Aynaya baktığımda yanakları al al olan, gür kaşları ve kirpikleriyle kendine gülümseyen biri olmayı çok isterdim. Kendimi bildim bileli donuk suratlı, elimi saçlarıma attığımda avucumun içine gelen bir avuç kıl yumağıyla dans etmeye alışkınım biriyim.  Kaşlarım bile dökülür. Kozmetik dünyası olmasa zombi gibi gezerdim herhalde. Öyle beyazım ki geceleyin köpek dişlerimin üzerine uzun diş takıp sokağa çıksam, emin olun filmlerdeki çakma vampirlere taş çıkarırım.

Bir keresinde yeni tanıştığım arkadaşımın benimle ilgili yaptığı ilk yorumu ne kadar beyaz olduğumdu. Sağlıkçı olduğundan dolayı en acilinden kan testi yaptırmamı istemişti. Üzerinde durup hemen bu talebini gerçekleştirdim. Ama korkulacak hiçbir şey çıkmadı. Hatta tetkiklere göre gayet kanlı canlı çıkmıştım.

Bir süredir gözlerimle ilgili abuk subuk şikayetlerim vardı. Bunun üzerine doktora gittim. Kontrolün ardından eskiye nazaran farklı bir durumumun olmadığını söyledi. Tam kalkmaya hazırlanıyordum ki, aslında yüzün oldukça solgun duruyor. Hazır gelmişken birde kan değerlerine baktır dedi. Hemen randevu aldım. Kısa süre sonra tekrar muayene için doktordaydım. Şikayetlerimi anlattım. Kendisi sorular yöneltti;

              Yorgunluk?

              Halsiz hissetme?

              Ani kilo kaybı ya da kilo alımı?

              Saç dökülmesi?

              Sinirlilik hali?

              Uykuya düşkünlük?

Sordu da sordu. Aklıma gelmeyen daha bir çok soru, çoğunun da cevabı evetti. Kilomu kontrol etti. Boğazıma bakarken eline küçük bir nodül geldiğini söyledi. Ardından hemen ultrasona yönlendirdi. Hafif bir tahrişin dışında önemsenecek bir nodül çıkmamıştı. Sırada kan değerlerim baktı. Sizde Haşimato var dedi.  O da ne?  Kronik tiroid dedi. Eline aldığı kalemle çizerek anlatmaya çalıştı. Sinsi ilerleyen bu şekilde tesadüfen ortaya çıkan bir rahatsızlıkmış. İlerde guatr ya da hipotiroidiye dönüşme olasılığı olabilir. O nedenle düzenli olarak kontrol edilecek ve kendimde hissettiğim her hangi bir değişiklikte haber verecektim. Birkaç ilaç verip 6 aylık periyodlarda kontrollere gitmemle olayı kontrol altına almışız gibi görünüyordu.

Eve gelip netten araştırma yaptım. Çünkü doktorun söylediği her şey odadan çıktığım anda aklımdan uçup gitmişti. Birçok sayfayı kurcaladım. Okudukça içim daha çok karardı. Tüm sayfaları kapattığım gibi bu konuyu da rafa kaldırdım.

Sağlıkçı olan arkadaşla sohbet ediyorduk. Bende Haşimato varmış  dedim. Şom ağızlığının ilk dediği kızım birkaç sene sonra sende obez olursun, oldu. Ben her şeyi unutup başladım şişmanlığı düşünmeye. Liseden beri neredeyse aynı kilodayım. Önemsiz artış ve düşüşler olmuştur. Hiç kilo problemi olmayan dünyaları yese de kilo almayan biri olup (kesin beddua ettiler) lanet bir hastalık yüzünden ya obez olursam sorusu her geçen gün beynimi kemirmeye başladı.

Aynanın karşısına geçtim. Orama burama minder yastık ne geçirdiysem doldurdum. Fotoshop programlarla kendimi şişmanlattım.  Bir gece gördüğüm rüyayla yataktan fırladım. Rüyamda yanlarım tırtlamış, popom zortlamış, göbek desen Allah’ a emanet. Ben benlikten çıkmışım. Tuhaf bir mutanta dönüşmüşüm. (Bu durumdan muzdarip olanlar lütfen alınıp bana kızmasın. Kendime ettiğim hakaretlerdir.)

O değil kilo alacağım korkusuyla, 3 gr beynim var onu da kaybedeceğim. Tchibo’dan aldığım hulahop odamın baş köşesinde. Her gün o bana bakıyor ben ona. Sözde çevireceğim.  Karamsarlık, umutsuzluk, boş vermişlik ne arasan var. Ne biçim hastalıkmış kardeşim moralmen tecavüz etti. Daha ortada hissedilecek bir belirti bile yok üstelik.  Hani doktor sende Haşimato var demese, domuz gibiyim maşallahım var derdim.

Unuttum söylemeyi doktorun verdiği uzun bir liste vardı. Yemem ve yememem gerekenler listesi. Kremalar, çikolatalar, tereyağı vs.. yasak. Pastacı olup bunları yememenin imkanı var mı? Hele bir de benim gibi çikolata canavarıysan. Sonra işkembe çorbası yasak! Ben bu yasaklara imkansız uymam. Yani istesem de uyamam. Şeytan doldurur. Zaten yasak kelimesi bile delinmek için uydurulmuştur. Yapmayacağım varsa bile sırf yasak dendiği için yaparım.

Bir işe yaradı ama bu hastalık. Hayata hiç kilolu bir insan gözüyle bakmamıştım. Reklamlarda oynayan, kotunu giyebilmek için saatlerce uğraşan kız olduğumu düşündüm. Sabah uyandığımda mantı yiyen, 1 ekmek arasına fındık ezmesi ve reçel sürüp ara öğün yapan, Öğleden sonra karnı acıktığında 1.5 tan 2 adet İskender söyleyen- yanına da 3 kutu diyet kola için, meyveli yoğurtla form tutabileceğini hayal edip 3 er paket 6’lı meyveli yoğurtla beslenen, akşam yemeklerindeyse hafiflemeliyim deyip sadece 1 kutu dondurma ve cipslerle geçiştirmenin nasıl bir şey olduğunu düşündüm.

Düşündümm , düşündümmm, düşündüm! Yeter  artık bu asla ben olamam!

Yürüyüşe devam, mekiğe devam, meyve yiyip bol su içmeye de devam… Benden herkese selammmm :D