Sabahın sekizi falan, henüz uykudayım. Bir gümbürtü ile ev sarsıldı ki sormayın. Aklımda  17 Ağustos, deli gibi yataktan fırladım, balkona koştum. Kapıda kepçe, vinç ve adını bilmediğim bir kaç iş makinası, iki katlı, çatısız evimin üstüne beton direkleri  vinçle , kimbilir kaç metreden koyvermişler. Ne yapıyorsunuz siz? diye öfkeyle bağırdım, pis pis sırıtan işçi ya da kalfa gibi birisi, yan tarafa yapılmakta olan binayı gösterip, sıvası için iskele demirlerini getirdik diyor. Sanki benim evin sıvasını yapacak, aferin ,ne güzel bıraktın diyeceğimi bekliyor gibi de bakıyor. Baştan izin almadınız, hiç olmazsa bu sabah kapıyı çalıp, demirleri koyuyoruz gürültü olur kusura bakmayın falan der insan. Bu yaptığınız çok ayıp, dedim. İçeri girdim ama günlerce ne korkum ne sinirim geçmedi.                 

Arka bahçemin bitişik olduğu balkonlu eve, yeni taşınan kiracı, üç beş ay sonra minik bir köpek getirdi, fayans kaplı 4mkarelik balkona koydu, önüne yarım kiloluk plastik yoğurt kâsesi ile su koydu, bir poşete de ekmek koydu, gitti. Köpek yavrusu iki dakikada suyu bitirdi, kâseyi de paraladı. Poşetle falan su atmayı denedim başaramadım. Gündüz evde yoklar, bütün gün yavrucak ağlıyor, bakan yok. Günlerce o köpecik ağladı. Gündüz evde hiç kimse yok, o yüzden bilmiyorlardır diye söyleyim dedim . Epey bekledim, derken gece geldiler, seslendim . Komşu, bu yavru gündüzleri çok ağlıyor, bir şeyi eksik veya hasta.Hani sana söylüyorum kızım sen anla gelinim misali . Bir veterinere baktırsanız dedim. Aman sen misin diyen, şikayet ettiğimi sanıp, bir yığın laf etti. Sonrada köpek sevgisi yok sen de!! dedi bana .Bu arada lütfen dikkat edin ben siz ,o sen diyor:) Ben ki  köpeğimiz yaşlılıktan ölünce, hatıralarına dayanamayıp 3-4- yıl yazlığımıza gidemedim.(BAŞKA NEDENLERDE VARDI:))) Resimlerini çerçeveletip duvarlarıma, çocuklarımın resimleriyle birlikte astım. Bana köpek sevgin yok dedi...                   

Birinci derece deprem bölgesi olan ilimizin , sahil kesiminde ,zemin kum olduğu için iki kattan fazla izin yoktu. Son yıllarda ne olduysa, zeminimiz birden  kayalaştı, sağlamlaştı, İKİ kat izni dört -beş oldu . Mahalle şantiye gibi, evini müteahhite veren verene. İnşaat gürültüsünden, her türlü yüksek sese karşı duyarlı olmaya başladım.Seviyeli sese, müziğe itirazım yok. Mesela karşımızda meteoroloji bahçesinde bir düğün yapıldı. apılan müzik canlı ,şarkıcının  sesi  süper ,kemanlı falan tam teşkilatlı orkestra vardı.. Bitmese dedirten güzel müzik ziyafeti çektiler mahalleye,kimse de rahatsız olmadı.                   

Yine ilimizin Fevzi Paşa Mahallesi müziği ve eğlenceleri ile meşhurdur. Onlara ne oldu bilmem son zamanlarda ,her sokak düğününde onlar, müziğe asla benzemeyen davulla yaptıkları ritüel gibi bir şey. Bir kaç sokak uzakta bile o davula vuruyorlar sa balkonda oturmanın imkanı yok. Evlerde televizyon falan bile izlenmiyor. Böyle bir gürültüyü polise ihbar edeyim,vatandaşlık görevim, yapayım dedim. Polisin cevabı ,biz karışamıyoruz, çevre müdürlüğü falan bir yığın laf etti.                   

Daha yazacak o kadar çok örneğim var ki. Ya bu kadın haklı, yada kadın delirmiş diyebilirsiniz. Ama ben sadece şunu merak ediyorum. Cebinde ipek mendil taşıyan, davetlere frakla katılan, klasik batı müziğini de Vardar Ovası türküsü kadar dinleyen, seven Atatürk'ün, döpiyesli, şapkalı ,vals yapan kızlarının torunları ,ne zaman bu  böyle olduk.