O ince noktalara temas ettiğimizde, sağanak  almış baraj gibi olur gözlerim. Bir gerçekte bu ama bilmemek bir yerde  ferahlatıcı. 

İlkine ihtimal vermek daha çok kolayıma geliyor, neydi bu kadar güçlü kılan  şey bunu bazen döner sorarım kendime.

 Mesela saatlerce birimiz yazdığında hiç buna ihtiyaç duymaz.

 Her  cümlenin gönderilişinden sonra karşılaşacağı gözlerimizi bilirdik.

 Çok güçlü bir duygudaşlık oluşmuş, çok aynı ilişkisiz şeyleri aynı yer için örtüşecek biçimde paylaştık, aynı anda sözsüz vedaları çok ettik, acı verse de.

 Buna katkı sağlayan şey,  perdelerin düştüğü yerlerden çıkıp bakmaktı

 Çoğu kez fark etmezdik zaten dışarıda kar yağardı biz yanardık

Dışarıda güneş vardı biz ise üşürdük, özlenmeyecek bir şeyi bırakmadık der güler geçerdik.

Her gülüşün ardından ne çok şeyimiz daha var mı? Özlenecek diye der yeni bir yolculuğa çıkardık.

 Derinliğin, sessizliğin, uğultunun kasırganın en şiddetlisini hissederdik, beklide bedenimizin taşıyabileceği ölçülerde

Bazen korkar, kendimizden endişe ederdik

 Karanlığı aydınlatan bir mum yakar PC başında

Biz kendimizin o mum'a aydınlık verdiğini görür, gördün mü sende derdik bir birimize...

Sonra gülüşür tebessümleri en cömert yanlarımızdan bir birimize dakikalarca verirdik bir sessizliğin ardından hazan hali sarardı bizi eşlik eden sadece gözlerimiz olurdu.

 Yazılarında hıçkırıklarını yazmadan okurdum yüreğinin gülüşü ile parmaklarının gülüşünü ayırt ederdim inleyen solunum yetersizliğine tutulmuş çocuk gibi...

 Habersiz kalkar yüzünü yıkardım soğuk suyla geldim deyişi geldim dediğim an olurdu. Kim bilir musluğu aynı tarafa aynı anda çevirmiştik belki de hiç bir zaman ardına kadar açık olmaktan beri olmadı kapılarımız, biz uzaktık sadece kapılarımıza

 Kapının eşiğinde içeriden vuran nurani aydınlığın, bizim görmemiz uzaklığımızla ilgiliydi

 Ne ben yanaştım, ne o yanaştı

 Kapıları yanaştırdık

 Biz yol olduk

 Bataklığı taşlar taşıyarak aştık

 Bir dağı delmedik

 Gerekte yoktu kaplarımızı açık bıraktık

 Bir mıknatıs düşün

 Manyetik bir alan var ekseninde

 Çeker ve iter

 Ne çektik nede ittik

 Hep oradaydık parçalanmadık

 Hiç mum suz etmedi bizi

Sıkılmıyor

 Tekrarlarımızın olduğu yerlerde bile huzuru yakalayabiliyorduk insanın tatile ihtiyacı var dimi , biz orada tatil ederdik gıpta etmezdik bir başkasına

 Ama...