yada sokaklardaki kartlı(jetonlu) telefonları kullanıyorduk. Evlerimizde ev telefonlarımız vardı. her aileye bir tane....zordu belki ama toplum olduğumuzu biz olduğumuzu hissettiriyordu. Şimdi ise herkesin kendine ait hatta bazılarımızın birden fazla telefonu var olmalı da; içinde olduğumuz çağda bunlara mecburuz ama tüm dünyamız olmamalı bence... Otobüse biniyorum, yanına oturduğum kişi selamımı duymuyor; çünkü kulağında kulaklık ve telefonuyla meşgul... Tek başımıza yapıyoruz yolculuklarımızı, günümüzün çoğu anında böyle hep yalnızız.... Akşam evlerimize döndüğümüzde durum değişiyor mu? Hayır...! Ailece oturup sohbet etmek yerine çekiliyoruz odalarımıza geçiyoruz bilgisayar yada televizyonların başına; herkes tek başına.... Kısacası; birlikte ama yalnız yaşıyoruz... Uzun süredir blog okuyucusuyum ama ilk defa yazıyorum, heyecanımdan kaynaklanan hatalarım için affınıza sığınıyorum :)
YORUMLAR
insan kendi doğasında son derece bencildir. - örneğin bu yüzden geneli kedileri sevmez köpekleri sever. kediler insana benzer, köpekler insana itaat eder-
eski zamanlarda şimdiki olanaklar olmadığı için - cep telefonu, internet, bilgisayar,tv programları - insanlar birbirlerine ihtiyaç duyuyorlardı. Fakat bir insan en çok kendini sever ve kendi kendine iyi vakit geçirme olanağı arttıkça başkasına ihtiyaç duymaz, kendisini tercih eder.
bu durumun, bunun gibi etkenlere bağlı olduğunu düşünüyorum.
** benim de ilk kez bir kişisel yazıya cevabımdı bu. çokta fazla okumam, başlıktaki yazım yanlışınız dikkatimi çektiği için okudum ama aynı yanlışı yazımda yapmamışsınız.
gayet güzel demişiniz ve çok haklısınız
Benim edebi eserlerle haşırneşir olmuşluğum vardır az çok. Şimdi senin bu eserini eleştirmeye gelirsek şunları diyebilirim: Öncelikle senden çok iyi bir makale yazarı olur. Çünkü, akıcı bir anlatım tarzın var. Cümleler birbirileri ile bağlantılı olmakla beraber yapıcı bir yanı da var. Makale (ben senin yazdığın bu esere makale demek istiyorum) içerisinde çok fazla "..." kullanmışsın ve bunda biraz hatalısın ama diğer noktalama işaretlerinin çoğu tam oturtulmuş diyebilirim. Bu eleştiriyi neden yaptığıma gelecek olursak; gözü biraz rahatsız ediyor diyebilirim :) Noktalama işaretlerini de yerli yerinde kullanırsan, tüm samimiyetimle söylüyorum ki senden iyi bir makale yazarı olur. Kafandan geçen düşünceleri cümlelere ve kelimelere iyi yansıtıyorsun. Eline sağlık olsun.