GÖRGÜSÜZÜM BEN...
16 Aralık 2013, 21.54 A- A+Şort üstü yıpranmış tişört rahatlığımı, aralıksız çalan kapı zili bozdu. Kapıyı henüz yarı açmışken “ Böyle görgüsüzlük mü olur? “ çıkışıyla karşılaştım. Elleriyle ayaklarımı gösteriyordu. Başımı eğdiğimde ayakucumdaki görgüsüzlüğü gördüm: 4 çift ayakkabı… Hele ayakkabılardan biri diğerlerinden 15-20 cm uzakta ters durarak görgüsüzlükte sınır tanımıyordu. O an düşündüm… Görgüsüz olan bu ayakkabı mıydı; ya da tüm ayakkabıların iştirak ettiği bir görgüsüzlük mü söz konusuydu?
- Şimdi küçük bey ( bu ben oluyorum herhal…). Daha önce hiç apartman dairesinde kaldınız mı bilmiyorum ama bu apartmanda bizzz kapı önüne kesinlikleeee ayakkabı bırakmayız!
Bu çıkışla tüm ayakkabıların görgüsüz olduğunu anlamış oldum:) Tam kem küm edecekken görgüsüz ayakkabıların sahiplerinin içeriden görgüsüz kahkahaları yükseldi. Karşımda duran ve bir okul müdiresi havasındaki bayanın sinirden yüzü biraz daha kızardı. “ Lütfen bir apartman dairesinde yaşadığınızı bir daha unutmayın!!! “ dedi. En görgüsüz o ters duran ayakkabıdan başlayarak, kapı önündeki görgüsüzlüğü temizlemeye çalışırken, “ Özür dileriz. Bir daha olmaz. “ dedim. “ Dün de çöpü zamanında çıkarmadınız, bişey demedim. “ diyerek bombalamaya devam etti. Modern insan böyledir dostlar… Karşısındaki insanın ilk hatasını büyük bir hoşgörü çerçevesinde affeder. Ancak bu tür hoşgörüler zamanla birer tehdide dönüşür. Bunu çok iyi bildiğim için sessiz kaldım. Ancak sessizlik biraz uzayınca “ Hangi çöpü?” gibi anlamsız bir soru sorma ihtiyacı hissettim. “Aaaaaa! Ne bileyim hangi çöpü canımmm! Sizin çöpünüzü ben mi bileceğim?” dedi….
Elimde bilmem kaç çift ayakkabı ( laf aramızda biri çok pis
kokuyordu ) yüzüne baktım. Söylediklerini gerçekten çok önemsiyordu. Onun için
mesele çöp veya rastgele saçılmış ayakkabılar değildi. Modern insanın sahip
olması gerekli olan görgüydü. Ve görgüsüz kahkahaları olan ev arkadaşlarımla ben
örnek olarak gösterilebilecek bu modern görgü abidesini ( yani apartmanı ) bekârlar
olarak bozuyorduk. Bizler ayakkabıları ters duran, çöpü zamansız varlıklardık.
Bu sebeple apartman düzenini bozmaktaydık. Ve daha kötüsü modern hanımın canını
sıkmıştık. O an karar verdim… O canı daha fazla sıkacaktım:) Malum sıkı can
iyidir
………………………………………………………..
Bir daha asla ayakkabıların görgüsüzlüğüne müsaade etmedim. Çöpü her gün çöp saatinde kapının önüne koydum. Ağzını da sıkıca kapattım. Elimden gelse çöpe parfüm de sıkardım ancak öğrencilik işte:) Neyse… Görgü abidesinde her şey çok daha güzeldi artık… Huzur, sükûnet her yanı sarmıştı. Anarşistlerin kahkahası da duyulmuyordu. Modern hanımı her gördüğümde TRT spikerlerinin o muhteşem ses tonu ile selamlıyordum… İşler tıkırındaydı. Apartman girişinde ….
“ Sevgili apartman sakinleri, bu akşam bilmem kaçıncı kat, bilmem kaçıncı numaralı dairede apartman sorunlarını konuşmak üzere …. “ ile başlayan ve en altında da “CART CURT Apartman Yönetimi” yazılı notu görene kadar:)
……………………………………………..
Artık ayakkabıları görgülü, çöp saati belli bir birey olarak bu toplantıya katılmakta bir sakınca görmedim. Keşke katılmasaydım…
“ Apartman otoparkında insanlar istediği gibi park ediyor, akşam az geç kaldık mı arabamızı koyamıyoruz. Hayır madem doğru dürüst park edemiyorlar neden arabaya biniyorlar anlamadım “ dedi bankacı olan apartman sakinlerinden birisi…. Derdi park edememek mi yoksa usta sürücü olduğunu beyan etmek mi anlamadım gerçi ben…
“ Kapıya dilenci ve satıcı giremez” yazısı yazılmalı diye ekledi emekli astsubay…Asker ya her şeyi yazıyla belirtecek…Hani asker iken hep okumuşuzdur. “ Gereksiz ise söndür.” “ Kılık-kıyafetini düzelt” gibi…
“ Aslında çevre düzenlemesi yapmamız lazım. Çiçeksiz bahçe mi olur?” dedi bilmem ne işle meşgul hanımın birisi…
Yavaş yavaş darlanmaya başlamıştım… Kapı zilindeki eksik tuşlar, apartman görevlisinin yerinde her zaman durmaması, apartman girişindeki tümsek, çatıdaki kuş pislikleri, kalorifer kazanındaki çatlak matlak derken benim gözler hafiften kapanmaya başladı. Böyleyim ben… Sıkıldım mı uyuyuveririm:) Hafif kapalı gözlerle dava arkadaşlarımı dinlemeye devam ettim. ÇOK önemli konuları konuşuyordular:) Uyumamak için önüme konulmuş olan Türk kahvesi fincanına uzandım. Uyku halinden olsa gerek elim fincana çarptı. Ve kahve beyaz halı ile buluştu. Müdire Hanım acayip sesler çıkararak( cıyaklamak) yanıma geldi. “ Özür dilerim” diyebildim kısık sesle. Astsubay “ Dert değil, hemen silinirse kolay çıkar” dedi. Bankacı hariç ortamdaki her bireykahvenin halıdan nasıl temizleneceğine dair bilgileri paylaşıyordu. Bilirsiniz… Bu tür durumlarda bilirkişi sayısı birden artar ya, işte öyle bi şey…Neyse.. Tekrar fincana kahve konması, kahveyi yudumlayabilmem yaklaşık 15 dakika sürdü. Ve bomba patladı. Müdire Hanım “ İçimizden bazıları bir apartman dairesinde yaşamanın gerektirdiği sorumluluklardan yoksun.” deyiverdi… Bankacı “ Daha açık olun lütfen.” dedi… Müdire Hanım kaşları ile beni işaret ederek “ Herkes kendini biliyor” dedi.
İşte O an… O annnnnn! Patlayıverdim. Bana karşı kullandığı ses tonu, kaşı gözü ile beni fişlemesi yetmezmiş gibi; etrafımdakilerin basit bir apartmanı devlet erkanı gibi yöneltmeye çalışmasından, ceviz kabuğunu doldurmayacak meselelerin sırf dertsizlikten uzamasından, çatıdaki kuş pisliklerinden, kaloriferdeki çatlaktan, otoparktan ve etrafımdaki her bireyden tiksindim. Ne diyeceği mi bilmiyordum… “ Eeeee! Yeter ama!” deyiverdim.
Başka bir şey söylemeden yerimden kalktım. Olay mahallinden ayrılırken Müdire Hanım “ Görgüsüz!” diye cıyaklıyordu. Kapıyı açtım. Ayakkabımın sağ teki ters dönmüş görgüsüzce duruyordu. Daireden “ Görgüsüzzzz!” bombardımanı devam ediyordu. Ayakkabılarımın bağcıklarını bağlamadan merdivenlerden aşağıya indim. Kapıyı açmaya çalışırken hala sinirim geçmemişti. Kapı ağzından duran çöp poşetini tekmeledim:) O an yeniden çöpü zamansız bir birey olmanın anlatılmaz hafifliğini hissettim. Oh Beeeeee!
Düşünüyorum... Biz öğrenci olmasaydık Müdire Hanım kapımızı o şekilde çalarmıydı? Aylarca o apartmanda yaşıyor olmamıza rağmen bir tas çorba getirmeyen apartman sakinleri için kuş pisliği kadar da değerimiz yok muydu?
Modern İnsana Not : Sevgili modernim. Sen sen ol, tanımadığın birisine sarf edeceğin ilk cümle içerisinde “ Görgüsüz” sözcüğü geçmesin. Sana gıcık oluverir. Bir bakarsın bir fincan kahveyi güzelim halına bohça eder:) Bilerek ya da bilmeyerek:)
Alakasız Not : T-shirt mü yoksa tişört mü yazsam diye az düşündüm sonra tişört yazmaya karar verdim. Sebebi ise television yerine televizyon veya radio yerine radyo kullanılması:) Aman her neyse...
Sağlıcakla kalınız... TuRK...
YORUMLAR
Mmmmm şey ona görgüsüz demeyelim de şey diyelim mm ney dur doğru sözcüğü bulamadım :)
Toplu yaşam alanlarını kullananların sorunları bunlar aslında. 24 daireli bir apartmanda balık istifi gibi yaşamak zorunda kalan birçok kişi gibi benim de bazı sıkıntılarım var bu konuda. Çöpler sıkıntı evet. Ara sıra olabilir tabiki istisnai durumlar ona bir şey diyeme de kapını her açtığında eski halkalı çöplüğü gibi bir koku size merhaba diyorsa sıkıntıdır öyle değil mi :) Ah o ayakkabılar ah. Her katta dört daire varsa ve siz merdiven kullanıyorsanız yolunuza devam etmek için, bazı katlarda engelli koşularda sporcuların nasıl efor sarf ettiğini anlayabiliyorsunuz. Ben böyle durumlarda bazen kapıyı çalıp pardon koloni halinde mi yaşıyorsunuz demek istiyorum :) hayır yok ayakkabı adedi bir güç ve zenginlik ibaresiyse bilemem yani :) Şunu kocaman belirtmek isterim ki bunlar öğrenci ya da aile diye ayırt edilecek şeyler değil, yani benim gözümde değil.
Öğrenciliği yaşamayanlar, yazınızda asıl anlatmak istediğinizi anlayamaz diye düşünüyorum. Çoğunluk görmek istediği şekilde görür olayları ve canı istediği gibi de yorumlar. Bir ihtiyacınız, sorununuz var mı gençler diye kapınızı çalmak yerine asıl kendi görgüsüzlüğünü yüzüne vuran müdire hanımın kat edecek daha çokkk yolu varmış. Kendi öğrencilik yıllarım geldi aklıma…. Onca şey içinde bir de bayan olmanın, hele hele de yerinden yurdundan uzak yaşayan yalnız bayan öğrenci olmanın nice zorlukları geldi… sanırım bizim işimiz daha zordu :) görgüsüzlüğün yanında bir de namuslu olmayı ispat etmek zorunda bırakıldık çoğu zaman…. Ne acı değil mi?
Akıcı ve yine keyifli bir yazı okudum teşekkürler.
Demek istediğim şu ki; mizahi yanınız çok ama çok güçlü. Düşünüyorum da; reelde bir arada oldugunuz insanlar çok şanslı.Ehhh, biz de Ayşegüllerle , şu anda yazmış olduğunuz gülümseten paylaşımlarla idare ediyoruz işte. Bu da bir şeydir....
Teşekkürler TuRK....İKİ DÜNYA SAADETİ DİLEKLERİMLE:))))))))))
Toplum olarak hemen hemen köy hayatını bilmeyen yok gibidir.Çünkü tarım toplumundan sanyi toplumuna geçiş çok hızlı ve dengesiz sürece girdiğinden köyden kente oluşan göçler neticesinde barınmaların köydeki gibi tek katlı evlerin yerine çok katlı APARTMAN binalarında yaşamak zorunluluğunda kalan değişik kültür ve yörelerden örf ve adetlerden gelip,ortak paydası olup da karekter ve huylarında çeşitliliği sonucunda adapte olmakta zorlanan içinde bulunduğumuz bu günün apartman hayatını teşbihte hata olmaz düsturu ile ele almak istiyorum.Köylerde hayvanların barınağına AHIR diyoruz.Onun da bir kapısı vede bir iki küçük penceresi olup,aynı kapıdan büyükbaş ve küçükbaş hayvanların girip çoktıkları ihtiyaçları olan evleri.Ahıra girerken çıkarken birbirine saygı göstermelerini bekleyemezsiniz.Birbirine sürtünerek itiş kakış girip çıkarlar,içeride her hayvan yerini alır,gece dinlenmeleri için.İstirahata çekilirler.Kimsenin kendine has odası müstakil bir yeri olmadığından böyle bir lüksü de olamaz.Zaten hep bir arada kalıp birbirlerinin sıkıntılarına katlanmak zorunluluğu vardır.ŞÖYLE Kİ.
Eşek gecenin bir vaktinde anırmaya başlar Aİ….Aİ…..Aİ… diye hiç düşünür mü benim gibi yorgun argın gelip sabah işe gidecek,hayvan kardeşlerimi uykuda rahatsız ediyorum diye,düşünmez çünkü HAYVAN da ondan.İNEK tuvaleti gelince tezeğini pat diye bırakıverir etrafı kokutur.Etrafındakileri kokusu ile rahatsız eder.KATIR ve AT durdukları yerde tepinip gürültü çıkarırlar.SİVRİSİNEK ve sinek çeşitleri sabaha kadar bir o hayvana birbu hayvana sokulup kan emip,ısırır rahatsız ederler.KOYUN ise sessiz sedasız bir köşede kimseye ilişmeden uyur.Yani anlayacağınız ahırda ne kadar hayvan varsa o kadar HUY ve ÖZELLİĞİ var.Ve geceyi beraber geçirip birbirine muhtaç olduklarını bimeden düşünmeden sıkıntılı bir yaşam sürüp,verilen ömür sürelerini beklemeye kadar mecburlar,bu hayatı yaşamaya.Peki ya insanoğlunu hayvandan ayıran özellek DÜŞÜNCE değimli dir?Apartmanın AHIR dan ne farkı var……?
Apartmanın bir giriş kapısı yok mu?Büyük küçük insanlar sabah akşam giriş çıkış yapmıyor mu?BBir farkla herkesin odaları ayrı,yani evleri,peki her insanın bir özelliği,huyu,karakteri,görgüsü,örfi,adeti,eğitimi,farklı değil mi?Bunlar doğal olması gerekenler.Niçin bu özellikleri ile öne çıkıp diğer apartmanda ki insanları rahatsız edip huzursuzluk ortamı yaratıp,insanoğluna yakışmayan davranış sergiliyorlar hin düşündünüz mü?
Çünkü her insanda bir hayvan özelliği yani benzerliği ve davranış biçimi varda ondan.Atasözlerimize bakarsanız insan ile hayvana ilkişkilendiren bir çok konu da sözler var.APARTMANINIZDA HUZUR VAR MI?
Rahatsız olmadığınız davranışlar yok mu?Kavğa dövüş tartışma hiç eksik oluyor mu?Kimseye bir şey söylenebiliniyor mu?Birlik beraberlik var mı?Yardımlaşma,bayramlaşma,kandilleşme,saygı ,sevgi,hürmet görebiliyormuyuz?Hepimizi ilgilendiren ömür törpüsü olan apartman yaşantısında söylenecek çok laf ve söz var.Bir dokun bin ah işit.Deveye sormuşlar neren eğri.Şöyle bir bakmış çevresine NEREM DOĞRU Kİ demiş.Apartmanınızdakileri gözlemleyin hangi hayvan davranışlarını göreceksiniz kolay gelsin.Kimlerle oturduğunuzu yaşadığınızı hiç olmaz sa Adını koyarak bilinçli yaşar ona göre tavır takınıp önlemini alırsınız.
Etrafınıza bakın,yere kim tükürüyor,Kim sigara dumanı ile asansöre binip,izmaritini atıyor.Kim toz sikeleyip komşusunun çamaşırını kirletiyor.Kim yüksek sesle müzik dinliyor.Kim kavgacı,ahlaksız,görgüsüz,kalitesiz,eğitimsiz,Kim alttaki komşusunun üzerinde çocuklarını koşturup top oynatıyor vs.aklınıza ne gelirse.Bakın ahırdaki hayvan özelliklerini görecek ve o kişiyi bir HAYVANA benzeteceksiniz(teşbihte hata aranmaz)
4 de 1 okuyucuların iyi huyluların sayısının fazla olduğu,görgülü,kaliteli,asil,düşünerek yaşayan,kendini eğiten örf ve adetlerini,dinini bilen,ALLAH dan korkan İNSAN dan utanan bir toplulukla apartmanda yaşamayı temenni ederim.Sevgi ve saygı hürmetlerimle..Karga kekliği taklim edeyim derken kendi yürüşünü şaşırmış:)
Yazınızın içeriği de, anlatımı da güzeldi. "Yeter ama" dan sonra yazdıklarınız beklentilerime cevap vermedi acıkcası. Karşılarına geçip "Aylarca o apartmanda yaşıyor olmamıza rağmen bir tas çorba getirmeyen apartman sakinleri için kuş pisliği kadar da değerimiz yok muydu? Bu mu sizin görgü anlayışınız" diye haykırışlar karşısında, hitap edilen kitlenin, beklenmedik bir şekilde yüzlerine çarpan bu tepkinin yansımalarını görebilmeyi arzuladım yazıda.
tebrikler, keyifli ve akıcı bir zaman dilimi gecirdim yazınızla...
Arabayı oraya çekmeseymişim de,sabah saçımı kurutmasaymışım,evde koşmasaymışım da,merdivenden yavaş inseymişim...vs.vs.vs dertleri hiç bitmiyor ki.Ama ben çözümü buldum.Arabayı saçma sapan çekip,evde kurmalı faremle yarış yapıyorum.Penguenimde bize eşlik ediyor.Merdivenlerden zıplayarak inip,ıslık çalarak çıkıyorum..Şu sıralar kimse şikayete gelmiyor.İmza toplayıp atacaklar mı yoksa kış kıyamet demeden :)))
Sayın Turk hocam, her zaman ki gibi çok keyifli bir yazıydı.Kaleminize sağlık.Saygılarımla...