Gün gelecekki kül olup gidecek şimdi birer birer yakındığımız dertler . Gün gelecek bir kuş misali uçup gidecek tasalarımız , kaygılarımız , hedeflerimiz , beklentilerimiz , heyecanlarımız , hislerimiz.. Tüm hislerimizden arınacağız. O gün gelecekki zaman duracak.. Asırlar boyu , Adem’den beri kurulmuş düzen bozulacak , dünya bozulacak (!) Adım adım yaklaşıyoruz toprağa. O toprakki ardından bakakaldığımız sevdiklerimizi gömdüğümüz , uğurladığımız.. ‘’Elbet bir gün’’ biz de bulacağız benliğimizi o kara toprağın altında.. Ne acıdır ölüm. Nasıl sarsar insanı. Nasıl kurutur..

Garip geliyor be üstad.. O insan sonsuzluğa erişmiş, toprağın altında kim bilir neler yapıyor ? Kim bilir neler yapılıyor ona ? Ama biz hala yeryüzünde onun geride bıraktıklarıyla hayata kaldığımız yerden devam ediyoruz. O insan hiç yaşamamış , sanki hiç aramızda bulunmamış . Bir zamanlar o da şimdi sağ kalanlar gibi karnını doyuruyordu , şimdilerde toprağın altında çürümeye yüz tutmuş bedeninin temizliğini yapıyordu. Hayata dair umutları vardı . Beklentileri , hayalleri , planları , kimi zaman endişeleri , zaman zaman kırılan kalbi , insanlara karşı yaptığı gururu .. Sanki hiç son bulmayacakmış gibi ağır ağır , sindire sindire yaşamıştı hayatını. Ya da belki bir an olsun çıkarmamıştı ölümü aklından ve dolu dizgin yaşamıştı .. Dönüp geriye baktığında gıpta etmemek için hiçbir şeye. Dilediği gib , özgürce yaşamıştı hayat denen masalı..

..

Gözümüzde büyüttüğümüz tasalarımız , kaygılarımız esasında o kadar ufak ki . Yok sayılacak kadar ufak. Üstadın da dediği gibi ‘’Ölümün olduğu yerde hiçbir şey ciddi değildir aslında’’ .. Sana büyük gelen o derdini düşün şimdi dostum . . Bir anda sönse ışıklar , son bulsa yaşamın ve kapansa perde… Devam eder mi ? Ağlamaya devam eder misin dünyalık o şey için ? Büyütme dostum büyütme. Ölüm var (!) Ölüm denen bir acı var.. Tek derdin ; toprağın altına girdikten sonra , ardından kılınan cenaze namazında sorduğu vakit imam ‘’Nasıl bilirdiniz’’ diye . Tüm cemaatin içtenlikle , samimiyetle , gönülden hep bir ağızdan ‘’iyi bilirdik’’ diyebilmesi olsun . . . Kendin başta olmak üzere kalbini kırma kimsenin. Bırak ardından gözyaşı dökmek istesin insanlar. Bırak senin geride bıraktıklarına sarılabilsinler. İsmin geçince rastgele bir cümlede ; öfke dolu bakışlarla başlarını öne eğmesin insanlar.. Aksini yaşat . Yaşat ki düşmanın bile etkilensin yok oluşundan .. Dünyevi kaygılarımla boğuşurken anımsadım bir anda toprağın altını, altındakileri.. Farid Farjad korkunç bir etki mi yarattı üzerimde nedir (: İçim kararıverdi bir anda. Kağıt kalemi de başucumda görünce yardırıverdim satırları (: Her neyse .. ‘’Rabbim acısız bir ölüm nasip etsin yüreği temiz olan herkese’’ .. diyeyim ve konuyu bağlayabilmiş olmanın verdiği huzurla acı kahvemi yudumlayayım (:

Saygılarımla DCnsvr ..