MUCİZE
25 Şubat 2014, 23.15 A- A+20 yıl önce bugün, buz gibi bir hastahane odasında tarifi imkansız acılar içinde erken doğumdan dolayı yaşama şansı olmayan bebeğimi kaybetme korkusunun çaresizliğini yaşıyordum. Dünyaya gelmesini dörtgözle bekliyor kucağıma alabilmek için çıldırıyordum ama şimdi doğmasını istemiyordum. 1.850gr 1 karış 4 parmak mosmor bir bebek. Annesini daha fazla bekletmeye dayanamayıp geldi. Odanın soğuğu ciğerlerine işlemişcesine vücüdu ve dudakları tir tir titriyordu. Onu koyabilecekleri bir kuvez yoktu. Şartlar aleyhimize. Kucağıma getirdiklerinde şubatın buz tutmuş karları mayısın bahar çiçekleri oldu. Göğsümün üzerine koydum. Kalbi benimkinden kat kat hızlı atıyordu ama aynı kalptik. Kulağına sakın pes etme, bırakıp gitme, yaşamak zorundasın diye fısıldadım. Sözümü tuttu oğul. Oğlumu yaşatabilmenin onca zorluğuna rağmen doğumdan önceki yaşamımın ne kadar anlamsız olduğunu fark ettim. Oğlumla birlikte bende yeniden doğdum. Her doğum gününde doğum anı aklıma gelir. Mucize bu derim. Oğlum şimdi 70kg 1.87cm. Üniversitede okuyor. Şimdi yanımda değil. Çok özlüyorum. Yolun ve bahtın açık olsun. Şimdiki ve gelecek yılların mutluluk içinde geçsin. İyiki varsın, mucize bebeğim.
YORUMLAR