İki gün önce kadın sorunlarını masaya yatıran bir program seyrettim. Programın yayın saati gece yarısı. Program moderatörü "bu programı eşine ve çocuklarına şiddet uygulayan erkekler zaten seyretmez" dedi.

Bana kalırsa o saatte yayınlanan bu önemli programı eşine ve çocuklarına şiddet uygulamayan erkekler bile seyredemez. Adam yarın işine gidecek, gece bire ikiye kadar ayakta durup seyretmesi imkansıza yakın.

Bu tür önemli konuları akşam 19:00 ile 21:00 arası bir yayın kuşağına çekilmesi çok önemli. Ailenin bütün bireylerinin seyredeceği bir zaman dilimi seçilmeli.

Baba anne ve çocukların seyredebileceği bir saatte.

Burada karşımıza bir sorun çıkıyor. Akşam kuşağında yayınlanan dizilere reklam veren şirketler ile bu reklam pastasından payını alan kanal sahiplerinin ehlileştirilmesi gerekiyor.

Programı es kaza seyreden bir parlamenter telefonla bağlanıyor bir kaç kelam ediyor hepsi bu. Hattı sayılır bir kamuoyu oluşturulamıyor. Devletin en tepe isimlerinin programa bağlanılması sağlanamıyor.

Bu millet için kahramanlık yapan ecdadımız için bizlere ilkokuldan itibaren bit bilinç veriliyor. Bizler böylelikle bizim için çırpınan tarihsel kahramanlarımıza sevgi ve saygı duymayı böyle öğreniyoruz.

Mesela bir Fatih Sultan Mehmet, bir gazi Mustafa Kemal Atatürk hakkında küçük yaşlardan itibaren omurgalı bir bilinç ediniriz okullarımızda.

Bu öğrendiğimiz birikimlerle tarihi figürlerimize gereken saygıyı gösteririz. Ve onlara dil uzatanı toplumdan dışlama yoluna gideriz. Değerlerimize sahip çıkarak aynı zamanda şerefimizi de koruduğumuzu biliriz.

Demek istediğim şu: Annelerimiz ve kız kardeşlerimiz için de böyle bir sıkı eğitimden geçirilmeliyiz. İlkokula ve hatta ana okuluna giden çocuklarımıza kadının önemini üzerine basa basa anlatırsak, henüz o kalınlaşmamış körpe beyinlere sıkı bir bilinç örebilirsek uzun vadede önemli kazanımlarımız olacaktır.

Devlet bir sure önce kışlaya giden askerlere kadın konulu eğitimler vermektedir. Ama bilemiyorum, 20 yaşına gelmiş ve hayli kalınlaşmış bir beyine ne kadar ve ne ölçüde bir bilinç enjekte edebiliriz ki.

Kalıcı çözüm istiyorsak, kadına ve çocuğa şiddet uygulamayı nefret suçuna endeksli bir eylemsizliğe dönüştürmeliyiz. Kısa vadede kanayan bu yaralarımıza ise medyanın akşam saatlerinde yayınlayacağı fedakarlıklarla tampon yapabiliriz. Dizilerde ise muazzam bir propaganda yapma şansımız var, bu ıskalanıyor. Bu ülkede dizi ve çizgi film seyretmeyen hiç bir yetişkin veya çocuk yok gibi. Aslında biz bu sorunu başatmadıkça başka herhangi bir sorunu hal yoluna sokmak gibi bir lüksümüz yok gibi.

Karşılaştığımız bütün gerçekler donup dolaşıp sağlıklı bir kadının sağlıklı bir çocuğun psikoloji eleğinden geçerek karşımıza geçiyor.

Dişilerimizin ve çocuklarımızın psikolojik eleklerinde yeterli sayıda ve gerekli büyüklükte delikler olmaz ise o eleklerden süzülen gerçeklerle yetinmek zorunda kalırız.

Şunu asla unutmayalım, karşımızda devasa sorunlar oluşturan bütün olgular bu iki figürden devşirilip karşımıza geçiyor.