İnsanlık tarihi geliştikçe insanların ‘’insani’’ duygularında da değişiklikler ve ‘’değer yargıları’’ kayboluyor. Bu belki de en büyük kaybımızdır ‘’ değer yargılarımızın’’ kaybı. Çünkü gün gelecek; yardım etme, insanlara hoşgörülü davranma, insani davranışlarımızdan tamamen soyutlanacağız! Tokken gözümüzün içine bakan aç birine elimizde ki bir lokma ekmeği paylaşmadıktan sonra, yerde acıyla kıvranan bir düşküne yardım etmedikten sonra, kendimi sadece kendimi düşündükten sonra insan olmuşum ne fark eder. Ormanda sadece içgüdüleriyle yaşayan bir hayvan olmaktan öteye gidemez insan!

Bir haber seyrettim. Bir mizansen hazırlanmış: kalabalık bir meydanda fakir giyimli bir genç; önce ayakta sancı ile kıvranıyor sonra yere düşüyor. ‘’Yardım edin’’ feryatlarına kimse kulak asmıyor! Orda geçenler cüzzamlıymış gibi kimse yaklaşmıyor, yardım etmekten kaçınıyorlar. Sonra aynı mizansen farklı olarak uygulanıyor. Bu kez son derece şık giyimli genç, aynı yerde olayı tekrarlıyor. Bu kez insanlar yardım etme yarışındalar. Herkes yardım ediyor! Tam bir utanç tablosu!

O an insanın aklından neler, neler geçiyor. İnsana göre davranmak! İnsana mı yardım ediliyor, üstünde ki şık kıyafete mi? İnsani yönümüzü yeniden kazanmak için ne yapmak gerekiyor. Her insan aziz değil, her insan zalim de değil! Fakat öyle anlar oluyor ki en kötü alışkanlıklarımızdan ya da en iyi alışkanlıklarımızdan bile insan kendini gözden geçirmeli! İyi-Kötü nasıl seçilecek!

İnsan minnet ya da menfaat karşılığında mı kendi varlığını gösterecek? Gün geçtikçe insanlığın altında ki ateş yanıyor ve gittikçe eriyor! Kendi ırkını yok ediyor, tabiatı yok ediyor, hayvanları yok ediyor, bitkileri yok ediyor. Keşke kendi kendimizi yok etme mekanizmamız olsaydı. Kim bilir yeni  bir ‘’İnsan’’ türü Dünyada hak ettiği yaşamı elde ederdi.

Bu kez siz olsaydınız demeyeceğim, siz, siz olun fakir giyinmeyin!

Bugün anneler günü: Her geçen gün ağlayan, ıstırap çeken annelere rastladıkça insanın içi daralıyor. Savaşlarda ölen evlatlarına ağlayan annelere, köle gibi pazarlarda satılan kızlarına ağlayan annelere, kaçırılıp bedenleri üzerinde kin nefret duygularını tatmin eden canilerin yaptıkları katliamlara ağlayan anneler, hakkını arayan ve insan gibi yaşam hakkı için yaşamlarını yitirenlerin anneleri... kısaca tüm annelerin tek gününü değil her gününü kutluyorum. Sevgiler, saygılar...

Mutlu kalın...