Kadınlara alışveriş dendiğinde aya merdiven kurarmış, Eskişehir'in ayazı bile kesemedi bugün alışla verişle olan muhabbetimizi. Doktordan çıktıktan sonra, Eskişehir'in en işlek caddelerinden biri olan Hamam Yolu'nda bir mağazaya girdik, pabuç almaya çabalıyorum. Eşim de fırsat bulduğu her an, sigarasının dumanını havanın buğusuna karıştırmakta. Dükkan sahibiyle bir bayan konuşuyor arka tarafta, öyle kulağıma çalınıyor bir yandan konuşmaları, diğer taraftan da minicik elleri olan yeşil gözlü bıcır bıcır tezgahtar kız birini bırakıp birini veriyor elime bunu da denemez misiniz diye. 

       Sohbet derin arkada. 

-Bu evrak o kadar iyi oldu ki bize anlatamam yani, şimdi şey edince yarısı görünecek ayakkabıların, sonra da yarısı gözükmeyince kar yani anlatabildim mi? Yani sonra da vergiden düşeriz, tamamdır. Yani çok iyi oldu bu evrak çok!

       Beni ilgilendirmediğinden can kulağımı o tarafa vermeyi akıl etmedim, o sıra almaya çalıştığım pabuçların derdindeydim zira. Sonrasında muhabbet pısır pısır devam ediyor kasada;

- Yani Allah Razı olsun sizden, valla Allah razı olsun yani Hamfendi.

- Ay yok yok ne demek, esas Allah sizden razı olsun hani şey yapmıştınız ya.

- Var mı sizin için yapacağımız bir şey hamfendi?

- Yok yok teşekkür ederim yanlız geçen gün aldığım ayakkabı var ya...

Diye muhabbet devam ederken, biz çıktık oradan, çıktık ki aklım başıma geldi.

Eşime dedim ki "duydun mu muhabbeti," "yok" dedi "dinlemedim."

Anlattım tıpkı size anlattığım gibi.

Ama yani haklarını yemek istemem, tekrar tekrar söylediler birbirlerine "Allah senden razı olsun" diye.

Allah razı  olmuş mudur acaba bu durumdan? 

Kullar razı olur mu acaba?

Ben razı olmadım mesela...

Allah devlete zeval vermesin hani...

Yani, işte öyle...

Lila

2014