Gerçekten yürekten sevdiğimiz dostlarımızla bir anda bir sebepten birdenbire çok uzak olmak tam unutuyorken  gördüğünüz an içinizdeki acının ne olduğunu bilemediğiniz kızgınlık kırgınlık yoksa sevginin ve özlemin iç çekişimi… 

Benim ki sanırım sevgi ve özlemin iç çekişi her ne kadar bazen içimden değişerek mi o hale geldi yoksa aslında başından beri öyle miydi soruları birbirleriyle savaşır halde olsa da. Birde bazı şeylerin geri dönüşü olmadığının olsa bile asla eskisi gibi olmayacağının saçmalığının var oluşu da üzüntümde yer alıyor.Ama onunla olan geçmişi o kadar özlüyorum ki sanırım doyasıya içten gülüşlerimde uzaklarda şimdi tıpkı onun gibi. Hiç arkadaşın dostun olmuyor mu daha sonra oluyor en ufak bir şeyde bile gene onu hatırladığın arkadaşların ve dostların. Büyük anlamı olan bu kelimeler  anlamlarını değerlerini kaybediyor  sıradanlaşıyor tamamen. Neden demiyor değilim içimden şimdi bir kişi ile birçok kişi için hüküm veriyorsun  sonra cevabımı veriyorum gene kendi kendime  seni o kadar iyi tanıyan bilen birçok anı paylaştığınız insanla bile böyle oluyorsa diğerlerinin hiç şansı kalmıyor direk hükmü yiyorlar tabi…   gördüğüm zaman  kızgınlığımda kesinlikle haklı olduğum yerde bile kendimi sorgulamadığım  var olan büyük özlem ve  sevgimi  değiştirerek yerine umursamaz bir eda ve yalancı tebessüm ile  kolay gelsin demeye bırakıyor ve dümdüz geçiyorum …

 Ve bir kez daha anlıyorum ki;

Küçücük olaylar ile sınanıp başarısız oluşumuz  çok sevdiğimiz hep özlem çekeceğimiz ve belki bir daha bulamayacağımız  büyük değerleri kaybetmemize mal oluyor.