BEBEK
10 Eylül 2013, 11.52 A- A+
Yıllar önce hastalığım nedeniyle erken ikinci kızıma erken doğum yapmak zorunda kaldım. O kadar küçüktü ki görenler bundan adam olur mu dediler :)
Kızımın birinci yaş gününde ona kocaman bir bebek aldık. Bebek çok güzeldi. Kıyafeti, saçları... Fakat kızım o kadar narin ve zayıftı ki bebeği kaldıramıyordu. Ayaklarından sürükleyerek oynuyordu. Bunun üzerine biz bebeğe ''YILDIZ İKİ KİLO'' ismini koyduk :) Kızımın bir an önce büyümesi için, yıldız senin kucağında olmak istiyor, gezmek istiyor. O yüzden senin yemek yemen lazım diye teşvik ediyorduk. Bu arada kızım da çok yemek seçen bir çocuktu. Yoğurt yemez, peynir yemez, zeytin yemez, et tavuk yemez vs...
Buna rağmen Yıldız İki Kiloyu kucağına alma isteğiyle düşündüğümüzden daha çok yiyor daha hızlı büyüyordu. Ama iki yaşına kadar o bebeği kucağına alamadı. Daha sonra gelişimi normale döndü ve büyüdü. Bir gün kucağında Yıldız İki Kiloyla yanıma geldi. Gözlerime inanamamıştım. O an dünyalar benim olmuştu. O günden sonra kızım kucağından Yıldız İki Kiloyu indirmedi. Kızım okula başlayana kadar Yıldız İki Kilo ailemizin bir ferdi olmuştu. Şu an kızım yedi yaş büyük ablasının fiziğine yetişmiş durumda. Onun bu denli büyümesinde Yıldız İki Kilonun katkısı paha biçilemez.
Şimdi nerede büyük bir oyuncak bebek görsek aklımıza hemen Yıldız İki Kilo gelir ve gülümseriz :) Kızımın büyümesini önce Allah'a sonra benim sabrıma ve daha sonra Yıldız'a borçluyuz :) Umarım herkesini zor zamanlarında bir ''Yıldız'' ı olur...
Kızımın birinci yaş gününde ona kocaman bir bebek aldık. Bebek çok güzeldi. Kıyafeti, saçları... Fakat kızım o kadar narin ve zayıftı ki bebeği kaldıramıyordu. Ayaklarından sürükleyerek oynuyordu. Bunun üzerine biz bebeğe ''YILDIZ İKİ KİLO'' ismini koyduk :) Kızımın bir an önce büyümesi için, yıldız senin kucağında olmak istiyor, gezmek istiyor. O yüzden senin yemek yemen lazım diye teşvik ediyorduk. Bu arada kızım da çok yemek seçen bir çocuktu. Yoğurt yemez, peynir yemez, zeytin yemez, et tavuk yemez vs...
Buna rağmen Yıldız İki Kiloyu kucağına alma isteğiyle düşündüğümüzden daha çok yiyor daha hızlı büyüyordu. Ama iki yaşına kadar o bebeği kucağına alamadı. Daha sonra gelişimi normale döndü ve büyüdü. Bir gün kucağında Yıldız İki Kiloyla yanıma geldi. Gözlerime inanamamıştım. O an dünyalar benim olmuştu. O günden sonra kızım kucağından Yıldız İki Kiloyu indirmedi. Kızım okula başlayana kadar Yıldız İki Kilo ailemizin bir ferdi olmuştu. Şu an kızım yedi yaş büyük ablasının fiziğine yetişmiş durumda. Onun bu denli büyümesinde Yıldız İki Kilonun katkısı paha biçilemez.
Şimdi nerede büyük bir oyuncak bebek görsek aklımıza hemen Yıldız İki Kilo gelir ve gülümseriz :) Kızımın büyümesini önce Allah'a sonra benim sabrıma ve daha sonra Yıldız'a borçluyuz :) Umarım herkesini zor zamanlarında bir ''Yıldız'' ı olur...
YORUMLAR
NE GÜZEL BİR HİKAYE PAYLAŞMIŞSINIZ,
MEVLAM ONUDA ABLASINIDA SAĞLIKLI UZUN ÖMÜRLERLE MUTLU KILAR İNŞALLAH
ONLARA İYİ BAKACAĞINIZDAN KİMSENİN KUŞKUSU OLAMAZ ANCAK ''KIZ' BÜYÜTMEK DİKKAT VE SABIR İŞİ SİZDEDE O SABIR VAR
EMEĞİNİZE SAĞLIK'
kolay değil anne ve baba olmak..... onlarla beraber büyünüyor...