"Ondan nefret ediyorum!... bana niye gülüyor? çok mu çirkinim?. Sen bana hep yalan söylüyorsun biliyorum."  Gel de inandır nasıl delicesine onu sevdiğime, gözüm kapalı canımı uğruna verebileceğime...... yok sanırım bunu şimdilik anlayamayacak. Hem o çok küçük nereden bilecek sevginin bir kalbi delice attırabileceğini, yüzüne bakarken bile hayallere dalınabileceğini, dedim ya o çok küçük bilmiyor ama gün gelecek ve öğrenecek. Benim gözüm gibi göremez ki kendisini.

 Ben onun Annesiyim ben başka görürüm onu.

Adı Buğlem, henüz 9 yaşında ve çok zeki bir kız çocuğu. Cerebral Palsy hastası. Doğum anında ikizinden 6 dakika geç alınması sebebi ile engelli birey olarak yaşamak zorunda bırakılmış. Uzun süren bir tedavi sonucu ancak oturabilir durumuna gelebilmiş.  Kardeşinin gülüşüne dahi tepki verecek kadar küsmüş ve kırgın. Doktorlar tarafından düzelme ihtimali olmayan birisi Buğlem. Hayata karşı normalden çok daha güçlü olması gerekiyor ve o küçücük yaşında bunun farkında. Ailesi -özellikle annesi- karmakarışık durumdalar. Acı, üzüntü, sevgi, korku.....- çabalıyorlar-...

Adı Ezgi, 14 yaşında Spinal Müsküler Atrofi - bir çeşit kas hastalığı- sebebi ile tekerlekli sandalyede yaşamını sürdüren bir birey. Bu hastalığın ilerleyen yaşlarda çok daha özene ve düzenli tedaviye ihtiyacı var. Ancak o şartlarda yaşam süresi uzatabiliyor.

Sizlere daha çok fazla isim verebilir ve hayatlarını yazabilirim. Bazen onları görmek üzüntü versede mutluyum onlarla birlikte olmaktan. Şarkı söylüyor, resim yapıyor, oturdukları hatta yattıkları yerden halay bile çekebiliyoruz bazen..  :) Her birisini ayrı seviyorum,  "süremiz doldu, gitmeliyiz artık" dediğim zaman gözlerinde ki " yine gel"  ifadesini görmek tarifsiz duygu.

 Engelli bireyler, özellikle çocuklar bizlerden çok daha güçlü. Daha sıkı sarılmış durumdalar hayata. İsyanları yok, güldüklerinde kalplerinin yansıması gözlerinde beliriyor. Acıma duygusu ile bakan kişilere karşı espiri yeteneği bile geliştirmişler kendilerince. Hayranlık uyandırıyorlar kimi zaman, olmadık anda olmadık şeyler yapabiliyorlar. Yazacak o kadar fazla şey var ki. Dışarılarda bir yerde, engelli sıfatlı insanlar var, hatta o kişilerden bazıları bu yazıyı okuyorlar da olabilir. Kendiniz ile gurur duyun, sizlerin sahip olduğu bir çok yüce duygular sıfatsız insanlarda yok. Hani derler ya herkes bir engelli adayıdır diye, öyle hepimiz adayız. Bizlerden tek farkı onların artık adaylıktan çıkmış ve bunu yaşıyor olmaları, desteğe ihtiyaç duymaları.

Bir engelli der ki; " Engelli olmak hiç birşey yapmamak değildir, bizi yapamadıklarımızla değil, yapabildiklerimiz ve size benzemeyen yanlarımız  ile görün."

3 Aralık tarihi engellilere adanmış.  Hatırlansınlar, bir gülüş ile kalpleri ısıtılmış istenmiş.  Tarih atamalarını çok uygun bulmasam da bu güzel olmuş. Gününüz -günleriniz- mutlu olsun, yüreğinizde ki yaşama sevinci hiç eksilmesin...

Saygılar